Το κίνημα των Ελλήνων που μάχεται για τα εθνικά δίκαια στον δρόμο είναι δεδομένο ότι θα αποτυπωθεί και εκλογικά
Από τον
Γιάννη Κουριαννίδη*
Είναι φανερό πια ότι κάτι αλλάζει, επιτέλους, στη βάση της ελληνικής κοινωνίας. Οι Ελληνες πολίτες έχουν απαξιώσει πια στη συνείδησή τους όλες σχεδόν τις θεσμικές εκπροσωπήσεις τους, δεν δίνουν σημασία σε ό,τι τους παρέχεται ως «έγκυρη» πληροφόρηση και είναι ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί απέναντι σε καθετί που τους παρουσιάζεται ως «αλήθεια».
Αυτό αποτυπώνεται καθαρά και στις δημοσκοπήσεις, όχι τόσο σε αυτές που έχουν έντονο πολιτικό χρώμα, αλλά σε άλλες που προτάσσουν κοινωνικές παραμέτρους στην αξιολόγηση της έρευνάς τους. Πιο χαρακτηριστική, πρόσφατη δημοσκόπηση που αποτυπώνει την πίστη των νέων Ελλήνων σε πολύ μεγάλα ποσοστά στις αξίες της οικογένειας, της θρησκείας και της πατρίδας.
Αναρωτιέται, όμως, κανείς: Χρειαζόμαστε άραγε τέτοιες δημοσκοπήσεις των 1.000 ή των 2.000 ατόμων, που αποτελούν το κοινωνικό δείγμα που παράγει το αποτέλεσμα;
Τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους και στις πλατείες της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τα δίκαια της Μακεδονίας μας, απαιτείται, άραγε, κάποια άλλη απόδειξη για τη βούληση των Ελλήνων; Ο ελληνικός λαός αναμετρήθηκε με τη στάση του αυτή. Αναμετρήθηκε αντιμέτωπος με ένα ολόκληρο σύστημα, που προσπάθησε να σταθεί εμπόδιό του, να απαξιώσει τον αγώνα του, να λοιδορήσει τις αξίες και τα ιδανικά του, να ειρωνευτεί την πίστη του και τη στάση ζωής του, να αγνοήσει την ανιδιοτέλειά του και εν τέλει να πολεμήσει οποιαδήποτε προσπάθειά του για την ανάδειξη όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που αποτελούν εμπόδιο και ανάχωμα στον ισοπεδωτισμό που ευαγγελίζεται.
Από την πάλη αυτή ο ελληνικός λαός βγήκε νικητής. Αναμετρήθηκε και κέρδισε. Διότι απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, με τα πενιχρά μέσα αγώνα, με τη θυσία της οικογενειακής τους γαλήνης, αλλά και της απρόβλεπτης διατάραξης της καθημερινότητάς τους και της επαγγελματικής τους ενασχόλησης, βρέθηκαν μόλις μερικές δεκάδες «καλόπαιδα» της μεγαλοαστικής τάξης, με πακτωλό χρημάτων και μέσων επικοινωνίας, αλλά και με πολιτική ασυλία, που στάθηκαν παρά ταύτα ανίκανα να αντιμετωπίσουν το λαϊκό αυτό κίνημα εθνικής αυτογνωσίας και υπεράσπισης της εθνικής μας ταυτότητας και ιδιοπροσωπίας.
Το κίνημα αυτό παραμένει ενεργό και επιζητεί πλέον αφορμές για την εκδήλωσή του. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, η συγκλονιστική διαδήλωση συμπαράστασης προς τους δύο Ελληνες στρατιωτικούς που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Ορεστιάδα την περασμένη Κυριακή 11 Μαρτίου, με τη συμμετοχή όχι απλώς χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, αλλά και με τη συμπαράσταση πλέον των 100 τοπικών συλλόγων και φορέων, που αποτελούν τα στοιχειώδη κύτταρα διαχρονικής οργάνωσης της ελληνικής κοινωνίας.
Οποιος αγνοήσει αυτό το κίνημα και εμμείνει στις ιδεοληψίες του προσπερνώντας το θα βλάψει πρωτίστως τον εαυτό του αλλά και ό,τι αυτό εκπροσωπεί. Θεωρώ δεδομένο ότι αυτό θα αποτυπωθεί ακόμη και σε επίπεδο εκλογικό, αφού η συγκρότησή του περιλαμβάνει συνιστώσες από όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας μας, τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και φορέων, κάτι που μόνο ως αισιόδοξη προοπτική μπορεί να εκληφθεί. Δεν μένει παρά να το αποδείξουν οι εξελίξεις.
*Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
