Στη χώρα μου τα σύμπαντα ορθώνονται σαν γερανοί, διάσπαρτα
εδώ κι εκεί
Δεν κατορθώνεις να τα δεις ποτέ συγκεντρωμένα, γιατί τα σύμπαντα
είναι δυνάμεις ετερώνυμες, ξέρουν μονάχα τη φυγόκεντρη μανία
Αν κάποιος κάποτε θα πει πως ζει σ’ όλα τα σύμπαντα, ή τον ξερνάνε
έξω αυτά, μες στον κενό αιθέρα, ή πάει να πει πως σύμπαν έγινε
κι αυτός, στην ερημιά του κρύου
Μικρός, νόμιζα πως θα ζούσα σε ένα τέτοιο σύμπαν. Ύστερα σ’ άλλο,
σ’ άλλο…
Μα μεγαλώνοντας έμαθα να φυλάγομαι κάθε που ένα σύμπαν απειλεί
να κυβερνήσει τη ζωή μου, να διηγηθεί ερήμην την αγάπη μου,
να υποσχεθεί όσα δεν πρόλαβα ούτε να υποθέσω
Και, σύμπαντα, μην αρνηθείτε να υποκλιθείτε, σαν έρθει η ώρα εκείνη
η κραταιά, που ο κόσμος μου θα λάμψει, ήλιος τρισήλιος, να σας σβήσει
απ’ τη ματιά.
