Γράφει ο Αρματιστής
(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)
Από το 1955 μέχρι και σήμερα, η ακολουθούμενη στρατηγική εκ μέρους της Ελλάδας απέναντι στον επιθετικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, ήταν αυτή του κατευνασμού. Οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις ακολούθησαν την στρατηγική αυτή με συνέπεια, ελπίζοντας ή πιστεύοντας ότι θα εξημερώσουν το θηρίο. Η στρατηγική όμως του κατευνασμού, όπως δείχνει η παγκόσμια ιστορία, οδηγεί σε διαδοχικές ήττες και τελικά σε γενικό πόλεμο υπό δυσμενείς συνθήκες. Και αυτό συμβαίνει
στην Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση σε βάρος της Ελλάδας τα τελευταία 62 χρόνια, αν εξαιρέσουμε τον γενικό πόλεμο. Οι διαδοχικές ήττες της Ελλάδας στον Ελλαδικό χώρο και την Κύπρο, από τον Σεπτέμβριο του 1955, όταν συνέβησαν τα γνωστά ως Σεπτεμβριανά έκτροπα σε βάρος του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, μέχρι και σήμερα, είναι πολλές, στρατηγικής σημασίας και ταπεινωτικές. Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων εξήντα ετών αντιμετώπισαν τις συνεχείς επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας κατά του έθνους μας, της εδαφικής μας κυριαρχίας και των εθνικών μας συμφερόντων, τελείως παθητικά ή και μοιρολατρικά, με αποτέλεσμα η κάθε μία ήττα να αποτελεί το πρελούδιο της επομένης.
Η Ελληνική στρατηγική του κατευνασμού της Τουρκίας απέτυχε. Μόνο η οικοδόμηση με σχέδιο, επιμονή και συνέπεια μίας αποτρεπτικής στρατηγικής μπορεί να οδηγήσει στην εξουδετέρωση της Τουρκικής απειλής. Δηλώσεις σαν την σημερινή του ΥΕΘΑ, μετά το πέρας της στρατιωτικής παρέλασης για την εθνική επέτειο της εθνικής μας παλιγεννεσίας, ότι «Είμαστε ένας λαός φιλειρηνικός κάνουμε τα πάντα για την ειρήνη, αλλά όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία θα τον συντρίψουμε», δεν συνιστούν στρατηγική αποτροπής. Είναι κομπορρημοσύνες που απευθύνονται στο «πόπολο». Η Τουρκία αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα καθημερινά, αλλά ακόμη δεν την έχουμε συντρίψει. Ο κύριος Καμμένος όταν αρχίζει τις μεγαλοστομίες του, θα πρέπει να θυμάται ότι οι Τούρκοι δεν του επέτρεψαν να ρίξει στεφάνι στα Ίμια και ότι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ το ουσιαστικό δεν έχει πράξει επί της υπουργίας του για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν έχει προσθέσει ούτε μία «βίδα» στο Ελληνικό οπλοστάσιο αποτροπής.
Τα μέχρι σήμερα διαρκώς δηλούμενα από τις εκάστοτε πολιτειακές, πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες της Ελληνικής Δημοκρατίας -με κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο- περί ύπαρξης κόκκινων γραμμών, ή σχεδίων και δυνατοτήτων «αποτροπής» του αντιπάλου να επιχειρήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο εναντίον της Χώρας, έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα «φούμαρα» που τα σκορπίζει διαρκώς η Τουρκική επιθετικότητα και πριν λίγες ημέρες κατέρρευσαν για μία ακόμη φορά σαν χάρτινος πύργος στις Καστανιές του Έβρου. Το δόγμα της Ελληνικής αποτροπής, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό ένα θολό ιδεολόγημα, που οι δυνητικοί αντίπαλοι της Ελλάδας, αλλά και οι διάφοροι «σύμμαχοι» το έχουν αξιολογήσει ως αναξιόπιστο και το γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Είναι άγνωστο το μέγεθος και η ποιότητα εκείνης της Τουρκικής επιθετικής ενέργειας εναντίον των Ελληνικών εθνικών δικαίων και συμφερόντων, που θα αναγκάσει την Ελληνική πολιτεία να χρησιμοποιήσει την στρατιωτική της ισχύ, ή τουλάχιστο να απειλήσει την Τουρκία ότι θα την χρησιμοποιήσει. Θεωρώ ως πιθανότερο, ότι η Ελληνική κυβέρνηση ακόμη και στην περίπτωση μίας Τουρκικής επιθέσεως προς κατάληψη κάποιου ή κάποιων νησιών (όπως π.χ. στα Ίμια το 1996) από αυτά που η Τουρκία δηλώνει ότι της ανήκουν, θα οδηγηθεί σε ταπεινωτικές διαπραγματεύσεις, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις για να αποφύγει τον πόλεμο.
Κάποιοι ίσως να θεωρήσουν βαριές τις παραπάνω αναφορές, που ασφαλώς γίνονται εξ αφορμής της υφαρπαγής από τους Τούρκους των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι η αλήθεια.
Την 1η Μαρτίου 2018, στοιχείο του Τουρκικού Στρατού εισήλθε στην ελληνική επικράτεια, ενέδρευσε και αιχμαλώτισε δύο Έλληνες στρατιωτικούς που εκτελούσαν υπηρεσία. Στο περιστατικό αυτό, εμείς ως κράτος και πολίτες παραμείναμε ήρεμοι και απαθείς. Μολονότι η κυβέρνηση διέθετε από την πρώτη στιγμή ακριβή πληροφόρηση για τις συνθήκες υπό τις οποίες εκτελέστηκε η Τουρκική επιθετική ενέργεια εναντίον των ανδρών του Στρατού μας στις Καστανιές του Έβρου, αποφάσισε να ενημερώσει την κοινή γνώμη στις 2 Μαρτίου, με ανακοίνωση που εκδόθηκε από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, η οποία απέδιδε την σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας σε είσοδο τους στο Τουρκικό έδαφος λόγω λάθους. Ήταν περισσότερο από σαφής η κυβερνητική μεθόδευση για υποβάθμιση της σοβαρότητας του συμβάντος. Επίσης δια του κυβερνητικού εκπροσώπου και του «τυφεκιοφόρου άνευ τυφεκίου» δήλωνε ότι η απελευθέρωση των δύο στρατιωτών μας ήταν ζήτημα ωρών, ενώ ταυτόχρονα ο γνωστός Φίλης και άλλοι κυβερνητικοί και μη παράγοντες, αναλάμβαναν να υποβαθμίσουν την βαρύτητα του συμβάντος. Ο μέχρι τότε λαλίστατος υπουργός εθνικής άμυνας (του «όλα τα σφάζω και όλα τα μαχαιρώνω»), που βεβαίως γνώριζε από πρώτο χέρι τις ακριβείς συνθήκες της αιχμαλωσίας των στρατιωτικών μας, σιώπησε και εξαφανίστηκε επί εικοσαήμερο για να μη εκτεθεί. Η εξέλιξη του συμβάντος διέψευσε τις κυβερνητικές βεβαιότητες για ταχεία απελευθέρωση των δύο στελεχών και φανέρωσε για μία ακόμη φορά την ρηχότητα των εκτιμήσεων της κυβέρνησης, που συνεχίζει να μεταφράζει τα θέλω και τις προσδοκίες της ως την βούληση των φίλων και των αντιπάλων. Τέλος η φοβική αντιμετώπιση της Τουρκικής επιθετικής ενέργειας εναντίον του Στρατού μας στις Καστανιές του Έβρου, εντάσσεται στην παγίως ακολουθούμενη στρατηγική του κατευνασμού του αντιπάλου και της υποβάθμισης των επιθετικών ενεργειών του σε βάρος της Χώρας μας.
Η διαχείριση του όλου ζητήματος από την κυβέρνηση της Χώρας (στα πλαίσια πάντοτε του κατευνασμού), τα κόμματα και το σύνολο του τύπου, ήταν τω όντι θλιβερή. Η σύλληψη των δύο ανδρών του Στρατού μας αντιμετωπίσθηκε από τους παραπάνω κατονομαζόμενους φορείς, ως να ήταν η σύλληψη δύο Ελλήνων ψαράδων [και γιατί ίσως δύο λαθρεμπόρων…] που ψάρευαν σε Τουρκικά χωρικά ύδατα και όχι ως η σύλληψη δύο στρατιωτικών μας που εκτελούσαν διατεταγμένη ένοπλη υπηρεσία φρούρησης των συνόρων μας. Ακολουθήθηκε δηλαδή η ίδια πρακτική με αυτή για τους αιχμαλωτισθέντες στρατιώτες της Μικράς Ασίας, τους ατίμητους νεκρούς των πολέμων μας και τους αγνοούμενους στρατιωτικούς μας από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το Ελληνικό κράτος αποδεικνύεται διαχρονικά ανίκανο να προστατεύσει και να τιμήσει τους στρατιώτες του που αιχμαλωτίζονται, ή φονεύονται «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Η υποβάθμιση του περιστατικού από την κυβέρνηση βρήκε μιμητές και στα άλλα πολιτικά κόμματα, αλλά και στον δημοσιογραφικό κόσμο. Όλοι αυτοί σε συγχορδία, αναφερόμενοι στην σύλληψη των δύο στελεχών του Στρατού, αναφέρουν ότι η παραβίαση των Ελληνοτουρκικών συνόρων από τις Ελληνικές και Τουρκικές περιπόλους είναι κάτι το συνηθισμένο και τα όποια συνοριακά προβλήματα παρουσιάζονται στον Έβρο διευθετούνται γρήγορα και φιλικά μεταξύ των εκατέρωθεν των συνόρων στρατιωτικών διοικητών (διερωτώμενοι προφανώς το πως οι «κάλοι σύμμαχοι» Τούρκοι παραβίασαν το ισχύον «συνοριακό σαβουάρ βιβρ»). Θεωρούν δηλαδή, ή έτσι τους τα είπαν οι «ειδικοί τους σύμβουλοι», ότι στα Ελληνοτουρκικά σύνορα οι Ελληνικές και Τουρκικές περίπολοι «χάνουν» καθημερινά το δρομολόγιό τους, ή τον προσανατολισμό τους και εισέρχονται στο έδαφος του άλλου. Δεν γνωρίζω αν το «συνηθισμένο» που περιγράφουν, περιλαμβάνουν και συλλήψεις περιπόλων!!!
Το ελάχιστο ως ανόητοι μπορεί να χαρακτηριστούν όσοι αναφέρονται σε συνηθισμένα επεισόδια παραβίασης της συνοριακής γραμμής λόγω λάθους. Και τούτο επειδή ο Έβρος ποταμός που αποτελεί στην πράξη το σύνορο Ελλάδας και Τουρκίας στην Θράκη, εμποδίζει την επαφή των στρατιωτικών δυνάμεων των δύο Χωρών. Χερσαία σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας βρίσκονται μόνο στις περιοχές του Καρααγάτς και των Φερών, με το μήκος τους να αποτελεί κλάσμα του συνολικού μήκους των Ε-Τ συνόρων επί του ποταμού Έβρου. Υπόψη ότι κατά μήκος των χερσαίων συνόρων στις περιοχές του Καρααγάτς και των Φερών* υπάρχουν εγγύς και εκατέρωθεν της συνοριακής γραμμής δύο σκυρόστρωτα δρομολόγια (ένα Τουρκικό και ένα Ελληνικό), επί των οποίων κινούνται οι Ελληνικές και Τουρκικές περίπολοι και ως εκ τούτου είναι αδύνατο να λαθέψει κάποιος και να εισέλθει στο έδαφος του άλλου, εκτός και αν αυτό γίνει σκόπιμα. (Περισσότερες πληροφορίες στους χάρτες google). Μόνο στο δάσος του χωριού Καστανιές (όπου έγινε η υφαρπαγή των δύο στελεχών μας) και στην συνοριακή γραμμή από το Ελληνικό Φυλάκιο Καστανεών μέχρι και τον ποταμό Άρδα, μήκους 400 περίπου μέτρων, δεν υφίσταται στρωμένος δρόμος παράλληλος προς το σύνορο. Στην περιοχή αυτή όμως, το δρομολόγιο που ακολουθούν οι Ελληνικές περίπολοι είχε διανοιχθεί με μέριμνα του στρατηγού Φράγκου όταν ήταν διοικητής της XVIης Μεραρχίας και οι κορμοί των δένδρων κατά μήκος αυτού του δρομολογίου είχαν βαφεί με μπλε χρώμα και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο τα δύο μόνιμα στελέχη να έχασαν το δρομολόγιο περιπολίας και να πέρασαν στο Τουρκικό έδαφος.
Βεβαίως ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης αυτών των γραμμών θα θέσει το ερώτημα από το πού αντλώ την βεβαιότητα ότι στις Καστανιές του Έβρου εκτελέστηκε προσχεδιασμένη ενέργεια για την υφαρπαγή Ελλήνων στρατιωτικών εντός του Ελληνικού εδάφους. Ήδη από πολύ νωρίς, στο κείμενο «εξ αφορμής» που δημοσιεύτηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Μαρτίου, έγραψα ότι η σύλληψη των δύο στελεχών του Στρατού μας έγινε εντός του Ελληνικού εδάφους. Αυτή η αναφορά ήταν αποτέλεσμα αφ’ ενός της βεβαιότητάς μου ότι ήταν αδύνατο δύο μόνιμα στελέχη να έχασαν λόγω λάθους το χαραγμένο, πατημένο και προσδιορισμένο δρομολόγιο περιπολίας και έτσι να εισήλθαν στο Τουρκικό έδαφος και αφ’ ετέρου προέκυψε από την κατάθεση του Ανθυπολοχαγού που δημοσιεύτηκε σε πολλά μέσα και βρίσκεται στο διαδίκτυο, σύμφωνα με την οποία ακολούθησαν ίχνη στο χιόνι τα οποία εκτίμησαν ότι ανήκαν σε παράνομους μετανάστες. Αν τα δύο στελέχη ακολούθησαν ίχνη παράνομων μεταναστών, τότε θα πρέπει να κινήθηκαν δυτικά εντός του Ελληνικού εδάφους και όχι ανατολικά προς το Τουρκικό έδαφος. [Στην κατάθεσή του ο Ανθυπολοχαγός αναφέρει τα εξής: «Ακολουθήσαμε τα ίχνη παπουτσιών νομίζοντας ότι είναι παράνομοι μετανάστες. Πήγα πίσω από τα ίχνη παπουτσιών και τράβηξα τις εικόνες με το τηλέφωνο που μας έδωσε ο στρατός. Σκοπός μου ήταν να το δείξω στους ανωτέρους μου. Εμείς όταν είδαμε τα ίχνη παπουτσιών ακριβώς στον διπλανό δρόμο από όπου κάναμε περιπολία, καταλάβαμε ότι δύο άτομα πατούσαν στα ίδια ίχνη. Μετά αντιληφθήκαμε ότι τα ίχνη παπουτσιών πήραν διαφορετική πορεία. Όταν μετά είδαμε λεκέδες από κίτρινα ούρα προσπαθήσαμε να κινηθούμε γρήγορα. Για να τους συλλάβουμε γρήγορα ακολουθήσαμε τα ίχνη παπουτσιών. Επειδή τα ίχνη παπουτσιών ήταν πέραν του δρόμου που κάναμε περιπολία και επειδή τα δέντρα είχαν ανατραπεί και περάσαμε ανάμεσά τους γρήγορα, δεν καταλάβαμε πως περάσαμε στην τουρκική πλευρά.»].
Πλέον των παραπάνω, όποιος παρακολούθησε την συνέντευξη του Ερντογάν στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, ο Ερντογάν αναφερόμενος στην μη παράδοση από την Ελλάδα των οκτώ Τούρκων πραξικοπηματιών, ένιψε με μία χαρακτηριστική κίνηση «τας χείρας του» για το ότι οι Τούρκοι πραξικοπηματίες συνέχισαν να βρίσκονται στην Ελλάδα. Βεβαίως μία από τις παθογένειες της πατρίδας μας, είναι και η αδυναμία αξιολόγησης των πληροφοριών (κάθε μορφής και είδους).
Στις μέρες που ακολούθησαν τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας, πολλοί ήταν αυτοί που άρχισαν να αναφέρουν ότι η σύλληψη έγινε εντός του Ελληνικού εδάφους και υπάρχει πλέον αρκετή και σημαντική πληροφόρηση επ’ αυτού. Μόνο η κυβέρνηση συνεχίζει να αναφέρει ότι η σύλληψη των στρατιωτικών μας έγινε εντός του Τουρκικού εδάφους και τούτο επειδή της είναι αδύνατο να διαχειριστεί την αλήθεια στην κοινή γνώμη.
Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο, ότι υπάρχουν βαριές ευθύνες για την υφαρπαγή και αιχμαλωσία των δύο στελεχών του Στρατού μας. Το όλο δείχνει προς κάτι το «χύμα». Κάποιοι είναι βέβαιο δεν έκαναν καλά την δουλειά τους και έθεσαν σε σοβαρή δοκιμασία την Χώρα.
Ρωτάμε τον επιθεωρούντα κύριο Α/ΓΕΣ και τους διοικητές του Αρχιπελάγους: Το κοτετσόσυρμα, το «ταμπούρι» και οι λευκές πέτρες, πιστεύετε ότι μπορούν να εμποδίσουν την υφαρπαγή των 8 ανδρών της φρουράς από τα bordo bereli;
Η υφαρπαγή, αιχμαλωσία και ομηρεία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από τους Τούρκους και η κράτησή τους –υπό άγνωστες συνθήκες- στις φυλακές της Αδριανούπολης (αν συνεχίζουν να βρίσκονται ακόμη σε αυτές), έγινε βάσει ενός καλά μελετημένου σχεδίου με σκοπό να μετρήσει τις Ελληνικές αντιδράσεις, να ταπεινώσει την Ελλάδα, που δια του πρωθυπουργού της είχε υποσχεθεί στον Ερντογάν να παραδώσει στην Τουρκία εντός δέκα ή δεκαπέντε ημερών τους οκτώ Τούρκους πραξικοπηματίες και δεν το έπραξε και τέλος και το κυριότερο να εξαναγκάσει την Ελλάδα να «προσκυνήσει» τον σουλτάνο προσφέροντας ανταλλάγματα για την απελευθέρωση των συλληφθέντων στρατιωτικών μας.
Ας το αντιληφθούμε. Οι αιχμαλωτισθέντες Έλληνες στρατιωτικοί είναι όμηροι του Ερντογάν και θα απελευθερωθούν με παροχή ανταλλαγμάτων. Στην τελική όμως, όμηρος των ορέξεων του Ερντογάν είναι η Ελλάδα και η αξιοπρέπειά της.
Η υφαρπαγή των Ελλήνων στρατιωτικών από τους Τούρκους και η όλη διαχείριση του ζητήματος από την Ελληνική κυβέρνηση, συνιστά στρατηγική ήττα που αφαίρεσε και το τελευταίο φύλλο συκής που είχε απομείνει στο Ελληνικό «δόγμα αποτροπής». Και τούτο για τους εξής λόγους:
Η σύλληψη και η αιχμαλωσία δύο μόνιμων στελεχών του Στρατού μας, άνευ βολής τυφεκίου, αποτελεί ένα ταπεινωτικό γεγονός για την Ελλάδα και το Στρατό της. Οι ευθύνες για την υφαρπαγή των δύο μόνιμων στελεχών, βαρύνει το σύνολο της διοικητικής αλυσίδας από τον Αρχηγό του Στρατού μέχρι και τους αιχμαλωτισθέντες. Είναι κάτι που με κανένα τρόπο δεν έπρεπε να συμβεί.
Η κυβέρνηση και πολλοί άλλοι πολιτικοί παράγοντες, προκειμένου να επιτύχουν την απελευθέρωση των δύο στελεχών μας, προσφεύγουν ως ικέτες σε διεθνείς οργανισμούς, συμμάχους και ξένες κυβερνήσεις, αιτούμενοι την διαμεσολάβησή τους προς τον Ερντογάν. Ακόμη και ο εμίρης του Κατάρ επιστρατεύθηκε από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να μεσολαβήσει στον Ερντογάν. Οι διαμεσολαβήσεις όμως πληρώνονται, όπως πληρώθηκε η διαμεσολάβηση των ΗΠΑ την νύκτα των Ιμίων.
Ο αδίστακτος και αμετροεπής Ερντογάν, που βρίζει και απειλεί ακόμη και τις ΗΠΑ, είναι βέβαιο ότι θα κάνει άγριο «μπούλινγκ» στο πρωθυπουργό της Χώρας κύριο Αλέξη Τσίπρα, επειδή πιστεύει ότι τον γέλασε αναφορικά με το ζήτημα της παράδοσης των οκτώ Τούρκων πραξικοπηματιών.
Το σύστημα ελέγχου και ασφάλειας των συνόρων μας αποδείχτηκε ότι είναι προβληματικό, αν όχι σουρωτήρι. Κάτι δεν γινόταν σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαταγές στην ευαίσθητη στρατιωτική περιοχή του συμβάντος. Και αν δεν διεξαγόταν στις Καστανιές η συνοριακή υπηρεσία όπως προβλέπεται από τις διαταγές, γιατί να πιστέψουμε ότι γίνεται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις άλλες ευαίσθητες περιοχές, ειδικά του Αιγαίου; Μήπως οι Τούρκοι μπορούν να μας υφαρπάξουν και την φρουρά μιας νησίδας του Ανατολικού Αιγαίου; Είναι πολλά τα ερωτήματα που σέρνονται αναφορικά με το πώς διεξαγόταν η υπηρεσία ελέγχου της συνοριακής γραμμής στο προγεφύρωμα του Καρααγάτς, τα μέτρα που είχαν λάβει οι εκεί υπεύθυνοι διοικητές Σχηματισμών και Μονάδων για την ασφάλεια των συνόρων και του προσωπικού μετά τις επιθετικές ενέργειες των Τούρκων στα Ίμια και την Κύπρο, τους λόγους που η περίπολος (αν ήταν τελικά περίπολος και όχι κάτι άλλο) ήταν διμελής και όχι πολυμελής, για τις δυνατότητες άμεσης αντίδρασης της περιπόλου στην επιχείρηση σύλληψής της, για το αν και τα δύο στελέχη διέθεταν οπλισμό και τι οπλισμό και τέλος τους λόγους που τα δύο στελέχη έφεραν μαζί τους τα κινητά τηλέφωνά τους και για ποιο λόγο αυτά διέθεταν φωτογραφική δυνατότητα. [Υπόψη ότι στο καλά πληροφορημένο militaire.gr αναφέρονται τα εξής:
«Το γιατί βρέθηκαν δύο στρατιωτικοί μ΄ ένα όπλο -όπως λένε οι Τούρκοι τουλάχιστον χωρίς να διαψεύδονται- σ΄ ένα τόσο ευαίσθητο σημείο του Έβρου, είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί»https://www.militaire.gr/periergi-kinitikotita-ston-evro-3-mines-prin-ti-syllipsi-kai-oi-komisarioi-toy-erntogan/ Είναι σίγουρο ότι το ΓΕΣ, το ΓΕΕΘΑ και η Κυβέρνηση γνωρίζουν από την καταμέτρηση του οπλισμού που έγινε μετά το συμβάν, αν τα δύο στελέχη έφεραν οπλισμό].
Τα συστήματα αξιολόγησης πληροφοριών και διαχείρισης κρίσεων του ΓΕΕΘΑ, αλλά και των Σχηματισμών της περιοχής του συμβάντος, είναι βέβαιο ότι για μία ακόμη φορά δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις που προέρχονταν από τις τελευταίες επιθετικές ενέργειες των Τούρκων στα Ίμια και στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να μη ληφθούν μέτρα αυξημένης επαγρύπνησης και ετοιμότητας άμεσης αντίδρασης σε αιφνιδιαστικές καταστάσεις, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας ελέγχου και κάλυψης της συνοριακής γραμμής. Τουλάχιστο αυτό προκύπτει από τον τρόπο που συνέβη η αιχμαλωσία των Ελλήνων στρατιωτικών. Εκτός και αν είχε διαταχθεί η λήψη εξειδικευμένων (όχι αόριστων) μέτρων επαγρύπνησης και κάποιοι απέφυγαν να τα εφαρμόσουν για να μη «ταλαιπωρηθούν τα παιδιά», πράγμα που είναι εξαιρετικά βαρύ.
Η Ελλάδα έχασε βαθμούς αξιοπιστίας ως γεωπολιτικός παίκτης στην δύσκολη γειτονιά της ανατολικής Μεσογείου. Μα εξ αιτίας της σύλληψης των δύο στρατιωτικών της, θα αναρωτηθεί κάποιος. Ναι, διότι δείχνει σε φίλους και αντιπάλους, ότι η Ελλάδα ούτε την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να εγγυηθεί, ούτε τις επιθετικές ενέργειες των Τούρκων στα Ίμια μπορεί να αποτρέψει, ούτε τα σύνορα της μπορεί να καλύψει, ούτε τέλος το στρατιωτικό προσωπικό της μπορεί να προστατεύσει.
Τελικά μήπως είμαστε «ελάχιστοι»;
Κατηγορηματικά ναι, με την κυρία ευθύνη να επιμερίζεται στις εκάστοτε πολιτειακές, πολιτικές, κομματικές και στρατιωτικές ηγεσίες, για τους εξής λόγους:
Τα πολιτικά κόμματα που μέχρι και σήμερα δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν και να κατανοήσουν το μέγεθος, την κρισιμότητα και την διαχρονικότητα της Τουρκικής απειλής εναντίον της πατρίδας μας και των ζωτικών εθνικών μας συμφερόντων, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να συνεννοηθούν και να συμφωνήσουν μεταξύ τους ακόμη και σε κάποια ελάχιστα ζητήματα, ώστε να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της Χώρας. [Σημείωση: Η αμυντική ικανότητα της Χώρας δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εξοπλισμούς (αλλοίμονο αν απουσιάζουν), αλλά από πολλά άλλα που που στοιχίζουν πολύ λιγότερο από τους εξοπλισμούς].
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις που αμελούν, ή και δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την αμυντική ισχυροποίηση της Χώρας, που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς στρατιώτες και εκπαιδευμένη εφεδρεία δεν μπορούν να εκτελέσουν αξιόπιστα την αποστολή τους, που αποφεύγουν να συγκροτήσουν ένα ισχυρό Συμβούλιο Ασφαλείας υπό τον Πρωθυπουργό με κύρια ευθύνη τον συντονισμό όλων των φορέων των υπεύθυνων για την ασφάλεια της Χώρας και τέλος που επιτρέπουν στους υπουργούς τους υπεύθυνους για τον χειρισμό των εθνικών ζητημάτων και την ασφάλεια της Χώρας να εκφράζουν και να ασκούν προσωπικές πολιτικές.
Οι εκάστοτε στρατιωτικές ηγεσίες που (προφανώς) δεν ενημερώνουν πειστικά και με παρρησία την κάθε φορά κυβέρνηση για την πραγματική κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν την θέτουν προ των ευθυνών της, ώστε να παρασχεθούν στις Ένοπλες Δυνάμεις τα έμψυχα και υλικά μέσα για την άμυνα της Χώρας.
Τελικά για μία ακόμη φορά αιφνιδιαστήκαμε από τους Τούρκους. Όπως π.χ. στο Γκρίμποβο και το Αμύνταιο το 1912, στην Ορτάντζα και στο Αφιόν Καραχισάρ το 1922, στην Κύπρο το 1974 και στα Ίμια το 1996. Αποδείχτηκε και πάλι ότι ο αντίπαλος διαθέτει την πρωτοβουλία και βρίσκεται πάντα μπροστά από εμάς, ενεργώντας κατά τρόπο ασύμμετρο με επιδίωξη την ηθική μας εξουθένωση. Η απόσταση που μας χωρίζει από τους Τούρκους είναι τεράστια και θα πρέπει να γίνουν άλματα στην πολιτική και στρατιωτική σκέψη για να βρεθούμε κάποια βήματα μπροστά τους, ή τουλάχιστο να μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε επί «ίσοις όροις». Αν δεν το κάνουμε θα ηττηθούμε.
Η στρατηγική του κατευνασμού επιβάλλεται να εγκαταληφθεί. Διαφορετικά «ουαί τοις ηττημένοις».
* Στην περιοχή των Φερών την δεκαετία του 1950 έγινε κατόπιν Ελληνοτουρκικής συμφωνίας ευθυγράμμιση της κοίτης του Έβρου για την αποφυγή των πλημυρών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τμήματα Ελληνικού και Τούρκικού εδάφους να βρεθούν ανατολικά και δυτικά, αντίστοιχα, της νέας κοίτης του Έβρου. Η παλαιά κοίτη του Έβρου συνεχίζει σε ορισμένα σημεία να κρατά νερό, ενώ σε άλλα, ιδίως κατά τους θερινούς μήνες είναι στεγνή.
belisarius21
