Γιατί χάνεται ένας νέος άνθρωπος, ένας αξιωματικός, ένας άριστος, ένας Ήρωας κι εμείς μιλάμε για τα λεφτά που έπαιρνε, πόσο άρρωστο;
Χρήστος Κιούσης
Μπροστά στον χαμό ενός 34χρονου νέου ανθρώπου, ενός πατέρα, συζύγου, γιού και φίλου, μόνο Σιωπή. Αν σας φαίνεται βαρύς ο χαρακτηρισμός ήρωας που γράφω στον τίτλο, δεν φταίτε εσείς, η εποχή φταίει. Σε έναν χρόνο και τόπο που ηρωοποιούμε το τίποτα, το φτηνό, το λάθος, ίσως έχετε δίκιο, είναι ντροπή μου να αποκαλώ ήρωα ένα νέο άνθρωπο που έλιωσε τον κώλο του στα θρανία διαβάζοντας, που μόχθησε για την αριστεία, που συναγωνίστηκε στα ίσα άλλους κορυφαίους για να πάρει θέση στην Ικάρων να γίνει ιπτάμενος αξιωματικός της Π.Α., να τρώει G στο σώμα και στο μυαλό, για να μπορεί ο κάθε ανύπαρκτος και αστοιχείωτος πολιτικός και πολίτης, να τον απαξιώνουν με έργα και πράξεις.
Η αναφορά στον τόπο καταγωγής του περιττή αλλά κατανοητή. Δεν θα κλάψουν περισσότερο στην Καρδίτσα απ’ ότι στην Λάρισα, στα Τρίκαλα, στον Βόλο ή στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο. Ο Γιώργος Μπαλταδώρος θα μπορούσε να είναι από οπουδήποτε, η απώλεια θα ήταν ίδια. Το να λέμε καταγόταν από το τάδε χωριό της Καρδίτσας είναι σαν να απαντάει στην αγαθή ερώτηση «και ποιανού παιδί ήταν;» Ενός θλιμμένου πατέρα και μιας βουρκωμένης μάνας πια.
Και το δικό μου το μυαλό σε ένα φίλο μου πήγε, ευχήθηκα να μην είναι αυτός και τελικά ήταν κάποιος άλλος που θα μπορούσε να είναι φίλος μου. Είναι ανθρώπινη αντίδραση, παράλογη και λογικοφανής συνάμα.
Από όλες τις φωτογραφίες που κατέκλυσαν το διαδίκτυο κι από τα βίντεο που τον έδειχναν να μιλάει για την αποστολή του στην εκπομπή των Ενόπλων Δυνάμεων, πιο πολύ με συγκλόνισε μια φωτογραφία. Κοιτάζει χαμογελαστός τον φακό, βρίσκεται σε κάποια παραλία, με την καλή του ίσως, οι ώμοι του είναι γυμνοί και χαμογελάει κάτω από μια ψάθινη ομπρέλα. Δεν έχει το αυστηρό ύφος των υπηρεσιακών φωτογραφιών, είναι ένα νέο παιδί, που δε θα ξανακάνει καλοκαιρινές διακοπές, δε θα ξαναζήσει ξέγνοιαστες στιγμές με τα πιτσιρίκια του, δε θα ξαναβγάλει άλλη τέτοια φωτογραφία.
Το πιο εξοργιστικό πράγμα που διάβασα ήταν μια αναφορά στον μισθό του. «1100 ευρώ το μήνα για τον Ήρωα, 2500 η γραμματέας του Πρωθυπουργού, 8000 οι βουλευτές» Θα μπορούσα να συμπληρώσω πολλά τέτοια παραδείγματα για να δείξω αγανακτισμένος, ένας dj βγάζει περισσότερα από τον Ήρωα, ένας αθλητής που κλωτσάει ένα τόπι, ένας τηλεμαϊντανός, ένα μοντέλο σε πασαρέλα και πλήθος άλλων. Τον Ήρωα όμως δεν τον ένοιαξε ποτέ, ούτε όταν απογειωνόταν, ούτε όταν έπεφτε. Εμείς γιατί παριστάνουμε ότι μας αφορά; Είναι μήπως πιασάρικο τώρα, φέρνει shares και likes ;
Αν είναι να προβούμε σε αυτορρύθμιση κάποιων τέτοιων πραγμάτων, δεν θα συμβεί αυτό πάνω από φέρετρα, δάκρυα και πόνο. Μπορούμε ωραιότατα, να το βουλώσουμε επί του παρόντος, να φροντίσουμε να ζήσουν η γυναίκα και τα παιδιά του με αξιοπρέπεια και υλική ενίσχυση, αλλά πάνω απ’ όλα με ουσιαστικό σεβασμό. Σιωπή τώρα, συζητήσεις και αποφάσεις αργότερα.
Υ.Γ. Κάτι τελευταίο, πολλοί έπεσαν πάνω στον ΥΠ.ΕΘ.Α. Πάνο Καμμένο να τον φάνε γιατί δημοσιοποίησε την τραγική είδηση μέσω twitter. Θα έχετε διαβάσει, να γράφω πολλά για τον Καμμένο, αλλά το twitter μάς ήρθε από την Αμερική ως ειδησεογραφικό κανάλι σύντομων ανακοινώσεων και γεγονότων διασταυρωμένων προς αναδημοσίευση και δημοσιοποίηση. Το ότι στην Ελλάδα αποφασίσαμε, να το χρησιμοποιούμε σαν εγκεφαλική αποχέτευση, δεν χαρακτηρίζει το Μέσο, εμάς χαρακτηρίζει.
