Πλήρης εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη πλαισιωμένη με βίντεο επεξηγήσεις παραπομπές
Μετάφραση σχόλια από τον Zaxo Skafida
«Η ζωή, ακόμα και στα βακτήρια, παραείναι πολύπλοκη για να έχει συμβεί από σύμπτωση.» Harry Rubin (καθηγητής μοριακής βιολογίας και ερευνητής βακτηριολόγος στο Βακτηριολογικό Εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ και κάτοχος πολλών βραβείων)
Από τον Kent R. Rieske. Αυτό το άρθρο θα αποδείξει ότι η θεωρία της εξέλιξης προκαλεί σε πολλά σημεία, και όχι μόνο σε ένα και θα προτείνει πιθανές εξηγήσεις.
Η θεωρία της εξέλιξης δεν θα γίνει ποτέ ένας νόμος της επιστήμης, γιατί είναι γεμάτη με λάθη. Αυτός είναι ο λόγος που εξακολουθεί να ονομάζεται θεωρία, αντί του νόμου. Η διαδικασία της φυσικής επιλογής δεν είναι μια εξελικτική διαδικασία.
Το DNA σε φυτά και ζώα επιτρέπει την επιλεκτική αναπαραγωγή για να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τα σκυλιά είναι ένα καλό παράδειγμα της επιλεκτικής αναπαραγωγής. Το DNA σε όλα τα σκυλιά έχει πολλά υπολειπόμενα γνωρίσματα.
Ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό μπορεί να παραχθεί σε σκύλους επιλέγοντας σκυλιά με ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό να παράγουν απογόνους με αυτό το χαρακτηριστικό. Αυτή η εξειδικευμένη επιλεκτική αναπαραγωγή μπορεί να συνεχιστεί από γενιά σε γενιά έως ότου αναπτυχθεί μια ράτσα του σκυλιού. Αυτό είναι το ίδιο με την “επιβίωση του ισχυρότερου” θεωρία των εξελικτικών.
| Πλήρες απόσπασμα του Δαρβίνου μπορεί να βρεθεί εδώ
Να υποτεθεί ότι μάτι θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί από τη φυσική επιλογή , φαίνεται, να μπορώ ελεύθερα να ομολογήσω ότι είναι παράλογο στο μέγιστο δυνατό βαθμό |
Πολλοί διαφορετικοί τύποι των σκύλων μπορεί να αναπτυχτούν με τον τρόπο αυτό, αλλά ποτέ δεν μπορεί να αναπτυχτεί μια γάτα από την επιλεκτική αναπαραγωγή σκύλων. Η φυσική επιλογή δεν μπορεί να επεκταθεί εκτός του ορίου του DNA. Το DNA δεν μπορεί να αλλάξει σε ένα νέο είδος με φυσική επιλογή. Η ίδια διαδικασία της επιλεκτικής αναπαραγωγής γίνεται με λουλούδια, φρούτα, και τα λαχανικά.
Νέες παραλλαγές των ειδών είναι δυνατές, αλλά ένα νέο είδος δεν έχει ποτέ αναπτυχθεί από την επιστήμη. Στην πραγματικότητα, τα πιο σύγχρονα εργαστήρια δεν είναι σε θέση να παράγουν μια αριστερόστροφη πρωτεΐνη όπως βρέθηκε σε ανθρώπους και ζώα. Οι Εξελικτικοί δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι κανένα είδος δεν έχει ποτέ αποδειχθεί ότι έχει εξελιχθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Η εξέλιξη είναι απλά (pie-in-the-sky conjecture ) ταχυδακτυλουργική παράσταση χωρίς επιστημονική απόδειξη.
Αν η φυσική επιλογή ήταν αληθινή, οι Εσκιμώοι θα είχαν γούνα για να τους κρατάει ζεστούς, αλλά δεν έχουν. Είναι εξίσου άτριχοι όπως όλοι οι άλλοι. Αν η φυσική επιλογή ήταν αληθινή, οι άνθρωποι στις τροπικές περιοχές θα είχαν ασημένια, αντανακλαστική επιδερμίδα για να τους βοηθάει να είναι δροσεροί, αλλά δεν έχουν. Έχουν μαύρο δέρμα, ακριβώς το αντίθετο από ότι η θεωρία της φυσικής επιλογής θα μπορούσε να προβλέψει.
Αν η φυσική επιλογή ήταν αληθινή οι άνθρωπο στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη θα έχουν μαύρο δέρμα, αλλά έχουν λευκό δέρμα αντί για αυτό, εκτός από τους Εσκιμώους που έχουν δέρμα που είναι μεταξύ λευκού και μαύρου. Οι άνθρωποι από τη Ρωσία και τις σκανδιναβικές χώρες έχουν λευκό δέρμα, πορφυρά μαλλιά και μπλε μάτια. Αυτό είναι το αντίθετο από αυτό που θα μπορούσε να προβλέψει κάποιος εάν λάβει υπ΄ όψη ότι η φυσική επιλογή ελέγχει το χρώμα του δέρματος.
Πολλοί εξελικτικοί υποστηρίζουν ότι η μελανίνη είναι ένα φυσικό αντηλιακό φίλτρο που εξελίχθηκε σε μεγαλύτερο ποσοστό για την προστασία των σκουρόχρωμων ανθρώπων που ζουν κοντά στον ισημερινό. Αυτοί απλώς να αγνοούν το γεγονός ότι σκουρόχρωμοι Εσκιμώοι ζουν βόρεια του Αρκτικού Κύκλου
Η μελανίνη στο δέρμα δεν είναι ένα καλό επιχείρημα υπέρ της εξέλιξης. Σκουρόχρωμοi ανθρώποi ανέκαθεν ζούσαν κοντά στον ισημερινό, όχι λευκοί άνθρωποι, ακόμη και αν το σκούρο δέρμα είναι πιο άβολο στο ζεστό, ηλιόλουστο κλίμα.
Το μαύρο δέρμα απορροφά τη θερμότητα από τις ακτίνες του ήλιου περισσότερο από ότι το λευκό δέρμα. Οι άνθρωποι δεν παρουσιάζουν κανένα σημάδι της φυσικής επιλογής με βάση το περιβάλλον. Η θεωρία της φυσικής επιλογής είναι λάθος, διότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί κάτι στο DNA που δεν ήταν εκεί από την αρχή.
Τα ζώα, όπως αρκούδες, τίγρεις, λιοντάρια, ζέβρες και ζουν κοντά στον ισημερινό έχουν πυκνή γούνα, ενώ οι άνθρωποι που ζουν βόρεια του αρκτικού κύκλου έχουν γυμνό δέρμα. Μια λεοπάρδαλη στη ζούγκλα κοντά στον ισημερινό έχει γούνα όπως η λεοπάρδαλη του χιονιού στα Ιμαλάϊα.
Ο γατόπαρδος (το τσίτα) στην Αφρική είναι ένα παράδειγμα ενός ζώου στην ίδια οικογένεια με τη γάτα με πολύ περιορισμένη ποικιλία στο DNA. Κάθε τσίτα μοιάζει με μια άλλη σαν πανομοιότυπο δίδυμο. Το DNA του τσίτα είναι τόσο πανομοιότυπο ώστε το δέρμα από το ένα τσίτα μπορεί να μεταμοσχευθεί σε ένα άλλο τσίτα χωρίς οποιαδήποτε απόρριψη από το σώμα τους. ( Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία θα έπρεπε να είχαμε μεγάλη ποικιλία )
(ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΘΕΩΡΙΑΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ (ΔΑΡΒΙΝΟΥ) ΑΠΟ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ Μάνου Δανέζη https://www.youtube.com/watch?v=sKYIBc3wHug)
Η εξέλιξη είναι επιστημονικώς αδύνατη
Η εξέλιξη είναι μια θεωρία που αναπτύχθηκε εκατόν σαράντα χρόνια πριν από τον Κάρολο Δαρβίνο (στην πραγματικότητα, από τον παππού του το 1794 – πριν ο Charles να έχει καν γεννηθεί), πριν να έχει η επιστήμη τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία για να αποδείξει ότι η θεωρία είναι ψευδής.
Το διάσημο βιβλίο του, Η καταγωγή των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής, έχει έναν τίτλο που είναι τώρα γνωστό ότι είναι επιστημονικά λανθασμένο. Τα νέα είδη δεν μπορούν να εξελιχθούν από τη φυσική επιλογή. Οι σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη είναι αδύνατη. Δεν έχουν βρεθεί νέες επιστημονικές ανακαλύψεις που να υποστηρίζουν τη θεωρία της εξέλιξης.
Η ζωή δεν ξεκίνησε με το χτύπημα ενός κεραυνού σε μια λίμνη νερού, όπως υποστηρίζει το κύριο ρεύμα των επιστημόνων.
Τα παιδιά διδάσκονται ότι η ζωή μπορεί να εξελιχθεί αν της δοθεί αρκετός χρόνος. Αυτή είναι μια ψεύτικη δήλωση, χωρίς καμία επιστημονική υποστήριξη.
Διδάσκονται ότι αν δοθεί αρκετός χρόνος, ένας πίθηκος σε μια γραφομηχανή που θα κτυπούσε τα πλήκτρα τυχαία θα μπορούσε να πληκτρολογήσει τη διεύθυνση Gettysburg του Προέδρου Αβραάμ Λίνκολν. Αυτό είναι ανοησία.
Ο χρόνος δεν κάνει τα αδύνατα δυνατά. Αναφέρουμε ένα παράδειγμα, ένας υπολογιστής προγραμματίστηκε να προσπαθήσει να γράψει στην σειρά 26-γράμμα του αλφαβήτου. Μετά 35,000,000,000,000 (35 τρισεκατομμύρια) προσπαθειών έχει φθάσει μόνο στα 14 γράμματα.
Ποιες είναι οι πιθανότητες ότι ένας απλός μονοκύτταρος οργανισμός θα μπορούσε να εξελιχθεί, δεδομένης της πολυπλοκότητας του με περισσότερες από 60.000 πρωτεΐνες με 100 διαφορετικές διαμορφώσεις όλες στις σωστές τους θέσεις; Ποτέ στην αιωνιότητα! Ο χρόνος δεν κάνει τα αδύνατα πράγματα δυνατά . (…)
(Σ.Μ. Lavtrup, Saren (γνωστός εξελικτικός βιολόγος, καθηγητής ζωικής φυσιολογίας στο University of Umeε στη Σουηδία, συγγραφέας εγχειριδίων βιολογίας, πρόεδρος της οργάνωσης “Σουηδοί Εξελικτικοί Βιολόγοι”): «Πιστεύω ότι μία μέρα ο Δαρβινικός μύθος θα χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της επιστήμης.»
(από το βιβλίο του: “Δαρβινισμός: Η διάψευση ενός μύθου”, Darwinism: The refutation of a myth, New York: Croom Helm))
(Is There Any Proof for Darwinian Evolution? (Truth Seeker) Video youtube)
Επιστημονικό γεγονός Νο 1 – Τα Πουλιά Αποδεικνύουν ότι η Φυσική Επιλογή είναι φυσικά Αδύνατη
Το σώμα και η ψυχή της θεωρίας της εξέλιξης του Δαρβίνου ήταν η ιδέα ότι η εξέλιξη αυτή κατέστη δυνατή μέσω της φυσικής επιλογής. Η ιδέα βασίζεται στην πρόταση ότι τα μέλη ενός είδους που είναι λίγο ισχυρότερα, λίγο μεγαλύτερα, ή τρέχουν λίγο πιο γρήγορα θα ζήσουν περισσότερο χρόνο για να τεκνοποιήσουν απογόνους με αυτές τις ανώτερες προσαρμογές.
Η θεωρία του Δαρβίνου υποδηλώνει ότι εκατομμύρια γενιές αργότερα, οι αλλαγές θα οδηγήσουν σε νέα είδη. Αυτές οι προσαρμογές ονομάζονται συνδέσεις ή ενδιάμεσα μεταξύ των παλαιών ειδών και των νέων.
Η ιδέα της φυσικής επιλογής ακούγεται εξαιρετική, όταν εξετάζει τα ελάφια. Το ελάφι που μπορεί να αισθανθεί τον κίνδυνο και να τρέξει γρήγορα είναι σε θέση να ξεφύγει από το αρπακτικό σε μια πιο σταθερή βάση. Ωστόσο, άλλα παραδείγματα για το «εξελικτικό δέντρο” έχουν πολλές ατέλειες.
Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της εξέλιξης, ανόητο, είναι η σκέψη ότι ένα πουλί χωρίς φτερά, άρχισε να εξελίσσεται με φτερά. Γιατί αυτό να συμβεί δεν έχει απαντηθεί από τους εξελικτικούς. Τα φτερά δεν κάνουν το πουλί πιο προσαρμόσιμο στο περιβάλλον του. Τα πρώτα φτερά θα είναι πάρα πολύ μικρά για να πετάξει το πουλί. ( Τα πουλιά αυτά δεν θα επιβιώσουν για να αφήσουν απογόνους ποιο εξελιγμένους ή αν γλυτώσουν από τους κυνηγούς γιατί να βελτιωθούν;)
Γιατί να εξελιχθεί ένα πουλί με τα στελέχη των φτερών που είναι μικρά είναι άχρηστα; (στα πρώτα στάδια της δημιουργίας). Αυτό είναι εναντίον της εξελικτικής θεωρίας της φυσικής επιλογής, η οποία αναφέρει ότι τα πτηνά πρέπει να προσαρμοστούν και να αλλάξουν, προκειμένου να επιβιώνουν καλύτερα στο περιβάλλον τους. Το πουλί με το μισό μέγεθος πτερύγια τοποθετείται σε μειονεκτική θέση στο περιβάλλον του.
Γιατί το πουλί θα συνεχίζει για τα εκατομμύρια γενεών να βελτιώσει ένα στέλεχος φτερό που είναι άχρηστο; Η θεωρία της εξέλιξης βασίζεται στην φυσική επιλογή των πιο προσαρμόσιμων μελών ενός είδους, όχι των πιο αδύναμων. Ένα πουλί με άχρηστες πτέρυγες (εν εξελίξει) στην αρχή των μεταλλάξεων είναι σε πολύ μειονεκτική θέση. Αυτό είναι το αντίθετο της φυσικής επιλογής.
Σύμφωνα με την φυσική επιλογή, τα μέλη των ειδών των πτηνών με τα λιγότερα άχρηστα πτερύγια θα ήταν πιο προσαρμόσιμα και πιο πιθανό να επιβιώσουν σε μεγαλύτερους αριθμούς. Σύμφωνα με τη θεωρία της φυσικής επιλογής τα πουλιά ποτέ δεν θα μπορούσαν να εξελιχτούν για να πετάξουν.
Έτσι εμείς οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι μερικά πουλιά ( πριν εξελιχτούν πλήρως ) κουράστηκαν να μεταφέρουν γύρω τους μια άνευ αξίας μισού μεγέθους πτέρυγα, έτσι μεγάλωσαν τα δάχτυλα στο τέλος για να τους βοηθήσει να αναρριχηθούν στα δέντρα. Τα φτερά έγιναν τα όπλα και ένα νέο είδος αναπτύχθηκε. ( υποθετική εξέλιξη )
Οι εξελικτικοί λένε ότι τα πουλιά εξέλιξαν κούφια κόκαλα για να έχουν λιγότερο βάρος κατά το πέταγμα. Πώς το πουλί θα περάσει αυτό το μακροπρόθεσμο σχέδιο για τα εκατομμύρια γενεές, προκειμένου να κρατήσει το ελαφρύτερο σχέδιο των οστών; Η εξελικτική έννοια της ανάπτυξης μιας πτέρυγας πάνω από τα εκατομμύρια των γενεών παραβιάζει το ίδιο το θεμέλιο της εξέλιξης: τη φυσική επιλογή.
Τα πουλιά δεν είναι τα μόνα είδη που αποδεικνύουν ότι η θεωρία της φυσικής επιλογής είναι λάθος. Το πρόβλημα μπορεί να βρεθεί σε όλα τα είδη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πάρτε για παράδειγμα τα ψάρια.
Ειπώθηκε από τους εξελικτικούς ότι ένα ψάρι ξέφυγε από τη θάλασσα στην ξηρά και έγινε ένα πλάσμα της γης. Ας εξετάσουμε την ιδέα αυτή. Εντάξει, ένα ψάρι βγήκε από τη θάλασσα στη ξηρά, αλλά δεν μπορεί να αναπνεύσει τον αέρα. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, τότε θα πέθαινε. Τα ψάρια κάνουν ηλίθια πράγματα κατά καιρούς.
Οι φάλαινες συνηθίζουν να κολυμπούν έξω έξω στην παραλία, όταν πεθαίνουν. Νομίζετε ότι οι φάλαινες προσπαθούν να επισπεύσουν ένα πρόγραμμα πολλών εκατομμυρίων γενεών για να αυξηθούν τα πόδια τους; Αυτή η ιδέα είναι ηλίθια, αλλά ας πάμε πίσω στην ιστορία των ψαριών.
Τα βράγχια του ψαριού χρειάζονται για την εξαγωγή του οξυγόνου από το νερό, όχι από τον αέρα. Τα ψάρια πνίγονται και λαχανιάζουν, πριν το γυρίσουν πίσω στην ασφάλεια του νερού. Γιατί θα έκαναν ένα τέτοιο ηλίθιο πράγμα; (Και αν το έκαναν μέσα σε λίγο χρόνο θα πέθαιναν, οπότε δεν θα μεταβιβάζονταν η πληροφορία στις επόμενες γενιές). Αυτή η διαδικασία του πνιγμού θα συνεχίζονταν για εκατομμύρια γενιές μέχρι το ψάρι να πνίγετε όλο και λιγότερο. (για να μεταβιβαστεί η πληροφορία πρέπει τα ψάρια που βγήκαν στη ξηρά να επιβιώνουν και να μεταφέρουν την πληροφορία στις επόμενες γενιές, αλλά αυτό δε γίνεται). Τα βράγχια του θα εξελιχτούν σε πνεύμονες, ώστε να μπορεί να αναπνεύσει τον αέρα στη στεριά, αλλά τώρα θα κινδυνεύει να πνιγεί στο νερό.
(Σ.Μ. Κάθε είδος που εξελίσσεται σε κάποιο άλλο, θα πρέπει να περνάει από πολλά ενδιάμεσα στάδια, αφήνοντας απολιθώματα σε κάθε εξελικτικό βήμα. Αν, για παράδειγμα, κάποια είδη ψαριών εξελίχτηκαν σε αμφίβια ζώα, όπως υποστηρίζει η εξέλιξη, θα έπρεπε να υπάρχουν ενδιάμεσες μεταβατικές μορφές που να είναι 90%-ψάρια και 10%-αμφίβια, έπειτα 80%-ψάρια και 20%-αμφίβια κτλ. μέχρι να οδηγηθούμε σε 100% αμφίβια. Ίσως υποπτεύεσαι ότι θα έπρεπε και σήμερα να έχουμε μεταβατικά είδη που είναι σε εξελικτική φάση προς κάτι άλλο, αλλά απλά δεν υπάρχουν.)
Μια μέρα απλά μένει έξω στη γη και δεν γυρίζει πίσω στο νερό. Τώρα είναι μια σαύρα.
Γιγάντιοι δεινόσαυροι κυριολεκτικά εξερράγησαν πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια της Τριαδικής περιόδου.
Το αρχείο των απολιθωμάτων (απολιθωμένα οστά που βρέθηκαν στα εδάφη της Dinosaur National Park στη Jensen, Γιούτα, των Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) δεν δείχνει ενδιάμεσο ή μεταβατικό είδος. Πού είναι τα εκατομμύρια των ετών απολιθώματα που να δείχνουν τις μεταβατικές μορφές για τους δεινόσαυρους; Δεν υπάρχουν, γιατί οι δεινόσαυροι δεν εξελίσσονταν.
Τα βιβλία που έχουν εκδοθεί από τους εξελικτικούς δείχνουν το γιγαντιαίο δεινόσαυρο Στεγόσαυρο με το μακρύ λαιμό που εκτείνεται κατακόρυφα να λαμβάνει φαγητό από τις κορυφές των δέντρων. Ισχυρίστηκαν ότι ήταν φυσική επιλογή που ο Στεγόσαυρος είχε ένα μακρύ λαιμό. Αυτό του έδινε ένα πλεονέκτημα για την επίτευξη ζωοτροφών σε μέρη που τα άλλα είδη δεν μπορούσαν να φτάσουν.
Μια μέρα κατά τη συναρμολόγηση του σκελετού για μια εμφάνιση στο μουσείο κάποιος παρατήρησε έτι οι σπόνδυλοι του λαιμού ήταν τέτοιοι ώστε ο λαιμός δεν θα μπορούσε να αρθεί υψηλότερα από ό, τι τεντωμένος οριζόντια μπροστά τους. Η θεωρία της φυσικής επιλογής αποδείχθηκε ότι ήταν ένα μεγάλο ψέμα.
Ο Στεγόσαυρος τρεφόταν μόνο με βλάστηση. Ο μακρύς λαιμός που πράγματι βάζει το Στεγόσαυρο σε μειονεκτική θέση στο περιβάλλον του, είναι ακριβώς το αντίθετο από τη θεωρία της φυσικής επιλογής.
Οι εξελικτικοί ισχυρίζονται τώρα ότι το ζώο εξελίχτηκε με ένα μακρύ λαιμό, επειδή είχε το πλεονέκτημα να καταναλώνει θάμνους στην άλλη πλευρά του ποταμού. Αυτό είναι η χαρακτηριστική λογική των εξελικτικών.
Επιστημονικό γεγονός Νο 2 – Είδη Χωρίς Ενδιάμεσους Συνδέσμους αποδεικνύουν ότι η θεωρία της Εξέλιξης είναι λάθος
Ο εξελικτικός θα ισχυριστεί ότι η παρουσία πολλών μεμονωμένων ειδών αποδεικνύει την εξέλιξη. Αυτή η ρηχή δήλωση στερείται λογικής και επιστημονικής απόδειξης.
Οι εξελικτικοί παρατάσσουν τις εικόνες με παρόμοια είδη και ισχυρίζονται ότι εξελίχθηκε η μία από την άλλη. Το ανθρώπινο “οικογενειακό δέντρο” είναι ένα παράδειγμα αυτής της ραγισμένης θεωρίας. Απολιθωμένα κρανία και οστά υπάρχουν από εκατοντάδες είδη των εξαφανισμένων μικρών και μεγάλων πιθήκων.
Οι εξελικτικοί παρατάσσουν τις πιο υποσχόμενες επιλογές για να παρουσιάσουν μια σταδιακή εξέλιξη από πίθηκο στον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτοί απλά συμπληρώνουν τα μεγάλα κενά με ευκόλως-πιστευτά πλάσματα για να γεμίσουν την εικόνα.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει με τους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν πολλά εξαφανισμένα είδη μικρών και μεγάλων πιθήκων. Αυτό ποτέ δεν γίνεται με τις καμηλοπαρδάλεις, τους ελέφαντες ή τους πλατύποδες. (…)
Οι εικόνες είναι απλά μια ομαδοποίηση των μεμονωμένων ειδών που δεν αποδεικνύει την εξέλιξη.
Κοντά στο Χαμένο κρίκο – Η ανακάλυψη του αρχαιότερου προγόνου του ανθρώπου
Ο Ardi, παρουσιάζεται εδώ σε σκίτσο ενός καλλιτέχνη, είναι ένας πρόγονος του ανθρώπου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και έζησε 4,4 εκατομμύρια χρόνια πριν στα αφρικανικά δάση. Η ανακάλυψη είναι ο πιο κοντινός «ελλείποντας κρίκος» που έχει ακόμα βρεθεί.
(Πηγή: περιοδικό Time) – See more at:http://www.dailytech.com/Close+to+the+Missing+Link++Oldest+Human+Ancestor+Discovered/article16403.htm#sthash.t6sS7QS0.dpuf
Γιατί ισχυρίζονται ότι η ανωτέρω ανακάλυψη είναι «κοντά στην ελλείποντα κρίκο»; Η απάντηση είναι απλή. Κοιτάξτε την εικόνα: Είναι ένας πίθηκος.
Ένα είδος πιθήκου που έχει εξαφανιστεί. Πολλά είδη έχουν εξαφανιστεί. Εκατομμύρια είδη έχουν εξαφανιστεί.
Είναι προφανές ότι δεν είναι παρόμοιος με έναν άνθρωπο. Κοιτάξτε στα πόδια το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού απλώνεται μακριά από τα μικρά δάχτυλα των ποδιών ακριβώς όπως σε ένα σύγχρονο χιμπατζή, όχι σαν τους ανθρώπους.
Η πρόσφατη ανακάλυψη του εξαφανισμένου είδους δεν αποδεικνύει ότι ο «ελλείποντας κρίκος» έχει βρεθεί.
Ο Κάρολος Δαρβίνος παραδέχτηκε ότι τα απολιθώματα των μεταβατικών δεσμών μεταξύ των ειδών, θα πρέπει να βρεθούν για να αποδείξει την “Θεωρία της Εξέλιξης» του. Λοιπόν, οι μεταβατικές αυτές συνδέσεις δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Θα βρείτε μόνο τα μεμονωμένα είδη.
Οι εξελικτικοί προσπαθούν να σχηματίσουν αυτά τα μεμονωμένα είδη σε ένα σύνδεσμο, με τη βοήθεια παρόμοιων χαρακτηριστικών, όπως τα φτερά ή τέσσερα πόδια, αλλά αυτό αποδεικνύει απλώς ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι μια απάτη. Ο Δαρβίνος ήταν αισιόδοξος ότι με μελλοντικά απολιθώματα θα αποδειχθεί σωστή η θεωρία του, αλλά αντ ‘αυτού, η έλλειψη μεταβατικών συνδέσμων έχει αποδείξει ότι η θεωρία του να είναι λάθος.
Η παρουσία των μεμονωμένων ειδών αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν αναπτυχθεί από μια εξελικτική διαδικασία. Αν η εξέλιξη ήταν αλήθεια, όλα τα φυτά, τα ζώα, τα έντομα και θα ήταν σε μια συνεχή κατάσταση αλλαγής, δεν θα υπήρχαν δύο πλάσματα που ήταν πανομοιότυπα, επειδή δεν θα ήταν ξεχωριστά είδη. Όλες οι μορφές ζωής θα είναι ένα συνεχές μίγμα των χαρακτηριστικών, χωρίς σαφή ορισμό μεταξύ των ειδών. Όλα θα πρέπει να αλλάζουν, και κάθε ζώο, έντομο, φυτό και θα ήταν διαφορετικό.
Ο γατόπαρδος παραπάνω που αποτελείται από πανομοιότυπα είδη, αποδεικνύει η εξέλιξη δεν υπάρχει. Όλα τα είδη είναι κλειδωμένα σταθερά στο κώδικα του DNA τους.
Το πιθηκοειδές Dikika πάνω από την Lucy
Τα απολιθωμένα οστά ενός νέου ζώου βρέθηκαν στην Αιθιοπία κοντά στην τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκε η “Lucy” πριν από πολλά χρόνια. (Σ.Μ. Η Λούση πήρε το όνοµά της απ’το τραγούδι των “Beatles”που ακουγόταν στο ράδιο κατά την στιγµή της ανακάλυψης της.)
Με την ευκαιρία, η Λούσι ήταν ένας πίθηκος, όχι πρόσφατο ανθρωποειδές. Ο αριθμός των οστών του σκελετού της πιθηκίνας είναι μοναδικός, επειδή η Λούσι είχε μόνο μερικά σπασμένα οστά στο κεφάλι.
Το εύρημα αυτό μας δίνει πολλές πληροφορίες για το ζώο, επειδή μεγάλα τμήματα του σκελετού ήρθαν στο φως (υποθέτοντας ότι όλα αυτά είναι από το ίδιο ζώο).
Έχει τα δόντια της γνάθου και λέγεται ότι έχει επίσης έγκλειστα δόντια ακόμα μέσα στο σαγόνι. Οι εξελικτικοί ονόμασαν το ζώο «human-like» (ανθρωποειδές) ήταν ένα θηλυκό παιδί περίπου τριών ετών και ένα “μεμονωμένο άτομο”. Αυτό δεν είναι ένα απολίθωμα ” human-like ” . Πρόκειται για ένα “ape-like “(πιθηκοειδές) απολίθωμα επειδή ήταν πίθηκος.
Οι εξελικτικοί ονόμασαν το ζώο “μεταβατικό είδος” και πρόγονο του ανθρώπου, ακόμη κι αν έχει ένα κεφάλι ακριβώς όπως ο σύγχρονος πίθηκος. Το σαγόνι βγαίνει προς τα εμπρός και το μέτωπο πίσω και λοξά. Τη πραγματική εμφάνιση μπορεί κανείς να την δει στην παρακάτω εικόνα.
Η πιθηκίνα έχει επίσης χέρια “που ταλαντεύονται μόλις πάνω από τα γόνατα. Είχε επίσης ωμοπλάτες που μοιάζουν με του γορίλα που δείχνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν ειδίκευση σε αιώρηση μέσα από τα δέντρα.”
Έτσι, μοιάζει με ένα πίθηκο, έχει ένα κεφάλι σαν πίθηκος, έχει τα χέρια σαν πίθηκος, έχει ωμοπλάτες σαν πίθηκος – Είναι προφανώς ένας πίθηκος, δεν είναι ανθρώπινο, προ-ανθρώπινο ή ανθρωποειδές. Αυτό το ζώο είναι απλά ένας νεαρός πίθηκος. Το μέγεθός του είναι όπως θα αναμενόταν για μια νέα σύγχρονη πιθηκίνα.
(Σ.Μ. Ο αυστραλοπίθηκος (Lucy) δεν έχει καμία καθαρή σχέση με τους ανθρώπους, αλλά τα μουσεία, τα βιβλία και τα περιοδικά επιμένουν ότι η κατηγορία “Homo habilis” τους συνδέει με τους μοντέρνους ανθρώπους (“Homo erectus” και “Homo sapiens”). H Lucy αποτελεί ίσως το πιο πολυδιαφημισμένο είδωλο της ανθρώπινης εξέλιξης των ημερών μας, το οποίο εδώ και 30 χρόνια έχει ανακηρυχθεί με τόλμη ως πρόγονος των ανθρώπων σε περιοδικά, ντοκιμαντέρ, εφημερίδες και μουσεία. Με την ανακάλυψη το 2006 ενός σκελετού στην Αιθιοπία που αποκαλέστηκε «το παιδί της Lucy» καθώς και πολλών άλλων οστών αυτού του είδους, και σε συνδυασμό με τις συστηματικότερες μελέτες της ανατομίας των σχετικών σκελετών, τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν διαφορετική τροπή. Η αντικειμενική ανάλυση των οστών με βοήθεια υπολογιστών αποκαλύπτει ότι τα χαρακτηριστικά του αυστραλοπιθήκου δεν είναι καθόλου ενδιάμεσα μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου. Επίσης αποκαλύφθηκε ότι ούτε ο τρόπος κίνησης τους ήταν ευθυτενής (στητός) όπως των ανθρώπων. Τα δάχτυλα άλλων σκελετών του ίδιου είδους φαίνεται ότι ήταν μακριά και γαμψά, και τα χέρια τους μακριά, όπως των πιθήκων που σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Οι πρώτες αντιδράσεις των εξελικτικών σε αυτές τις ανακαλύψεις ήταν ότι πρόκειται για «εξελικτικά απομεινάρια», τα πράγματα όμως δυσκόλεψαν πολύ όταν ο ίδιος ο σκελετός της Lucy αποδείχτηκε ότι έχει τον ίδιο ιδιαίτερο μηχανισμό «κλειδώματος» στους καρπούς όπως οι γορίλλες και οι χιμπαντζήδες.)
Η ηλικία αυτών των απολιθωμένων ζώων είναι επίσης πολύ αμφίβολη. Οι επιστήμονες εδώ και πολλά το χρόνια ισχυρίζονται ότι ένα δόντι που βρέθηκε ήταν του Nebraska Man, ενός προ-ανθρώπινου απολιθώματος ηλικίας εκατομμυρίων ετών. Καθόρισαν την ηλικία του δοντιού. Οι επιστήμονες είχαν φιλοτεχνήσει ένα ολόκληρο πιθηκοειδή σκελετό από τις πληροφορίες που βρήκαν σε ένα δόντι. Αυτά τα ψέματα, είχαν ειπωθεί όταν πραγματικοί επιστήμονες ανακάλυψαν το δόντι από ένα πέκαρι, ένα ζώο που είναι παρόμοιο με (και συνδέεται στενά με) το χοίρο.
«Το μωρό της Λούσι» βρέθηκε στην Αιθιοπία – BBC News – 21 του Σεπτεμβρίου, 2006
| “Τα 3,3 εκατομμυρίων ετών απολιθώματα ενός ανθρωποειδούς που μοιάζει με παιδί έχουν βρεθεί στην περιοχή Dikika της Αιθιοπίας. Το εύρημα αποτελείται από το σύνολο του κρανίου, το σύνολο του κορμού, και σημαντικά τμήματα των άνω και κάτω άκρων. Αξονικές τομογραφίες αποκαλύπτουν έγκλειστα δόντια ακόμα στο σαγόνι, μια λεπτομέρεια που κάνει επιστήμονες πιστεύουν ότι το άτομο μπορεί να ήταν περίπου τριών ετών όταν πέθανε. “ |
Είναι αξιοσημείωτο ότι, μερικά αρκετά λεπτά οστά Κανονικά δεν διατηρούνται με τη διαδικασία της απολίθωσης και είναι επίσης παρόντα, όπως του υοειδές, ή τα οστά της γλώσσας,. Το υοειδές οστό αντικατοπτρίζει τον τρόπο με το οποίο το κιβώτιο της φωνής είναι χτισμένο και ίσως τους ήχους που μπορούν να παράγουν τα είδη. Κρίνοντας από το πόσο καλά διασώθηκε, ο σκελετός μπορεί να έχει προέλθει από ένα σώμα που γρήγορα θάφτηκε από ιζήματα σε μια πλημμύρα, είπαν οι ερευνητές.
Ικανότητα αναρρίχησης
| «Αυτή το η πρόωρη πρόγονος διέθετε πρωτόγονο δόντια και την ένα μικρό εγκέφαλο, αλλά στάθηκε όρθια και περπάτησε σε δύο πόδια. Υπάρχει σημαντικό επιχείρημα σχετικά με το αν η κοπέλα Dikika θα μπορούσε επίσης να σκαρφαλώσει στα δέντρα σαν πίθηκος. Αυτή η ικανότητα αναρρίχησης θα απαιτούσε ανατομική εξοπλισμό, όπως τα μακριά χέρια, και το είδος της «Λούσι» είχε τα χέρια που ταλαντεύονταν μόλις πάνω από τα γόνατα. Είχε επίσης ωμοπλάτες που μοιάζει του γορίλα που δείχνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν ειδίκευση σε αιώρηση μέσα από τα δέντρα. Αλλά το ερώτημα είναι αν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, δείχνουν ικανότητα αναρρίχησης ή απλά «εξελικτικές αποσκευές». |
Η εξέλιξη είναι το πρόβλημα. Η ανάπτυξη της βιολογικής γνώσης παράγει επιστημονικά δεδομένα που έρχονται σε αντίθεση με την εξελικτική θεωρία, δεν το επιβεβαιώνουν, ένα γεγονός που ο διάσημος καθηγητής Steven Jay Gould του Χάρβαρντ χαρακτήρισε ως “το μυστικό της παλαιοντολογίας.”
Το αρχείο των απολιθωμάτων απλά δεν υποστηρίζει την εξελικτική θεωρία, που ισχυρίζεται ότι κάποτε υπήρχαν μια σειρά διαδοχικών μορφών που οδήγησαν στους οργανισμούς του σήμερα. Η θεωρία αναφέρει ότι απειροελάχιστες αλλαγές συνέβησαν στην εξέλιξη των ειδών, αλλά η επιστημονική πραγματικότητα παραμένει. Δεν το κάνουν.
Τα απολιθώματα αποδεικνύουν την ξαφνική εμφάνιση ενός νέου είδους από το πουθενά, με εντελώς άγνωστα χαρακτηριστικά με τα άλλα είδη. Το αρχείο των απολιθωμάτων δεν έχει καμία ενδιάμεση η μεταβατική μορφή. Αυτό είναι γνωστό ως το πρόβλημα του «ελλείποντος κρίκου», και υπάρχει σε όλα τα είδη. Το πρόβλημα του χαμένου συνδέσμου επιδεινώνεται, όχι καλύτερα, με την ανακάλυψη περισσοτέρων απολιθωμάτων.
Οι ελλείπουσες συνδέσεις δεν ανακαλύπτονται, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν υπήρξαν ποτέ. Ο Δαρβίνος θεωρούσε ότι μεταβατικές μορφές θα ανακαλυφθούν στο αρχείο των απολιθωμάτων με την πάροδο του χρόνου, αλλά αυτό δεν έχει συμβεί. Η έλλειψη αυτών των απολιθωμάτων φέρνει σε αμηχανία για τους εξελικτικούς.
Το αρχείο των απολιθωμάτων είναι ένα σοβαρό κτύπημα στη θεωρία της εξέλιξης. Νέα είδη έχουν εκραγεί επάνω στη σκηνή από το πουθενά. νέες ανακαλύψεις απολιθωμάτων συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη είναι λάθος.
Evolution: A Theory in Crisis by Michael Denton
Ο Michael Denton, λέει,
| “Παρά την τεράστια αύξηση της γεωλογικής δραστηριότητας σε κάθε γωνιά του πλανήτη και παρά την ανακάλυψη πολλών παράξενων και άγνωστων μέχρι σήμερα μορφών, η απειρία των συνδετικών κρίκων δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί και το αρχείο των απολιθωμάτων είναι περίπου τόσο ασυνεχή όπως ήταν όταν ο Δαρβίνος έγραφε τη «Origin »”. |
Ένας αναγνώστης του βιβλίου του Michael Denton λέει,
| “Ο Denton ένας μοριακός βιολόγος αφαιρεί όλες τις υποθέσεις (αν υπήρχαν ποτέ κάποιες) από τη θεωρία του Δαρβίνου για την μακροεξέλιξη (συνέχεια της ζωής). Ο Denton καταρρίπτει όλα τα προηγούμενα επιχειρήματα που προέβαλαν οι προ-εξελικτικοί που δείχνει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία υποστήριξη μακρο-εξέλιξης στο αρχείο απολιθωμάτων. Επίσης, καταδεικνύει με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει στήριξη που να προέρχεται από ειδικότητα του στη μοριακή βιολογία. Στο τέλος ο μόνος λόγος εξήγησης που μπορεί να δώσει είναι ότι η ζωή είναι βαθιά ασυνεχής. “ |
Καθηγητής του Χάρβαρντ Gould ισχυρίζεται ότι η εξέλιξη συμβαίνει σαν μια έκρηξη, όχι σταδιακά. Αυτή η θεωρία επιχειρεί να εξηγήσει την έλλειψη συνέχειας στα απολιθώματα. Ωστόσο, αυτή η θεωρία είναι πιο προβληματική από τη θεωρία της σταδιακής αλλαγής. Μεγάλα άλματα ή εκρήξεις στο αρχείο των απολιθωμάτων δεν αποδεικνύουν την εξέλιξη καθόλου. Στην πραγματικότητα, διαψεύδουν την εξέλιξη.
Η θεωρία ότι η εξελιξη μπορεί να προκύψει εκρηκτικά, επειδή το αρχείο των απολιθωμάτων δείχνει ότι δεν συνέβη σταδιακά, είναι ένα άγριο τέντωμα της φαντασίας. Τα είδη έχουν μερικά χαρακτηριστικά παρόμοια με άλλα είδη , αλλά η ομοιότητα δεν αποδεικνύει καμία εξελικτική σχέση απολύτως. Υπάρχουν περισσότερα από ελλείπουσες συνδέσεις στη βιολογία. Υπάρχουν ολόκληρες αλυσίδες που λείπουν από το 100% των κλαδιών του εξελικτικού δέντρου.
Πολλά είδη εξαρτώνται από ένα άλλο είδος, για τη συνύπαρξή τους. Το κολίβριο και τα λουλούδια είναι ένα καλό παράδειγμα. Το λουλούδι δεν θα γονιμοποιούνταν και θα εξαφανιζόταν χωρίς το πουλί. Λέγεται ότι έχουν συνεξέλιξη. Αυτό είναι ένα τέντωμα της φαντασίας χωρίς καμιά επιστημονική βάση. Υπάρχουν εκατοντάδες από τέτοια παραδείγματα, που δεν μπορούν να εξηγηθούν.
Ο Κάρολος Δαρβίνος είχε ανησυχίες γύρω από την θεωρία του της φυσικής επιλογής. Ήξερε ότι η η αποτυχία να βρεθούν οι χαμένες μεταβατικές συνδέσεις θα καθηλώσει σοβαρά τη θεωρία της εξέλιξης, αλλά ήταν αισιόδοξος ότι οι ελλείπουσες συνδέσεις θα πρέπει να βρεθούν κάποια μέρα.
Λοιπόν, μάντεψε τι; Πέθανε πριν βρεθούν αυτές. Οι εξελικτικοί δεν έχουν πότε βρει τους συνδέσμους που λείπουν. Κάθε φορά που ανακοινώνουνε την εξεύρεση ενός, αργότερα θα αποδειχθεί ότι είναι ψευδής.
Το “ζωντανό απολίθωμα” Από ψάρι αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος
Το ψάρι κοιλάκανθος εθεωρείτο ότι είναι μια μεταβατική μορφή με μισοσχηματισμένα πόδια και πρωτόγονους πνεύμονες, έτοιμο για τη μετάβαση στην ξηρά. Ο μύθος αυτός φάνηκε το Δεκέμβριο του 1938, όταν ένας ζωντανός κοιλάκανθος πιάστηκε στα δίχτυα ενός Ψαρά στα ανοικτά της ανατολικής ακτής της Νότιας Αφρικής. Είναι πλέον γνωστό ότι οι ιθαγενείς των νησιών Κομόρες είχαν πιάσει και να έτρωγαν αυτά τα ψάρια για χρόνια.Δεν έχουν μισοσχηματισμένα πόδια και πρωτόγονους πνεύμονες. Ήταν απλά ένα συνηθισμένο ψάρι που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είχε εξαφανιστεί. Οι εξελικτικοί ισχυρίστηκαν ότι οι 350 εκατομμύρια ετών κοιλάκανθοι είχαν εξελιχθεί σε ζώα με πόδια, και πνεύμονες.
Αυτό δεν συμβαίνει. Βλέπουμε τώρα ότι τα ψάρια που αλιεύονται πρόσφατα είναι ακριβώς όπως τα 350 εκατομμύρια ετών απολιθώματα. Δεν εξελίσσονται καθόλου.
Ο κοιλάκανθος είναι μάρτυρας σταρ ενάντια στην ψεύτικη θεωρία της εξέλιξης. Μετά από 350 εκατομμύρια χρόνια, το ψάρι εξακολουθεί να μην έχει πόδια για να σταθεί.
Ψαράς ψαρεύει “ζωντανό απολίθωμα” – BBC News – 1 του Αυγούστου του 2007?
“Ο 1.3m μήκους (4.3ft), 50kg ( 110λβ) Κοιλάκανθος είναι μόνο ο δεύτερος που έχει ποτέ συλληφθεί στην Ασία και έχει περιγραφεί ως « σημαντική ανακάλυψη ». Αυτοψία και γενετικοί έλεγχοι διεξάγονται και να καθοριστούν. περισσότερα για το δείγμα. Ο κοιλάκανθος παρέχει στους ερευνητές ένα παράθυρο στο παρελθόν. Τα απολιθώματα τους χρονολογούνται από 350.000.000 χρόνια “. |
Το απολίθωμα του Αρχαιοπτέρυγα ήταν προάγγελος από τους εξελικτικούς ως σημαντικός μεταβατικός ελλείπων κρίκος. Το απολίθωμα ανακαλύφθηκε σε λατομείο ασβεστόλιθου στη νότια Γερμανία το 1861 και έχει συζητηθεί από τότε όσο ποτέ.
Το πλάσμα των δεινοσαύρων φαίνεται να είναι την ένα ερπετό με χαρακτηριστικά πουλιού και φτερά με πούπουλα. Είχε το σκελετό ενός μικρού δεινοσαύρου με ουρά, τα δάχτυλα με νύχια στην άκρη του φτερού, και δόντια στα σαγόνια.
ΟΙ ερευνητές ανακάλυψαν έξι απολιθώματα των οποίων μόνο δυο είχαν φτερά. Αυτή η ασυνέπεια μυρίζει απάτη από την αρχή. Κατά την προσεκτική εξέταση τα φτερά φαίνεται να είναι ταυτόσημα με σύγχρονα φτερά κοτόπουλου. Κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε μεγέθυνση τα απολιθώματα
Οι Αρχαιοπτέρυγες με τα φτερά έχουν πλέον κηρυχθεί πλαστές από επιστήμονες. “Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, λεπτές στρώσεις τσιμέντου απλώθηκαν σε δυο απολιθώματα ενός κοτόπουλου μεγέθους δεινόσαυρου, που ονομάζεται κομψόγναθος. Τα φτερά του πολιού στη συνέχεια αποτυπώνονται στο υγρό τσιμέντο “σύμφωνα με τον Δρ Walt Brown.
(…) Το παράδειγμα αυτό δεν θα αποδείξει την εξέλιξη, ακόμη και αν τα φτερά δεν ήταν πλαστά. Η εύρεση μερικών είδη με χαρακτηριστικά παρόμοια με άλλα δύο είδη δεν αποδεικνύει ένα σύνδεσμο. Θα πρέπει να υπάρχουν εκατομμύρια η δισεκατομμύρια μεταβατικών συνδέσεων αν η εξέλιξη ήταν αληθινή, όχι μόνο μερικά από αυτά.
(Σ.Μ. Stanley, S.M. Ph.D., παλαιοντολόγος και εξελικτικός βιολόγος, καθηγητής στα Johns Hopkins University και University of Hawaii atManoa. Κάτοχος διαφόρων βραβείων και μεταλλείων που του απονεμήθηκαν από την Εταιρεία Παλαιοντολογίας και από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών): Είδη τα οποία κάποτε πιστεύαμε ότι εξελίχθηκαν σε άλλα, βρέθηκαν μετά να είναι σύγχρονα των υποτιθέμενων προγόνων τους. Στην πραγματικότητα, το αρχείο απολιθωμάτων δεν τεκμηριώνει πειστικά ούτε μία μετάβαση από ένα είδος σε ένα άλλο.)
Ο Platypus (Ornithorhynchus anatinus), με το ράμφος πάπιας και τα πόδια με μεμβράνη, είναι ένα μοναδικό αυστραλιανό ζώο. Αυτό και τα δύο είδη έχιδνας είναι τα μόνα monotremes ή ωοτοκίας θηλαστικά που έχουν βρεθεί στη γη.
Τα μαρσιποφόρα (θηλαστικά με θύλακες, π.χ. καγκουρό) και τα ευθήρια ((Eutheria) ονομάζεται μία ομάδα θηλαστικών που περιλαμβάνει όλα τα πλακουντοφόρα θηλαστικά) γεννούν ζωντανά μικρά. Τα monotremes έχουν χαμηλότερες θερμοκρασίες από ό, τι το σώμα άλλων θηλαστικών και έχουν ποδιά που εκτείνονται έξω, στη συνέχεια κάθετα κάτω από αυτούς. Αυτά τα χαρακτηριστικά, μαζί με την ικανότητα ωοτοκίας τους, μοιάζουν περισσότερα σαν μια σαύρα παρά σε ένα θηλαστικό. Οι Platypus αναγνωρίζονται εύκολα από το αεροδυναμικό σώμα τους, τα πόδια με τη μεμβράνη, την ευρεία ουρά, και το χαρακτηριστικό ρύγχος η ράμφος που είναι μαλακό και εύκαμπτο.
Τα αρσενικά πλατύπους έχουν σπιρούνια στα πίσω πόδια τους που εκχέουν δηλητήριο σαν του φιδιού. Ένα τσίμπημα από το Platypus είναι αρκετά ισχυρό για να αρρωστήσει ένα άνθρωπο και να σκοτώσει ένα σκυλί
Ο πλατύπους της Αυστραλίας έχει τα χαρακτηριστικά πολλών ειδών, αλλά σίγουρα δεν είναι ο συνδετικός κρίκος για όλα αυτά. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μια σύνδεση σε οποιαδήποτε από αυτά. Το Platypus έχει κάνει αστεία τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη και την αναπόδεικτη θεωρία του για τη φυσική επιλογή.
6 Απριλίου 2006 – Tiktaalik είναι το τελευταίο απολίθωμα χάσμα εξελικτική απάτης
Οι επιστήμονες δολίως διακηρύσσουν ότι ένα ψάρι που πρόσφατα ανακαλύφθηκε είναι το δεύτερο απολίθωμα γέφυρα των πλασμάτων ανάμεσα στη θάλασσα και τη γη. ΟΙ επιστήμονες έχουν προφανώς ξεχάσει ότι το πρώτο απολίθωμα γέφυρα, τον αρχαιοπτέρυγα, που ήταν μια απάτη. Ως εκ τούτου, Tiktaalik απολίθωμα καθίσταται υπ΄ 2 αριθμό απάτη.
| “Ονομάζεται« Tiktaalik » από τους επιστήμονες, το ψάρι έζησε στα ρηχά, βαλτώδη νερά. Πιο σημαντικά, το πλάσμα, το οποίο ήταν πολύ λιγότερο από 3 πόδια (80cm), είχε το σώμα ενός ψαριού, αλλά τα σαγόνια, τα πλευρά, και τα άκρα, όπως τα πτερύγια φαίνονται στα πρώτα χερσαία θηλαστικά. “ |
| Tiktaalik ορυκτά |
Ο ισχυρισμός ότι τα κοντόχοντρα μικρό απολιθωμένα πτερύγια είναι «σαν άκρα” είναι πραγματικά για αποδοκιμασία. Τα ψάρια δεν έχουν καν πτερύγια τόσο μεγάλα όσο αναμενόταν για το μέγεθος του.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται τα ψάρια περπάτησαν γύρω στο έδαφος έξω από το νερό και ανέπνεαν αέρα. Αυτό είναι καθαρή ευκολόπιστη θεωρία. Δεν υπάρχει απόδειξη ότι το ψάρι είναι κάτι περισσότερο από απλά ένα άλλο είδος.
Ο ενθουσιασμός για το απολίθωμα Tiktaalik είναι αινιγματικός. Στην εποχή μας οι φώκιες έχουν πτερύγια και βαδίζουν γύρω στο έδαφος. Ομοίως τα γατόψαρα έχουν πτερύγια και να περπατούν γύρω στο έδαφος. Το γατόψαρο μπορεί να ζήσει έξω από το νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το Tiktaalik δεν παρέχει καμία υποστήριξη για την εξέλιξη. Δεν έχουμε παρατηρήσει κάποιο νέο είδος από αυτά.
(Σ.Μ. Το μείγμα χαρακτηριστικών, τόσο από ψάρια όσο και από τετράποδα, στη λεκάνη του Tiktaalik, που δείχνουν ότι κάποια από τα χαρακτηριστικά που πιστεύαμε ότι σχετίζονταν με την κίνηση στη στεριά εξελίχθηκαν πρώτα στα ψάρια, κάνουν ξεκάθαρο ότι η μετάβαση από το νερό στη ξηρά συνέβηκε σε μία πιο πολύπλοκη από ό,τι πιστεύαμε σειρά βημάτων, των οποίων τη φύση, ακόμα, δεν κατανοούμε πλήρως.)
Οι εξελικτικοί υποστηρίζουν τώρα ότι ένα δελφίνι με τα δύο μικρά πτερύγια επιπλέον κοντά στην ουρά είναι η απόδειξη ότι τα δελφίνια εξελίχθηκαν από τετράποδο ζώο που σχετίζεται με το σκύλο.
| “Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πρόγονος του δελφινιού ήταν ένα είδος σκύλου ένα πλάσμα που περιπλανιόταν στη γη πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν. Και τώρα η εξαιρετική ανακάλυψη ενός ρινοδέλφινου με ένα επιπλέον σετ πτερυγίων παρείχε ζωντανή απόδειξη της θεωρίας. Με την πρώτη ματιά μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο του είδους του. Αλλά μια πιο προσεκτική εξέταση αποκαλύπτει απλά δύο πίσω πτερύγια. Το καθένα στο μέγεθος ενός ανθρώπινου χεριού, τα πτερύγια πιστεύεται ότι είναι τα υπολείμματα ενός ζεύγους πίσω πόδια, προσθέτοντας αποδείξεις ότι τα δελφίνια κάποτε περπατούσε στα τέσσερα “. |
Αυτό είναι απόλυτη ανοησία!
Επιστημονικό γεγονός Νο 3 – Λείπει ο Κατώτερος Εξελικτικός Κλάδος
Η θεωρία της εξέλιξης αναφέρει ότι οι λεπτές βελτιώσεις σε ένα άτομο μέσα σε ένα είδος αυξάνει την πιθανότητα επιβίωσης των απογόνων. Αυτά τα μικρά βήματα βελτιώσεων αν συνεχιστούν για αμέτρητα χρόνια έως ότου τα άτομα να αλλάξουν σε τέτοιο μεγάλο βαθμό ώστε ένα νέο είδος έχει εμφανιστεί.
Αυτή η εξέλιξη είναι ένας αδιάκοπος κλάδος του «εξελικτικού δέντρου.» Αυτές οι γραμμές της εξέλιξης μπορεί να δεις σε οποιοδήποτε βιβλίο βιολογίας για πολλά είδη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Φαίνεται σχεδόν πιστευτό …
Τα αμφιθαλή αδέλφια του ατόμου από τον αδιάκοπο κλάδο μπορεί να αποτύχουν να αναπτύξουν τη μικρή βελτίωση και μπορεί ακόμη να υποφέρουν από μια κατώτερη εξελικτική αλλαγή. Κάθε ένα από αυτά τα άτομα αποτελεί ένα νέο κλαρί στο δέντρο που κινείται μακριά από τον αδιάκοπτο κλάδο.
Ας πούμε ότι έχουμε 100.000 άτομα που συνυπάρχουν σε ένα είδος, όπως ένα άλογο. Μόνο λίγα από αυτά τα άτομα θα ξεκινήσουν ένα νέο κλάδο που θα γίνει τελικά ένα νέο είδος, όπως μια ζέβρα.
Τα άλλα 99.999 άτομα μπορούν να ξεκινήσουν ένα ουδέτερο ή κατώτερο κλάδου που μπορεί να συνεχιστεί για εκατομμύρια χρόνια, αλλά τελικά θα σταματήσει, επειδή το τελευταίο άτομο στον κλάδο αποτυγχάνει να παράγει απογόνους.
Οι πιθανότητες ότι ο κλάδος θα σταματήσει να παράγει απογόνους αυξάνεται όταν οι μικρές εξελικτικές αλλαγές είναι κατώτερης ποιότητας. Η θεωρία της επιβίωσης του ισχυρότερου ή της φυσικής επιλογής λειτουργεί επίσης από την ανάποδη για να παράγει θάνατο στο κλάδο όπου οι αλλαγές είναι κατώτερης ποιότητας. Ο κλάδος σταματά. Αυτό το μέρος του δέντρου είναι νεκρό.
Βλέπουμε στο επιστημονικό γεγονός Νο 2 ανωτέρω, ότι τα ελλείποντα ενδιάμεσα άτομα στο κλάδο του εξελικτικού δέντρου παρουσιάζουν ένα σοβαρό πρόβλημα για την θεωρία της εξέλιξης. Ένα ανώτερο άτομο από τα 100.000 λείπει, αλλά τώρα έχουμε ένα ακόμα πιο σοβαρό ελάττωμα στη θεωρία. Πού είναι τα 99.999 κατώτερα κλαδιά; Πώς θα μπορούσε 99.999 κλάδοι να εξαφανίζονται;
Στην πραγματικότητα, το αρχείο των απολιθωμάτων δείχνει ότι τα πάντα λείπουν. Κανένα άτομο από τα ειδή δεν υπάρχει. Κανένα. Τα περισσότερα στρώματα του φλοιού της γης στερούνται παντελώς ζωής, αλλά στη συνέχεια μια στρώση θα εμφανιστεί ότι έχει απόλυτη αφθονία σ΄ ένα ξεχωριστό είδος, που το καθένα περιέχει εκατομμύρια άτομα.
Αυτή η υπόθεση των «εξαφανισθέντων κατώτερων εξελικτικών κλάδων» αναπτύχθηκε και δημοσιεύτηκε εδώ από τον συγγραφέα, Kent R. Rieske, στις 21 Μαρτίου, 2008.
Χιλιάδες καθηγητές βιολογίας σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και του Δαρβίνου, έχουν παραλείψει εντελώς αυτό το σοβαρό ελάττωμα στο αρχείο των απολιθωμάτων, επειδή έχουν μόνο ψάξει για τους ανώτερους εξελικτικούς κλάδους, και όχι για τα κατώτερα κλαδιά.
Πού είναι τα απολιθώματα των αλόγων με αδύναμα οστά που έσπασαν νωρίς στη ζωή και με αυτόν τον τρόπο αποτρέπεται ένας απόγονος για τη συνέχιση του κλάδου; Δεν υπάρχουν, αλλά πρέπει να υπάρχουν αν η θεωρία της εξέλιξης ήταν αλήθεια. Στην πραγματικότητα, το αρχείο των απολιθωμάτων θα πρέπει να είναι γεμάτο από νεκρά κλαδιά, που όμως δεν είναι. Το αρχείο των απολιθωμάτων δείχνει απλά μεμονωμένα είδη που έχουν εξαφανιστεί.
Επιστημονικό γεγονός Νο 4 – Η Ενιαία Πολυπλοκότητα των Κυττάρων Αποδεικνύει ότι η Εξέλιξη είναι Λάθος
Οι επιστήμονες πριν από έναν αιώνα πίστευαν ότι το μικρότερο ενιαίο ζωντανό κύτταρο ήταν μια απλή μορφή ζωής. Η θεωρία που αναπτύχθηκε ότι ίσως ένας κεραυνός χτύπησε μια λίμνη νερού, προκαλώντας πολλά μόρια να συνδυαστούν με ένα τυχαίο τρόπο, γεγονός που οδήγησε κατά τύχη σε ένα ζωντανό κύτταρο. Τότε το κύτταρο διαιρείται και να εξελιχθεί σε ανώτερες μορφές ζωής.
Αυτή η άποψη έχει πλέον αποδειχθεί ότι είναι ανώριμη μέχρι του βαθμού να είναι γελοία. Το πιο σύγχρονο εργαστήριο δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα ζωντανό κύτταρο. Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ούτε ένα μοναδικό μόριο αριστερής πρωτεΐνης που διαπιστώθηκε σε όλα τα ζώα.
Η θεωρία της εξέλιξης ισχυρίζεται ότι η βιολογική ζωή δημιουργήθηκε από ανόργανη ύλη. Αυτό είναι αδύνατο. Οι κορυφαίοι επιστήμονες στον κόσμο, με απεριόριστους εργαστηριακούς πόρους δεν μπορούν να αλλάξουν την ανόργανη ύλη σε ένα ενιαίο οργανικό ζωντανό κύτταρο.
Το μικρότερο ζωντανό κύτταρο έχει την πολυπλοκότητα ενός τζάμπο τζετ Boeing 747. Τα συστατικά του μικρότερου ζωντανού κύτταρου έχουν προφανή διάταξη που δείχνει ευφυή σχεδιασμό, ακριβώς όπως το Boeing 747 δεν εμφανίζονται από τυχαία τμήματα που στοιβάζονται το ένα κοντά στο άλλο σε ένα σωρό. Το ελάχιστο κύτταρο περιέχει περισσότερες από 60.000 πρωτεΐνες σε 100 διαφορετικές διαμορφώσεις.
Το μικρότερο μονοκύτταρο πλάσμα έχει εκατομμύρια άτομα που σχηματίζουν τα εκατομμύρια μόρια που πρέπει το καθένα να διατάσσεται σε ένα ακριβές σχέδιο για να παρέχει τις απαιτούμενες λειτουργίες.
Το κύτταρο έχει ένα σύστημα παραγωγής ενέργειας, ένα προστατευτικό περίβλημα, ένα σύστημα ασφαλείας για να αφήνει τα μόρια να κυκλοφορούν μέσα και έξω από το περίβλημα, ένα αναπαραγωγικό σύστημα, και ένα κεντρικό σύστημα ελέγχου. Η πολυπλοκότητα αυτή απαιτεί έναν ευφυή σχεδιασμό. Είναι πάρα πολύ περίπλοκο να συμβεί κατά τύχη.
Evolution: A Theory in Crisis by Michael Denton page 263
(Σ.Μ. Τα πρώτα στάδια της δημιουργίας της ζωής Οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί στη Γη θεωρείται ότι ήταν μονοκύτταροι προκαρυωτικοί οργανισμοί.
Το πώς κατάφερε το προκαρυωτικό κύτταρο να δώσει το πρώτο ευκαρυωτικό κύτταρο με πυρήνα, ειδικά οργανίδια, όπως μιτοχόνδρια και χλωροπλάστες (αν είναι φυτικό) ή ακόμη μαστίγια για την κίνησή του και ινίδια για την ακριβοδίκαιη κατανομή του γενετικού του υλικού στα θυγατρικά κύτταρα δεν είναι πλήρως γνωστό. Είναι όμως γενικά αποδεκτό ότι η βασική οργάνωση των ευκαρυωτικών κυττάρων, των κυττάρων δηλαδή όλων των ειδών εκτός των βακτηρίων και κυανοφυκών, βασίζεται στην προέλευση ενός πρώτου ευκαρυωτικού κυττάρου που έδωσε όλα τα άλλα.)
(Σ.Μ. Αν για την νοημοσύνη μας, το ποιο απλό συστατικό της ζωής το κύτταρο, φαίνεται δυσνόητο, τότε η κορωνίδα της δημιουργίας ο άνθρωπος στην ολότητα του είναι αδύνατον να κατανοηθεί.)
Κύτταρο: η μονάδα της ζωής (σύντομο κατατοπιστικό άρθρο)
Οι πιθανότητες ότι οι σωστές πρωτεΐνες θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να βρεθούν μαζί σε μια λειτουργική διαμόρφωση για να δημιουργηθεί ένα ζωντανό κύτταρο είναι τόσο υψηλές που δεν θα συμβεί ποτέ. Η ιδέα ότι κάτι μπορεί να επιτευχθεί με την ευκαιρία που του δίνει ένα αρκετό χρονικό διάστημα είναι ψευδής. (…)
(Σ.Μ. Κυτταρική Βιολογία μελέτη 264 σελίδων του κυττάρου που κατά τους εξελικτικούς έγινε τυχαία! )
Του Δαρβίνου “Δέντρο της Ζωής”
Ο Κάρολος Δαρβίνος έκανε ένα σκίτσο στο σημειωματάριό του, περίπου τον Ιούλιο 1837 που έχει γίνει γνωστό ως το Δέντρο της Ζωής. Ο Δαρβίνος ανέπτυξε τη θεωρία του Δέντρου της Ζωής, υποστηρίζοντας ότι ορισμένα είδη ήταν χαμηλότερα στα κλαδιά του δέντρου και εξελίχθηκαν σε ψηλότερα κλαδιά. Επιλεγμένα είδη που έμοιαζαν όμοια μεταξύ τους τα τοποθέτησε μαζί, όπως η τοποθέτηση της ζέβρας κάτω από το άλογο.
Ο Κάρολος Δαρβίνος δεν ήξερε τίποτα για το DNA, τoαληθινό;o επιστημονική κλειδί τηw ζωή. Δεν είχε καμία απολύτως ιδέα σχετικά με την πολυπλοκότητα του DNA. Η ζωή δεν προήλθε από την τυχαία ένωση λίγων μορίων, όπως ο Δαρβίνος διδάσκει.
Ο Δαρβίνος δεν ήξερε ότι το κλειδί για την ταυτότητα ενός ατόμου το (DNA) του είναι κλειδωμένο σε κάθε κύτταρο του σώματος. Το DNA δεν αλλάζει λόγω της εξωτερικής προσαρμογής στο περιβάλλον, όπως διδάσκεται από τον Δαρβίνο και εξακολουθεί ψευδώς να διδάσκεται στα πανεπιστήμια από τους καθηγητές βιολογίας.
Το DNA αλλάζει μόνο όταν ένα ωάριο και σπερματοζωάριο ενώνονται για να σχηματίσουν ένα νέο DNA με χρωμοσώματα που προέρχονται από τον αρσενικό και τον θηλυκό δότη.
Το DNA του μωρού ελέγχεται αυστηρά από τα χρωμοσώματα των γονέων. Δεν μπορεί να αλλάξει από τις εξωτερικές επιδράσεις του περιβάλλοντος. Το DNA όλων των μορφών ζωής, συμπεριλαμβανομένων των φυτών και δέντρων, καταστρέφει απολύτως τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής. Οικολογική επίδραση δεν αλλάζει το DNA σε φυτά, ζώα ή ανθρώπους.
Οι επιστήμονες έχουν πλέον σταθερά αποδείξει ότι το 80% των μορφών ζωής στο Δέντρο της Ζωής του Δαρβίνου έχουν DNA που διαφέρει κατά πολύ από το παρακείμενο κάτω DNA και δεν θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί από τον προκάτοχό τους.
Μερικά ζώα έχουν αλληλουχίες DNA που είναι ταυτόσημες με τις αλληλουχίες DNA σε φυτα, αλλά προφανώς δεν θα μπορούσαν να σχετίζονται, σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης.
Ευφυή Σχεδιασμός μπορεί να δει κανείς από το μικρότερο Βακτήριο ως το μεγαλύτερο Γαλαξία
Η επιστημονική μελέτη των πολύπλοκων βιολογικών δομών έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο στην αποκάλυψη του ευφυή σχεδιασμού στη φύση.
Ένα παράδειγμα είναι η κινητήρια και προπέλα πρόωσης, που ονομάζεται βακτηριακό μαστίγιο, που βρέθηκε σε πολλά βακτήρια, συμπεριλαμβανομένης της κοινής E. coli. Το σύστημα πρόωσης των βακτηρίων έχει 40 κινούμενα μέρη κατασκευασμένα από πρωτεϊνικά μόρια, συμπεριλαμβανομένου ενός στροφείου, ενός στάτη, του κινητήριου άξονα, λίπανση, καθολική άρθρωση, και ευέλικτο έλικα.
Ο κινητήρας τροφοδοτείται από ιόντα και μπορεί να περιστραφεί μέχρι και 100.000 rpm. Αυτό μπορεί να αντιστρέψει την κατεύθυνση μόνο το 1/4 της περιστροφής και έχει έναν αυτόματο μηχανισμό ελέγχου ανατροφοδότησης.
Το μέγεθος είναι 1 / 100.000 της ίντσας (1 / 4.000 χιλιοστά) σε πλάτος, πάρα πολύ μικρό για να το δει το ανθρώπινο μάτι. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το προφανές συμπέρασμα ότι αυτό το σύστημα έχει έναν ευφυή σχεδιαστή.
( Σ.Μ. Να γιατί η Δαρβινική θεωρία είναι λάθος ,
το καλύτερο ντοκιμαντέρ του διαδικτύου να το δείτε οπωσδήποτε
https://www.youtube.com/watch?v=Z-DRwhZSF0g )
Μοριακό Μοτέρ στο Βακτήριο – University of Michigan
| “Η κινητήρια ΑΤΡ συνθετάσης έχει το κλασικό στάτορα και ρότορα δομή γνωστή σε κινητήρες κατασκευασμένους από ανθρώπους. Εκτείνεται σε μια κυτταρική μεμβράνη που δέχεται πρωτόνια (Η +), ένα κάθε φορά. Για κάθε πρωτόνιο, ο κινητήρας γυρίζει μια φορά, προσθέτοντας μια φωσφάτη στην διφωσφορική αδενοσίνη και μετατρέπεται σε τριφωσφορική αδενοσίνη, η καθολική πηγή καυσίμου των κυττάρων “. |
Μοριακός κινητήρας σε κύτταρα φυκιών Συνεργάζονται – Science Daily – 25 Φεβ 2009?
Επιστημονικό γεγονός Νο 5 – Το Ανθρώπινο ωάριο και το σπερματοζωάριο Αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος
Ο εξελικτικός αγνοεί το πρόβλημα που περιβάλλει το ανθρώπινο ωάριο και το σπερματοζωάριο στην εξελικτική θεωρία. Το ανθρώπινο θηλυκό όπως και άλλα θηλαστικά έχει ΧΧ χρωμοσώματα του φύλου, και το αρσενικό έχει ΧΥ χρωμοσώματα του φύλου.
Το θηλυκό ωάριο περιέχει το χρωμόσωμα Χ, και το αρσενικό σπέρμα περιέχει είτε ένα Χ χρωμόσωμα για την αναπαραγωγή ενός θηλυκού ή Υ-χρωμόσωμα για την αναπαραγωγή ενός αρσενικού.
Όλα τα θηλυκά ωάρια αναπτύσσονται στις ωοθήκες, όταν η ίδια είναι ένα μωρό (έμβρυο) μέσα στη μήτρα της μητέρας της. Οι εξελικτικοί υποστηρίζουν ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες προκαλούν μικρές αλλαγές στους απογόνους στην εξελικτική αλυσίδα.
( Σ.Μ. οι γυναίκες γεννιούνται έχοντας στις ωοθήκες τους όλα τα ωάρια που θα παράγουν στη διάρκεια της ζωής τους και το απόθεμα αυτό δεν είναι δυνατό να ανανεωθεί. Παρά μόνο με την αξιοποίηση των κατάλληλων βλαστικών κυττάρων )
Ωστόσο, η περιβαλλοντική εμπειρία της γυναίκας δεν μπορεί να αλλάξει τα χρωμοσώματα στο εσωτερικό των ωαρίων της και δεν μπορεί να έχει καμία επίδραση στους απογόνους της. Το σώμα της δεν μπορεί να πάει στα ωάρια που περιέχονται στης ωοθήκες της κατά τη γέννηση της για να κάνει μια έξυπνη γενετική αλλαγή.
Τα θηλυκά δεν μπορεί να είναι ένα μέρος της εξελικτικής θεωρίας για αυτούς τους λόγους.
Το αρσενικό σπέρμα δημιουργείται πολύ διαφορετικά από το θηλυκό ωάριο. Το σπέρμα δημιουργείται στους όρχεις του αρσενικού σε καθημερινή βάση. Αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ της δημιουργίας του σπέρματος και της σύλληψης μέσα στο θηλυκό αποκλείει κάθε πιθανότητα ότι το αρσενικό μπορεί να παίζει ρόλο στην εξελικτική διαδικασία.
Ένας δριμύς χειμώνας, ή κάποια άλλη περιβαλλοντική κατάσταση δεν επηρεάζει τους όρχεις με οποιονδήποτε τρόπο που θα μπορούσε να αλλάξει τα χρωμοσώματα στο σπέρμα. Ως εκ τούτου, το αρσενικό δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβάλει στην εξελικτική αλλαγή που προκαλείται από το περιβάλλον. Το γεγονός αυτό ισχύει και για τον άνθρωπο, καθώς και για όλα τα άλλα θηλαστικά.
Δεν υπάρχουν τρόποι για πιθανές περιβαλλοντικές προσαρμογές που θα μπορούσαν να προκύψουν μέσα στο αρσενικό μέρος του χρωμοσώματος. Ούτε υπάρχει κάποια επιστημονική απόδειξη ότι περιβαλλοντικές επιδράσεις μπορούν να αλλάξουν τον γενετικό κώδικα μέσα στο σπέρμα.
Τα αρσενικά δεν μπορεί να είναι ένα μέρος της εξελικτικής διαδικασίας για τους λόγους αυτούς. Αυτά τα επιστημονικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους που προκαλείται από την περιβαλλοντική προσαρμογή ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο είναι αδύνατη.
*** *** ***
[Alexander: Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για να στηρίξει το συμπέρασμα του ο συγγραφέας σχετικά με «επιστημονικό γεγονός Νο 5.” Με βάση τις γνώσεις μου, το DNA, το οποίο είναι το λογισμικό σε όλα τα έμβια όντα, μπορεί να επιφέρει βελτιώσεις σε ένα είδος, αν και συμφωνώ ότι δεν μπορεί να το αλλάξει σε ένα εντελώς διαφορετικό είδος. Το DNA είναι επίσης υπεύθυνο για την εμφάνισή μας, διαφορετικά όλοι θα φαινόμαστε ίδιοι.
Το γεγονός ότι το DNA λειτουργεί ως λογισμικό, καθιστώντας τον άνθρωπο – για παράδειγμα – καλύτερα προσαρμοσμένο στο περιβάλλον, μπορεί να αποδειχθεί εύκολα.
Όσοι περπατούν ξυπόλητοι έχουν αναπτύξει επιπλέον στρώματα του δέρματος στο πέλμα τους, ή εκείνοι που δουλεύουν στη γη με τα χέρια τους, έχουν αναπτύξουν επιπλέον στρώματα δέρματος στις παλάμες τους. Η αυξημένη αντοχή στο κρύο μπορεί να παρατηρηθεί σε απογόνους των νομαδικών φυλών, όπως οι τσιγγάνοι, παρόλο που δεν ζουν πλέον σε σκληρές συνθήκες.
Εν κατακλείδι, με βάση τις γνώσεις μου, οι βελτιώσεις θα πρέπει να αναμένονται, αλλά ποτέ ριζικές μεταλλάξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα εντελώς διαφορετικό είδος].
*** *** ***
Επιστημονικό γεγονός Νο 6 – Ο έλεγχος σφαλμάτων του DNA αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος
Το επιστημονικό γεγονός ότι η αντιγραφή του DNA, περικλείει μία ενσωματωμένη μέθοδο ελέγχου σφάλματος και μια διαδικασία επιδιόρθωσης του DNA, αποδεικνύει ότι η εξελικτική θεωρία είναι λάθος. Το γεγονός είναι, οποιαδήποτε προσπάθεια από το DNA να αλλάξει σταματάει και αντιστρέφεται.
Χρωμοσώματα, χρωματίνης, αντιγραφή του DNA και επισκευή
“Η αναπαραγωγή περιλαμβάνει επίσης ενσωματωμένο έλεγχο σφαλμάτων. Η συχνότητα των σφαλμάτων είναι περίπου 1 ανά 100 εκατομμύρια συνδέσεις (1 x 10-8). Σε όλο το ανθρώπινο γονιδίωμα, που λειτουργεί για περίπου 30 λάθη κάθε φορά το γονιδίωμα αναπαράγεται.
Αλλά! Υπάρχουν πραγματικά μόνο τρία περίπου λάθη στην αναπαραγωγή, λόγω της επιδιόρθωσης του DNA. Αν ένα ένζυμο επισκευής βρίσκει ένα λάθος, μπορεί να το διορθώσει, και μπορεί να πει ποια πτυχή είναι λάθος, διότι μπορεί να πει ποια πτυχή είναι η νεοσυντεθείσα ταινία από την έκταση των μεθυλιωμένης κυτοσίνης.
Καθώς υπάρχουν DNAs στα κύτταρα, πολλές από τις κυτοσίνες έχουν μία ομάδα μεθυλίου που προστίθεται σε αυτά από τα ένζυμα που ονομάζονται μεθυλάσες. Το νέο DNA θα έχει σχετικά μερικές μεθυλασο- κυτοσινές επειδή δεν είναι αρκετά μακρύ για να πάρει πολλές ομάδες μεθυλίου.
“Χωρίς την επιδιόρθωση του DNA μπορεί να υπάρχουν κάποια σημαντικά προβλήματα. Ξηρόδερμια pigmentosum είναι μια σοβαρή ασθένεια που προκαλείται από μεταλλάξεις στο γονίδιο για την επιδιόρθωση του DNA. Τα άτομα με xp ανάπτυξη πολλών όγκων του δέρματος και άλλα προβλήματα λόγω του αριθμού σφαλμάτων στο DNA τους.”
( Σ.Μ. Αντιγραφή DNA – 2 κατατοπιστικά βίντεο ενός λεπτού με ελληνικούς υπότιτλους)
Μετάλλαξη, μεταλλαξιογόνες και επιδιόρθωσης βλαβών του DNA Περίγραμμα?
Μεταλλάξεις (λάθη αντιγραφής του DNA) είναι το αποτέλεσμα του DNA που αντιγράφεται με βλάβη που περνάει στους απογόνους. Οι μεταλλάξεις είναι πολύ σπάνιες λόγω του έλεγχου του DNA και της επισκευής του. Ωστόσο, μια στις δέκα εκατομμύρια επαναλήψεις ενός μορίου DNA μπορεί να οδηγήσει σε μία μετάλλαξη (σφάλμα).
Οι αλλαγές μετάλλαξης είναι τυχαία, απρόβλεπτα σφάλματα που προκαλούν παράλυση ασθένειες, απώλεια της λειτουργίας και την καταστροφή του ατόμου ξενιστή ή ζώου. Οι μεταλλάξεις δεν βελτιώνουν τα είδη. Οι μεταλλάξεις ποτέ δεν μπορούν να οδηγήσουν σε ένα νέο είδος, όπως ψευδώς ισχυρίζονται η εξελικτικοί.
( Σ.Μ. ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ “ένα απλό κατατοπιστικό άρθρο”http://www.ygeiaonline.gr/component/content/article?id=378:2008-12-11-17-55-46 )
Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών
Οι εξελικτικοί πιστεύουν στην “θεωρία της μετάλλαξης” για την προέλευση των πολλών ειδών. (…) Πιστεύουν ότι ο “χρόνος θεός” κάνει λάθος μετά το λάθος, μέχρι ιδού – έχουμε ένα κολιμπρί που μπορεί να πετάξει προς τα πίσω.
Ισχυρίζονται ότι τα πολλαπλά λάθη της μετάλλαξης οδήγησαν τελικά στον άνθρωπο με την έγχρωμη όραση που μπορεί να εστιάσει σε διαφορετικά μήκη με τα δύο μάτια που συντονίζονται από τον εγκέφαλο, ώστε να εκτιμήσουμε τις αποστάσεις.
Επιστημονικό γεγονός Νο 7 – Από το Χάος η Τάξη αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος
Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής αποδεικνύει ότι ένα σύστημα ή ο οργανισμός δεν μπορεί να ρέει από το χάος. Ένα σύστημα ζωντανών οργανισμών δεν μπορεί να επαναδιευθετεί τον εαυτό τους από μόνο του, σε έναν οργανισμό με υψηλότερη μορφή, όπως ισχυρίζονται η εξελικτικοί. Αυτό είναι επιστημονικά προς το ανάποδο, σύμφωνα με το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, που δεν έχει ποτέ αποδειχθεί λάθος.
( Σ.Μ. Σύμφωνα με το “δεύτερο Θερμοδυναμικό αξίωμα”, η εντροπία, δηλαδή η αταξία ενός συστήματος τείνει, αν αφεθεί μόνο του, να αυξηθεί. Δηλαδή δεν μπορεί από μόνο του ένα σύστημα να πάει σε κατάσταση μεγαλύτερης τάξης, αλλά τείνει σε κατάσταση μεγαλύτερης αταξίας.)
Το σύμπαν καταπίπτει σε μια κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας, όχι υψηλότερης. Τα γονίδια των φυτών, των εντόμων, των ζώων και των ανθρώπων συνεχώς γίνονται ελαττωματικά, δεν βελτιώνονται. Είδη εξαφανίζονται, δεν εξελίσσονται. Η τάξη θα κινείται πάντα προς την αταξία ή το χάος.
Αυτή η επιστημονική πραγματικότητα διαψεύδει τον νόμο και έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία της εξέλιξης στο σύνολό της.
Επιστημονικό γεγονός Νο 8 – Η καταμέτρηση χρωμοσωμάτων αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος
Δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι ένα είδος μπορεί να αλλάξει τον αριθμό των χρωμοσωμάτων μέσα στο DNA. Ο αριθμός των χρωμοσωμάτων για κάθε είδος είναι σταθερός. Αυτός είναι ο λόγος που ένα αρσενικό από ένα είδος δεν μπορεί να ζευγαρώσει επιτυχώς με ένα θηλυκό από ένα άλλο είδος. Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί από ένα πίθηκο.
Κάθε είδος είναι κλειδωμένο σε καταμετρημένα χρωμόσωμα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Εάν ένα ζώο αναπτύξει επιπλέον χρωμόσωμα ή έχασε ένα χρωμόσωμα λόγω κάποιας παραμόρφωσης, δεν θα μπορούσε να ζευγαρώσει με επιτυχία. Το ελάττωμα δεν θα μπορούσε να περάσει στην επόμενη γενιά.
Η εξέλιξη σε ένα νέο είδος είναι επιστημονικά αδύνατη.
(Για παράδειγμα) ένας σκύλος έχει μόνο 22 χρωμοσώματα, ενώ ένας πίθηκος έχει 54 και μια γάτα έχει 38. Το ήμισυ του συνολικού αριθμού των χρωμοσωμάτων περιέχονται στα θηλυκά αναπαραγωγικά κύτταρα και ένα δεύτερο περιέχονται στα αρσενικά, έτσι ώστε ο συνολικός ακριβής αριθμός είναι συγκεντρωμένος στους απογόνους.
Οι άνθρωποι έχουν 46 χρωμοσώματα. Αυτά τα καταμετρημένα χρωμοσώματα αποτελούν ένα σταθερό παράγοντα. Αυτό καθορίζει αυτό που ονομάζεται η “σταθερότητα των ειδών“, επειδή ο αριθμός των χρωμοσωμάτων δεν μεταβάλλεται. Οι άνθρωποι δίνουν πάντα κατά την γέννηση ανθρώπους. Σκύλοι δίνουν πάντα κατά τη γέννηση σκύλους, κλπ Τα γονίδια μπορούν να παράγουν ποικιλία εντός των ειδών, αλλά δεν μπορεί να οδηγήσουν σε ένα διαφορετικό είδος. (Ακριβώς το θέμα μου παραπάνω “Γεγονός Νο 5”).
Γονίδια επιτρέπουν στους ανθρώπους να είναι κοντοί, ψηλοί, χοντροί, λεπτοί, ξανθοί, μελαχρινοί, κλπ, αλλά εξακολουθούν να είναι όλοι ανθρώπινα όντα. Τα χρωμοσώματα κάνουν διασταύρωση των ειδών ώστε το είδος που προκύπτει να μη είναι εμπόδιο μη διασταύρωσης. Αυτό σίγουρα θα παρεμπόδιζε οποιαδήποτε εξέλιξη. Τα σκυλιά δεν μπορούν να ζευγαρώσουν με τις γάτες. Το γεγονός αυτό σταματά την εξέλιξη στη γέννησή της.
Μερικές φορές, δύο είδη είναι αρκετά κοντά για να υβριδίσουν, αλλά οι απόγονοι είναι συνήθως στείροι. Αυτή είναι η περίπτωση όταν τα άλογα και γαϊδούρια υβριδίσουν. Ένας αρσενικός γάιδαρος και ένα θηλυκό άλογο (φοράδα) θα παράγει ένα μουλάρι (αλογομούλαρο). Οι αγρότες συχνά προτιμούσαν τα μουλάρια ως ζώα εργασίας πριν την ανάπτυξη του τρακτέρ.
Ένας ημίονος (γαιδουρομούλαρο) είναι ο απόγονος ενός θηλυκού γαϊδάρου με ένα αρσενικό άλογο (επιβήτορα). Ο ημίονος και το μουλάρι συνήθως δεν μπορούν να παράγουν απογόνους. Αυτά τα ζώα δείχνουν ότι η εξέλιξη δεν είναι δυνατή.
( Σ.Μ. Το άλογο έχει 64 χρωμοσώματα, και το γαϊδούρι 62, το μουλάρι έχει 63. Το μουλάρι δεν μπορεί να αναπαραχθεί λόγω του αριθμού των χρωμοσωμάτων που έχει και είναι στείρο. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις υπάρχουν γεννήσεις από μουλάρια, αλλά είναι ιδιαίτερα σπάνιες.)
Επιστημονικό γεγονός Νο 9 – Η προέλευση της ύλης και των αστεριών αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος
Οι εξελικτικοί μόλις έχουν αγνοήσει το ζήτημα της προέλευσης της ύλης, επειδή ξέρουν ότι κάτι δεν μπορεί να εξελιχτεί από το τίποτα. Βάζουν τα κεφάλια τους μέσα στην άμμο και αγνοούν το πρόβλημα.
Το γεγονός ότι υπάρχει η ύλη σε εξωφρενικά μεγάλες ποσότητες απλά αποδεικνύει ότι η εξέλιξη είναι λάθος. Η θεωρία του “Big Bang Theory” δεν λύνει το πρόβλημα. Η ύλη και η ενέργεια πρέπει να προέρχεται από κάπου.
| Γνωρίζουμε ότι η ύλη μπορεί να δημιουργηθεί από την ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να δημιουργηθεί από την ύλη. Αυτό δεν λύνει το δίλημμα διότι πρέπει να γνωρίζουμε από που προήλθε η αρχική ενέργεια.
Γιατί το Big Bang ακούγεται ακόμα και τα αστέρια δεν μπορούν να εξελιχθούν έξω από το διαστελλόμενο Σύμπαν |
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την εξέλιξη της ζωής στη γη όπως η θεωρία της πανσπερμίας, η θεωρία της εμφύτευσης της ζωής από εξωγήινους, στο εσωτερικό των κομητών, κλ. Οι οποίες ανάγουν το πρόβλημα της γέννησης της ζωής αλλού χωρίς να το λύνουν.
Από τον Kent R. Rieske, Biblelife
( Από τον Zaxo Skafida:
Δεν πιστεύω στο “ο θεός είπε και έγινε”, αυτό αναιρεί την ελευθερία της δημιουργίας.
Πιστεύω ότι υπάρχουν νόμοι που ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη βρει και κατανοήσει που δίνουν λύση στο πρόβλημα της δημιουργίας. Μια πιθανή λύση στην εξέλιξη δίνουν τα μορφογενετικά πεδία του Rupert Sheldrake.
Τι ώθησε να ξεκινήσει αυτή η θεωρία. Ένα παράδειγμα. Οι πληροφορίες του γενετικού κώδικα DNA των φυτών , όμοιες μεταξύ των σε όλα ανεξαιρέτως τα κύτταρα που τα απαρτίζουν , αδυνατούσαν να εξηγήσουν το γιατί ορισμένα από αυτά τα κύτταρα αναπτύσσονταν για να εξελιχθούν σε φύλλα, ενώ άλλα μετασχηματίζονταν ώστε να αποτελέσουν τον κορμό, τις ρίζες κοκ. Εκείνο που οι βιολόγοι πρότειναν ως πιθανή ερμηνεία στο μυστήριο της μορφογένεσης, ήταν ότι ο μετασχηματισμός των αρχικά ομοίων κυττάρων σε εντελώς διαφορετικά μέρη ή όργανα οφειλόταν στην επίδραση κάποιου άγνωστου πεδίου…
Στα μορφογενετικά πεδία αποθηκεύονται, διαδίδονται και αξιολογούνται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και κάθε άλλη μορφή πληροφορίας, σε μία διαρκή αλληλεπίδρασή τους με το υλικό κόσμο. Τα έν λόγω πεδία διαθέτουν ένα πεδίο μνήμης και έχουν την ικανότητα να αυτο εξελίσσονται. Η εξέλιξή τους φαίνεται να ακολουθεί ένα προκαθορισμένο σχέδιο ,έναν προορισμό , ο οποίος ονομάζεται ελκυστής ( attractor ). Αυτό σημαίνει ότι οι νέες συμπεριφορές μπορεί να εξαπλωθούν πιο γρήγορα από ό, τι θα ήταν διαφορετικά δυνατόν.
Για παράδειγμα, εάν οι αρουραίοι μιας συγκεκριμένης φυλής μάθουν ένα νέο κόλπο στο Χάρβαρντ, στη συνέχεια, οι αρουραίοι αυτής της φυλής θα πρέπει να είναι σε θέση να μάθουν το ίδιο κόλπο πιο γρήγορα σε όλο τον κόσμο, λένε στο Εδιμβούργο και τη Μελβούρνη. Υπάρχουν ήδη ενδείξεις από εργαστηριακά πειράματα (που συζητείται σε μια νέα επιστήμη της ζωής) ότι αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Ας δούμε τώρα μέσα στο χρόνο και την εξελικτική πορεία. Τα είδη αντιμετώπιζαν πολλές και ποίκιλες ανάγκες για την επιβίωση αυτές η πληροφορίες αποθηκεύονταν στα μορφογενετικά πεδία που έχουν την ικανότητα να αυτο εξελίσσονται. Όταν το πεδίο ισχυροποιείτο από μια κρίσιμη μάζα ατόμων με σκέψη και συναίσθημα ( το φαινόμενο του εκατοστού πίθηκου, ή ρίζα του 1% του πληθυσμού κατά τον Gregg Braden ) και την ανάλογη χρονική διάρκεια για την γέννηση, τότε πραγματοποιείται ή αλλαγή στο DNA και ή εμφάνιση αυτού του χαρακτηριστικού στο νέο είδος.
Πχ γιατί η φύση έχει δώσει την λύση της μαρσίπου σε κάποια θηλαστικά που δεν συγγενεύουν μόνο στην Αυστραλία; Γιατί το μάτι μόνο του αετού κάνει ζουμ 3 προς 1; (Η εξέλιξή τους φαίνεται να ακολουθεί ένα προκαθορισμένο σχέδιο,έναν προορισμό, ο οποίος ονομάζεται ελκυστής) Σύγχρονες μελέτες αποδεικνύουν ότι ισχυρές συναισθηματικές καταστάσεις επηρεάζουν την ύλη καθώς και ή ύπαρξη συνειδήσεων αλλάζει την πραγματικότητα. Βέβαια αυτή η θεωρία δεν εξηγεί την γέννηση του πρώτου προκαρυωτικού κυττάρου, το οποίο πιστεύω ότι οφείλεται στην ιδιότητα του σύμπαντος να αυτό παρατηρείται.
Φυσικά καμιά θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα όμως η θεωρία των μορφικών πεδίων είναι ποιο αληθοφανής. Ας πάρουμε το αρχικό πρόβλημα της εμφάνισης της ουράς ( μαστίγιο ) του βακτηρίου, η θεωρία των μορφικών πεδίων προβλέπει την εμφάνιση ενός μαστιγίου αρκετά λειτουργικού πράγμα που δεν προβλέπεται από στην εξελικτική θεωρία. Τα πρώτα πλάσματα στην γη ήταν τα αρχαιοβακτήρια ή πρωτόφυτα με μόρια RNA που ζούσαν από την ηλιακή ενέργεια όταν ο πληθυσμός τους έγινε ασφυκτικός γεννήθηκε η ανάγκη του θηρευτού έτσι εμφανίστηκαν τα πρωτόζωα μονοκύτταρα ευκαρυωτικά , έκτοτε δημιουργήθηκε το μορφικό πεδίο του θηρευτή και του θηράματος.
Οι αντιρρησίες δικαιολογημένα θα πουν πολλά και θα έχουν δίκιο, όπως ο άνθρωπος είχε την ανάγκη να πετάξει γιατί δεν έβγαλε φτερά; Όπως καταλαβαίνεται αυτό θέλει διαφορετική δομή σώματος και τεράστια φτερά με κατανάλωση δυσανάλογου ποσού ενέργειας. Η φύση και συνεπώς τα μορφικά πεδία που ακλουθούν το δρόμο τις ελάχιστης ενέργειας, ήταν ευκολότερο να λύσουν το πρόβλημα μηχανικά παρά με αλλαγή στην δομή του σώματος.
Η ολοκλήρωση της ανθρώπινης ύπαρξης ενυπάρχει μέσα και γύρω από τον άνθρωπο και σύμφωνα με την Αριστοτελική θεωρία της Εντελέχειας (η ολοκλήρωση αποτελεί έμφυτη ιδιότητα των ειδών), ο ίδιος έλκεται από αυτήν ,όπως ακριβώς ένα μεταλλικό αντικείμενο έλκεται από ένα μαγνήτη).
Πηγή
http://humansarefree.com/2013/12/9-scienctific-facts-prove-theory-of.html
