Ζωντανοί και Νεκροί του Κονσταντίν Σιμόνοφ
Ένα «οργισμένο και χειμαρρώδες» βιβλίο.
New York Times
Ο Κονσταντίν Σιμόνοφ ήταν πολυγραφότατος και ένας από τους πλέον εξέχοντες (Ρώσους λογοτέχνες που, αν και φίλα προσκείμενος στο καθεστώς, δέχτηκε συχνά κριτική για τις φιλελεύθερες θέσεις τον. Εμβληματική θεωρείται η πολεμική τριλογία του που ξεκινούσε με το βιβλίο «Ζεοντανοί και Νεκροί» γραμμένο το 1959, όπου πραγματεύεται την υποχώρηση του ‘Κόκκινου ‘Στρατού απέναντι στους ‘Μαζί το 1941 και τη ‘Μάχη της Μόσχας. Ο Σιμόνοφ ζωγραφίζει με τα πιο μελανά χρώματα την άσκοπη σφαγή, τη φρενίτιδα του πολέμου και τη σύγχυση που προκλήθηκε από την επίθεση.
Λ’ν και πρόκειται γα μυθιστόρημα, το βιβλίο «Ζωντανοί και “Νεκροί’» αποκαλύπτει την αξιοθρήνητη κατάσταση των στρατιωτών του ‘Κόκκινου “Στρατού που με τις εκκαθαρίσεις του ‘Στάλιν είχε αποδεκατιστεί. ‘Με σύμμαχο τη μετάφραση του Αρη Αλεξάνδρου, ο Σιμόνοφ συνυφαίνει αρμονικά σε ένα γιγάντιο πλέγμα χαρακτήρες και γεγονότα, και κατορθώνει να αποδώσει αυτήν την «αδιόρατη σκόνη» που αναπόφευκτα καλύπτει ένα λαό σε περίοδο πολέμου. Ένα εκτενές έργο, που αποζημιώνει τελικά τον αναγνώστη χάρη στην ιστορική του ακρίβεια και την περίτεχνη μυθοπλασία του.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Σιμόνοφ έκανε σκληρή αυτοκριτική λέγοντας ότι συχνά οι (Ρώσοι λογοτέχνες παρουσίαζαν μια πλαστή εικόνα της σοβιετικής καθημερινότητας και ευχήθηκε να σταματήσει αυτή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας με το πρόσχημα του «σοσιαλιστικού ρεαλισμού».
Είναι στιγμές που ο άνθρωπος έχει την εντύπωση πως ο πόλεμος δεν αφήνει μέσα του ανεξίτηλα ίχνη, μα αν είναι πράγματι άνθρωπος, διαπιστώνει πως η εντύπωση του ήταν λαθεμένη.
Κονσταντίν Σιμόνοφ
