Στον αστερισμό ενός άλλου μείγματος πολιτικής κινούνται ήδη τα κυβερνητικά επιτελεία. Οπως αυτό ορίζεται σε πολύ γενικές γραμμές και επί χάρτου από τη συμφωνία στο Eurogroup. Ως ένα πρώτο δείγμα αυτής της αλλαγής προβάλλει η πρόταση προς διαπραγματευτές που έρχονται στην Αθήνα, η απόσυρση του ΕΝΦΙΑ. Η αντικατάστασή του από άλλο φόρο. Που θα υπολογίζεται όχι μόνο με βάση την ιδιοκτησία των ακινήτων, αλλά συνδυαστικά και με τα ετήσια εισοδήματα.
Ανεξαρτήτως του ακριβούς τρόπου αντικατάστασης, πρόκειται για μέτρο εξορθολογισμού. Με χαρακτηριστικά που μπορεί να έχουν θετικό πρόσημο. Να είναι και φορολογικά και κοινωνικά πιο δίκαια. Πράγμα το οποίο είναι εφικτό. Δεδομένου ότι με το νέο σύστημα, όπως τουλάχιστον περιγράφεται, επέρχεται πλήρης ανακατανομή των επιβαρύνσεων. Η φορολόγηση γίνεται προοδευτική, προς όφελος των εχόντων λιγότερα και μικρότερα εισοδήματα.
Εκτός αυτού, ο συγκεκριμένος σχεδιασμός παραπέμπει και σε όσα η κυβέρνηση διακηρύσσει περί αντισταθμιστικών μέτρων. Εκείνα που προτίθεται να προωθήσει για να ισοφαρίσει απώλειες των φορολογουμένων από άλλες επιβαρύνσεις στο πλαίσιο ολοκλήρωσης της αξιολόγησης. Προκειμένου να τηρήσει τη δέσμευση ότι τα νοικοκυριά δεν θα κληθούν να πληρώσουν ευρώ παραπάνω.
Η στροφή από τα δημοσιονομικά σε διαρθρωτικά μέτρα είναι προφανές ότι δημιουργεί νέες δυνατότητες. Παρέχει ευκαιρίες για άσκηση πολιτικών κοινωνικά πιο δίκαιων. Ακόμη και μέσα στο ασφυκτικό δημοσιονομικό περιβάλλον. Τα επικείμενα μέτρα στη συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές για την αξιολόγηση είναι θετικό ότι προαναγγέλλονται ως δημοσιονομικά ουδέτερα. Πέραν αυτού, όμως, εξίσου σημαντικό είναι όχι μόνο να μην επιβαρυνθεί η πλειονότητα. Αλλά και να ελαφρυνθούν, κατά το δυνατό, οι οικονομικά αδύναμοι.
