Γιὰ ἀρχὴ λοιπὸν χρέος μας εἶναι νὰ γκρεμίσουμε τὰ τείχη ποὺ θεωροῦμε πὼς μᾶς ἀπομονώνουν ἀπὸ τοὺς γύρω μας. Ὥρα μας νὰ δοῦμε πὼς ὅλα ὅσα ἀντιμετωπίζουμε προέρχονται ἀπὸ ἕνα αἴτιον: τὸν ἔλεγχό μας. Γιὰ νὰ παύσῃ ὁ ἔλεγχός μας, πρέπει νὰ ἀκυρωθοῦν οἱ ἐπίπλαστες ἀντιλήψεις μας γιὰ τὸν κόσμο, νὰ ἐπανεξετάσουμε τὸ ποιὸς εἶναι ἢ ὄχι ἐχθρὸς καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ προβλήματά μας εἶναι ἀνύπαρκτα.
Ἐπεὶ δὴ ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἀπόψεις, δίπλα σὲ ἄλλες τόσες θεωρίες, ἢ κι …ἀποδείξεις, ποὺ ἐπιβεβαιώνουν πὼς ἐὰν ἐμεῖς πολεμήσουμε, ἀντιδράσουμε ἤ, ἁπλῶς, αὐτοπροστατευθοῦμε, αὐτομάτως θὰ ἐξυπηρετήσουμε διεθνεῖς εἰς βάρος μας συνωμοσίες, καλὸ εἶναι νὰ ἐπανατοποθετήσουμε ἐπίσης τοὺς βασικοὺς κανόνες ἐπιβιώσεως τοῦ ἀνθρώπου, σὲ πιὸ ξεκάθαρες καὶ ὑγιεῖς βάσεις.
Καλὸ εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ αὐτοπροστασία, ἡ αὐτό-ἄμυνα καὶ ἡ ὑπεράσπισις ἐθνικῶν ἐδαφῶν δὲν φιλτράρεται ἀναλόγως τοῦ ποιός, φαινομενικῶς, εἶναι ἐχθρὸς ἀλλὰ στὸ ἐὰν ὑφίσταται ἀπειλὴ γιὰ τὴν γενικοτέρα ἐπιβίωσίν μας. Ἡ ἐπιβίωσις εἶναι βασικὴ ἀνάγκη τῶν ἐμβίων εἰδῶν. Ἐὰν αὐτὴ ἀπειλεῖται, τότε ὑφίσταται καὶ ἐχθρὸς ποὺ τοποθετεῖται εἰς βάρος μας.
Ὁ ἐχθρὸς δὲν εἶναι τοῦ ἄλλου ἀλλὰ ὅλων μας. Κι αὐτὸ τὸ «ὅλοι μας» πρέπει νὰ ἐπανεξετασθῇ καὶ νὰ ἐπαναδομηθῇ. Τὸ «ὅλοι μας» δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι θρησκευτικόν, συμφεροντολογικὸν ἢ ἰδεοληπτικόν, παρὰ μόνον ἀνθρωποκεντρικόν.
Στὴν πραγματικότητα, ἐὰν θέλουμε νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, τὰ ἀμέτρητα προσωπεῖα τοῦ παγκοσμίου τοκογλυφικοῦ μηχανισμοῦ τῆς σαπροφυτικῆς ἐξουσίας παρουσιάζονται σὲ ὅλες τὶς λογικὲς καὶ …παράλογες ἐκδοχές τους.
Ἐπισήμως (καὶ μόνον) οἱ ἐχθροί μας εἶναι πολλοί, πολυ-ἐπίπεδοι καὶ μεταξύ τους ἀνεξάρτητοι.
Εἶναι, ἐπισήμως πάντα, πολυπρόσωποι ἐχθροί.
Οἰκονομικοί:
- Εἶναι οἱ τράπεζες, τὸ φορομπηκτικὸ κρατικὸ σύστημα, οἱ πολυεθνικές, οἱ Μ.Κ.Ο., οἱ ἰσχυρὰ διαπλεκόμενοι ἐπιχειρηματίες, οἱ δημόσιοι καὶ κρατικοὶ ὑπάλληλοι.
Πολιτειακοί:
- Εἶναι τὰ κόμματα, οἱ ἰδεολογικὲς ἐνδυματολογικὲς προτιμήσεις (ποιός ἦλθε;), οἱ ἔνθεν κακεῖθνε χρήσιμοι ἠλίθιοι…
Ἐθνικοί:
- Εἶναι οἱ Τοῦρκοι, οἱ Σκοπιανοί, οἱ Ἀλβανοί, στὸ ἀπολύτως ἐθνικό μας ἐπίπεδον (ἀλλὰ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη, οἱ «Σύμμαχοί» μας, τὸ ΝΑΤΟ καὶ οἱ Η.Π.Α., οἱ Ῥῶσσοι, οἱ Κινέζοι, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ κατὰ περίπτωσιν σύμμαχοί τους).
Παραλλήλως ὅμως κι ἄλλοι, ὡς προεκτάσεις τῶν ἐμπνευστῶν αὐτῆς τῆς σημερινῆς καταστάσεως, μὴ ἀναγνωρίσιμοι ἀπὸ ὅλους, ἀλλὰ σαφῶς κοινοί μας ἐχθροί, εἶναι ἐντὸς τῆς χώρας, ἐντὸς τῶν κοινωνιῶν μας ἢ ἀκόμη κι ἐντὸς τῶν οἰκογενειῶν μας. Παραμένουν σὲ ὅλες τὶς νευραλγικές θέσεις καὶ εὐθέως ἀπειλοῦν τὴν ὕπαρξίν μας, ὄχι μόνον ὡς Ἑλλήνων εἰδικῶς, ἀλλὰ ὡς Ἀνθρώπων γενικότερα. Αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τὸ κάνουμε σημαία μας ἐὰν θέλουμε νὰ ἐπιτύχουμε οὐσιαστικὰ καὶ καίρια κτυπήματα στὸν ἐν λόγῳ μηχανισμὸ καταστολῆς μας.
Οἱ μορφὲς καὶ οἱ ἐκδοχὲς αὐτοῦ τοῦ (παναρχαίου) μηχανισμοῦ δουλοποιήσεώς μας εἶναι ἀμέτρητες.
Σήμερα παρουσιάζονται ὡς οἱ «ἰδεολογικοί» πάτρονες, τὰ κόμματα, οἱ Μ.Κ.Ο. (τοῦ κάθε πSoros-ἀλλὰ ὄχι μόνον) οἱ πολυπολιτισμικοὶ διαφωτιζτές μας, τὸ ἐκπαιδευτικὸ λοβοτομοποιητικὸ σύστημά μας, οἱ δημόσιοι καὶ κρατικοὶ λειτουργοί, οἱ ἐπαγγελματίες «ἀντιῤῤατσιστές», οἱ ἐπαγγελματίες «ὁμόφυλοι» ἢ «ἄφυλοι», τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, οἱ φιλόδοξοι καὶ καλοσιτιζόμενοι συνδικαλιστές, τὰ κινήματα, ἀλλὰ καὶ οἱ «σωτῆρες». Εἶναι ὁπουδήποτε καὶ σὲ ὁποιανδήποτε ἐκδοχή. Εἶναι ἐδῶ καὶ ἀποδομοῦν συνειδητῶς κάθε βαθμὸ ἐλευθερία μας, ἐπιδιώκοντας νὰ μᾶς μαντρώσουν σὲ ὅλο καὶ μικρότερα «μαγαζάκια».
Εἶναι, καταληκτικῶς, ὁ ἕνας καὶ μόνον τοκογλυφικὸς μηχανισμός, ποὺ ἐπέτυχε σήμερα νὰ διαχειρίζεται καὶ νὰ ἐλέγχῃ στρατιὲς ἀνεγκεφάλων, λοβοτομημένων ἢ καὶ καλο-ἐξαγορασμένων «μπράβων», ποὺ διαθέτουν μηδενικὲς συνειδήσεις, ἀνύπαρκτον ἦθος καὶ ἀπόλυτον προσήλωσιν στὴν ἐξουσία τῶν ἐργοδοτῶν του ἤ, ἀκόμη χειρότερα, ὑπηρετοῦν «ὑψηλοὺς σκοπούς» ἐξοντώσεως τῶν πάντων καὶ ὑπερισχύσεώς τους εἰς βάρος μας…
Ὁ ἐχθρὸς λοιπὸν εἶναι ἕνας καὶ λέγεται ἐξουσιαστής. Ὅποιος θέλει μὲ τὸ ὁποιοδήποτε πρόσχημα νὰ μᾶς ἐλέγξῃ καὶ νὰ μᾶς κατευθύνῃ κάπου, ἀντιμετωπίζοντάς μας ὡς …πρόβατα, εἶναι ἐπισήμως ἐχθρὸς τῆς ἀνθρωπότητος.
Ὅποιος ἐργάζεται γιὰ τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ πανανθρώπινο σκοπὸ τῆς ἐξ ἴσου γιὰ ὅλους ἐλευθερίας εἶναι σύμμαχός μας.
Ὅμως…
Ὅποιος εἶναι θῦμα τῶν ὁποιονδήποτε ἐλεγκτικῶν καὶ κατασταλτικῶν μηχανισμῶν ἐλέγχου μας εἶναι ἐν δυνάμει καὶ σύμμαχος ἀλλὰ καὶ ἐχθρός μας. Τελικῶς, αὐτὸς θὰ ἀποφασίση γιὰ τὸν ποιὸν ἀκριβῶς ῥόλο θὰ παίξη ἀπέναντι στὴν κοινὴ ἀνάγκη γιὰ Ἐλευθερία. Ἐμεῖς εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ μιλᾶμε, νὰ διαδίδουμε πληροφορίες, νὰ μοιραζόμεθα γνώσεις, ἀλλὰ αὐτὸς θὰ ἐπιλέξη σὲ ποιὸ «στρατόπεδο» θὰ ἐνταχθῆ.
Θὰ κρατᾶμε λοιπὸν τὶς ἀναγκαῖες ἀποστάσεις, μὴ ἐπιτρέποντάς τους νὰ διαφθείρουν τὶς ἑνωτικὲς τάσεις, νὰ διαβρώσουν τὶς φυσικές μας ἐπιλογὲς καὶ νὰ ἐξασθενήσουν τὶς κοινωνικὲς συνοχές, ἀλλὰ παραλλήλως θὰ ἐπιτρέπουμε νὰ πλησιάζουν τόσο κοντά, ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ μάθουν. Οἱ παραπλανημένοι συμπολῖτες μας δὲν ἀντιμετωπίζονται φιλικὰ ἀλλὰ οὔτε κι ἐχθρικὰ ἢ πολεμικά. Μόνον ἐπιφυλακτικὰ καὶ ἐξ ἀποστάσεως πληροφοριακά-διαφωτιστικά.
Ἐὰν μποροῦν (καὶ θέλουν) νὰ μάθουν φυσικά.
Ἡ ἰσχὺς ἐν τᾦ ἑνώσει σημαίνει πὼς ἐκ τοῦ μηδενὸς δομοῦνται τὰ πάντα, μὲ βασικὰ κριτήρια ἀναγνωρίσεως τῶν συμμάχων μας τὸ ἐπίπεδον ἀναγνωρίσεως τοῦ ἐχθροῦ καὶ οὐδέποτε τὶς συμπάθειες ἢ τὶς ἀγκυλώσεις μας. Ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει ὅμως σημαίνει πὼς θὰ ἔχουν ἅπαντα τὰ ἡνωμένα μέλη κοινὴ ἀντίληψιν περὶ τοῦ τὶ σημαίνει ἑνοποίησις, κοινὸς στόχος, κοινὸς σκοπός, ἀλλὰ καὶ τοῦ τὶ μπορεῖ νὰ καταστρέψῃ αὐτά. Συνεπῶς καὶ κοινὲς ἀμυντικὲς θέσεις.
Ἐπισήμως λοιπὸν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ δουλεύουν ὑπὲρ τῶν κομμάτων τους, τῶν «ἰδεοληψιῶν» τους, ἀλλὰ καὶ τῶν μικρῶν ἢ μεγάλων συμφερόντων τους, πρεσβεύουν καὶ διαφορετικὲς τοῦ ἰδίου, γιὰ τὴν Ἀνθρωπότητα, ἐχθροῦ. Τὰ ὅποια συμφέροντα, οἱ (ἐπισήμως) διαφορετικοὶ σκοποὶ καί, καταληκτικῶς, τὰ (ἐπισήμως) διαφορετικὰ αἴτια διαιωνίσεως τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε» ἀποδεικνύουν τὶς εἰς βάρος μας θέσεις τῶν πολυπροσώπων καὶ πολυ-ἐπιπέδων ἐκδοχῶν τοῦ αὐτοῦ μηχανισμοῦ, ποὺ μᾶς καθυπέταξε.
Στὴν πραγματικότητα ὅλοι αὐτοὶ ἐξυπηρετοῦν καὶ ὑπηρετοῦν ἀκριβῶς τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ σκοπό τους: τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχό τους σὲ μέρος ἢ στὸ ὅλον τῶν κοινωνιῶν μας, ἐφ΄ ὅσον ἐξυπηρετοῦν παντοιοτρόπως τὸν στόχο τῆς ὁριστικῆς δουλοποιήσεως τῶν πληθυσμῶν παγκοσμίως, διαχωρίζοντάς μας σὲ ὁμάδες, κινήματα, ἰδεοληπτικὲς ἐκδοχές.
Οἱ βιτρίνες πολλές, ὁ ἐγκέφαλος ἕνας.
Μποροῦμε ἀνάμεσά τους, σὲ δεδηλωμένους ἐχθρούς, σὲ ἐπιτηδείους «φίλους» καὶ σὲ αἱμοδιψεῖς «συμμάχους», σὲ κάθε λογῆς πρόσωπο ἢ ὁμάδα ποὺ προσβλέπει στὴν δική μας ὑποταγή, σὲ κάθε ἐμφυλιοπολεμικὴ κραυγή, σὲ κάθε ὁμαδοποίησιν καὶ καλλιέργεια μίσους νὰ σταθοῦμε σκεπτικοὶ ἀπέναντι καὶ νὰ ἐπανεξετάσουμε τὶς θέσεις τους, τὶς τακτικές τους καί, καταληκτικῶς, τὶς προθέσεις τους. Μποροῦμε νὰ διακρίνουμε τοὺς στόχους τους καὶ νὰ ἀναγνωρίσουμε εὔκολα τὶς ἀκριβῶς ἴδιες μεθόδους τους: ἀπὸ ἐδῶ οἱ καλοὶ καὶ δικοί μας κι ἀπὸ ἐκεῖ οἱ πρὸς ἐξόντωσιν!!!
Μποροῦμε πολὺ εὔκολα νὰ δοῦμε πὼς ὅλοι τους, μὰ ὅλοι τους, σκοπεύουν στὴν ἐξόντωσιν τῶν ἀντιπάλων τους. Στὴν φυσικὴ (καὶ ὁλοκληρωτική) ἐξόντωσιν τῶν ἀντιπάλων τους. Κι ἐκεῖ εἶναι τὸ σημεῖον «κλειδί». Ὁ καθάριος ἀπὸ ἐμμονὲς πολεμιστὴς (κάθε ἐπιπέδου καὶ ἀγῶνος) δὲν ἀποζητᾶ τὴν ἐξόντωσιν τῶν ἐχθρῶν του παρὰ μόνον τὴν ἀποτροπή τους, τὴν ἀντιμετώπισί τους, στοχεύοντας διαρκῶς στὴν ὑπεράσπισιν τῶν βαθμῶν ἐλευθερίας του. Κάθε ἄλλη συμπεριφορὰ δηλώνει ὑπανθρωπισμό, μισανθρωπισμὸ καὶ προσπάθεια ἐλέγχου.
Οἱ ἄνθρωποι ὁπουδήποτε γύρω μας δὲν εἶναι καλοὶ ἢ κακοί. Οἱ ἄνθρωποι, ὁπουδήποτε γύρω μας, εἶναι πολύ, λιγότερο ἤ, σπανίως, καθόλου ὑποταγμένοι σὲ μηχανισμοὺς ἐλέγχου τους.
Αὐτὸ εἶναι λοιπὸν τὸ χρέος μας.
Νὰ τοὺς ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ συμπορευθοῦμε.
Μακρὺς ἀγὼν ἀλλὰ Δίκαιος.
