Άγιες μέρες , εβδομάδα των παθών και της Ανάστασης κι ο νους μου πάει στους Χριστιανούς της Συρίας . Πριν από επτά χρόνια οι Δυτικές κυβερνήσεις υπολόγιζαν σε μια γρήγορη πτώση του συστήματος Άσαντ . Κι ακόμη πίστευαν ότι η Ρωσία θα συμφωνούσε τελικά με την Δύση ,ενώ η Συριακή αντίσταση θα δημιουργούσε μια διαφορετική εναλλακτική κυβέρνηση , κοσμική και Δημοκρατική .
Η πραγματικότητα διέψευσε αυτές τις προσδοκίες . Καθότι έχουμε αυτά τα επτά χρόνια ως και σήμερα μαρτυρίες από τις θηριωδίες και τα εγκλήματα του πολέμου : πολλοί νεκροί , τραυματίες, πρόσφυγες , καταστραμμένες πόλεις , διαλυμένες κοινωνικές δομές .
Ειδικά οι Χριστιανοί της Συριας νοιώθουν ν’ απειλείται η ύπαρξη τους παρότι γίνεται μια μικρή προσπάθεια να επιστρέψουν στα μέρη απ’οπου εκδιώχθηκαν και να συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση τους .
Χωρίς καμμία πληροφορία από την Συριακή κυβέρνηση κρεμιωνται κυριολεκτικά από τα χείλη των Δυτικών για να μάθουν για το μέλλον τους. Οι ανησυχίες τους είναι πραγματικές . Ηχούν ακόμα στ’ αυτιά τους οι κραυγές των αδελφών μουσουλμάνων:
” οι Αλαουιτες να πάνε νεκροταφείο , οι Χριστιανοί στον Λίβανο”. Ξέρουν επίσης ότι από την αρχή των προβλημάτων οι ισλαμιστές έκρυβαν όπλα στα τεμένη , ότι οι αντάρτες στην περιοχή της Ανατολικής Γκούτα κράτησαν πολλούς χριστιανούς ως ομήρους κι ως ανθρώπινη ασπίδα κατά των βομβαρδισμών , ( εκτελώντας όσους ήθελαν να φύγουν ), ενώ οι πύραυλοι των ισλαμιστών που κατευθύνονταν εναντίον του Άσαντ στόχευαν Χριστιανικά σχολεία.
Γνωρίζουν επίσης ότι η Τουρκία βοήθησε τους ισλαμιστες να περάσουν από τα εδάφη της όπλα , πετρέλαιο κλπ ενώ με την πρώτη ευκαιρία όπως έκανε ήδη στο Αφριν, θα προσπαθήσει να χτυπήσει τους Κούρδους στο Συριακό έδαφος . Όπως επίσης γνωρίζουν ότι το Συριακό παρατηρητήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι συνχρηματοδοτουμενο απο το Κατάρ. Μπροστά στα τόσα, άλλα κι άλλα, πραγματικά προβλήματα, οι Χριστιανοί της Συρίας νοιώθουν ναναι στην πρώτη γραμμή των ισλαμιστικών απειλών .
Η Συρία δεν μπορεί ν’ανοικοδομηθει εκ νέου δίχως την συμμετοχή των Χριστιανών που έχουν εκεί Ιστορική παρουσία. Αυτό πρέπει να το δουν οι Δυτικοί αλλά κι οι Ρώσοι, να το καταλάβει η Συριακή κυβέρνηση αλλά και οι αντί-Άσαντ ανταρτες.
Δεν φτάνει η στρατιωτική νίκη για τον Άσαντ . Πρέπει κι αυτος κι οι αντάρτες να κάνουν ,μόνοι τους η υπό πίεση ,τις αναγκαίες εκείνες υποχωρήσεις ώστε να μπουν οι βάσεις μιας διαρκούς ειρήνης στην μαρτυρική Συρία.

Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής, εικαστικός.