Γράφει ο Ιάκωβος Ιωάννου
Δεν μπορεί ο υπουργός εξωτερικών να αναφέρει τα διεθνή κείμενα για την κατοχύρωση της ελληνικής κυριαρχίας των Ιμίων, όταν οι Τούρκοι δηλώνουν επίσημα πως το νησί είναι δικό τους απαγορεύοντας την παρουσία Ελλήνων στον υδάτινο, χερσαίο και εναέριο χώρο του – ενώ ο ίδιος ή/και η κυβέρνηση του δεν τολμούν καν να τους αμφισβητήσουν έμπρακτα, με την παρουσία τους εκεί.
Επικαιρότητα
Ασφαλώς δεν επιθυμεί κανένας τη σύγκρουση με την Τουρκία – με μία χώρα που σφύζει κυριολεκτικά από ηλιθιότητα, εξαθλιώνοντας τους Πολίτες της με την ανόητη οικονομική της πολιτική που θα την οδηγήσει ξανά στο ΔΝΤ, καθώς επίσης διεξάγοντας πολέμους που δεν έχουν κανένα όφελος για την ίδια. Η υποχωρητικότητα όμως μίας χώρας οφείλει να έχει όρια – ενώ δεν επιτρέπεται η κυβέρνηση της να «σφυρίζει αδιάφορα» κοιτάζοντας αλλού, όταν η πατρίδα της εξευτελίζεται διαρκώς, παρενοχλείται σε σταθερή βάση και απειλείται δημόσια, με το χειρότερο δυνατό τρόπο.
Δεν είναι δυνατόν πολιτικοί και στρατιωτικοί να ισχυρίζονται πως δεν επιτρέπεται να υψώνει κάποιος πολίτης την ελληνική σημαία εντός της επικρατείας του, επειδή δεν μένει εκεί για να την προστατεύσει ή/και απαγορεύεται από το νόμο – χωρίς καν να δίνουν σημασία στο ότι, ακόμη και αν απαγορεύεται υπεύθυνοι για την τήρηση του νόμου είναι η ελληνική αστυνομία ή το λιμενικό της χώρας μας και όχι το τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Είναι ανόητο να θεωρείται η ανάρτηση της ελληνικής σημαίας σε ένα νησί πιο κοντά στην Αθήνα από τη Σάμο, ως θέμα εξωτερικής πολιτικής!
Δεν μπορεί ο υπουργός εξωτερικών να αναφέρει τα διεθνή κείμενα για την κατοχύρωση της ελληνικής κυριαρχίας των Ιμίων, όταν οι Τούρκοι δηλώνουν επίσημα πως το νησί είναι δικό τους απαγορεύοντας την παρουσία Ελλήνων στον υδάτινο, χερσαίο και εναέριο χώρο του – ενώ ο ίδιος ή/και η κυβέρνηση του δεν τολμούν καν να τους αμφισβητήσουν έμπρακτα, με την παρουσία τους εκεί. Είναι αδιανόητο να παρενοχλείται το ελικόπτερο του πρωθυπουργού εντός του ελληνικού εναερίου χώρου από τουρκικά πολεμικά, χωρίς να αντιδράει κανένας – όπως επίσης να εμβολίζεται ένα ελληνικό πλοίο μέσα στα χωρικά ύδατα της χώρας, να απάγονται στρατιωτικοί της ύπουλα και να κρατούνται όμηροι στις φυλακές, χωρίς τη διεξαγωγή δίκης έστω για τα μάτια του κόσμου.
Όσον αφορά την πτώση του Mirage που φαίνεται να έχει ήδη ξεχαστεί, ασφαλώς δεν ήταν ατύχημα από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς – αλλά ένα έγκλημα με ένοχο την Τουρκία, είτε άμεσα, είτε ως ηθικού αυτουργού, αφού αυτή είναι η αιτία των συνεχών κινδύνων, στους οποίους εκτίθενται οι πιλότοι μας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Σε σχέση δε με τα περί «υβριδικού πολέμου» εκ μέρους της Τουρκίας, με τη μορφή εκείνη δηλαδή του πολέμου που δημιουργεί την ανάγκη ψυχολογικής καθυπόταξης του αμυνόμενου στον ψυχολογικό εκβιαστή, η στάση της κυβέρνησης δείχνει καθαρά πως τον έχει χάσει – αφού αντιδράει με έναν τόσο ηττοπαθή τρόπο που δεν αφήνει πια καμία αμφιβολία.
Κλείνοντας, δεν γνωρίζω εάν είναι αυτοί οι κανόνες της διεθνούς διπλωματίας, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός εξωτερικών, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα αποτελέσματα της θα είναι καταστροφικά για την Ελλάδα – αφού όσο αυξάνεται η υποχωρητικότητα της κυβέρνησης, όσο σκύβει το κεφάλι και κοιτάζει αλλού, τόσο κλιμακώνονται οι προκλήσεις και η θρασύτητα της γειτονικής χώρας. Το να αναφέρεται πάντως μία χώρα στην εθνική της κυριαρχία, στο δικό της εναέριο, χερσαίο και θαλάσσιο χώρο χωρίς να τα προστατεύει, είναι κάτι παραπάνω από ανόητο – ενώ ο φόβος και η δειλία δεν είναι ποτέ καλοί σύμβουλοι.
