Πέρασε ένας χρόνος που ο Εμανουελ Μακρον έγινε προεδρος της Γαλλίας . Και αυτή η αρχή της θητείας του παρά τις οποιες δυσκολίες μοιάζει ναχει ξεκινήσει μ’ενα πολιτικό σχέδιο. Ποιο είναι αυτό ;
Ανατρέποντας πολλές θέσεις από αυτές πουχε προεκλογικά ( σ’Ευρωπη και Γαλλία) , ο Γάλλος προεδρος μοιάζει ναχει βάλει νερό στο κρασί του σε σχέση με την ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση και να εφαρμόζει μια πολιτική που θέλει να συνδυάσει με μέτρο φιλελεύθερες αρχές και κλασσικη αντίληψη οργάνωσης της κοινωνίας . Η σοσιαλδημοκρατική παράδοση με την από-δομητικη της διαθεση και πρακτική είχε φτάσει στα όρια του να διαλύσει ο,τι ιστορικά καλό υπήρχε στην Γαλλία .
Οι αριστερίζουσες εμμονές απειλούσαν διαχρονικές αρχές του ανθρωπισμού και του Ευρωπαϊκού πολιτισμού . Η αποκορύφωση αυτής της διαλυτικής πορείας ήταν η περίοδος του Φρανσουα Ολάντ : η γαλλική γλώσσα απειλείτο από την “προοδευτική” αντίληψη , η γραμματική το ίδιο , τα μαθηματικά . Τα Αριστεία ήταν ρετσινιά και μομφή . Στην οικονομια ο ελλειμματικός προϋπολογισμός ήταν κάτι το αναπόφευκτο ως μοιραίο , ο κώδικας εργασίας ήταν δογμα , οι φόροι στην περιουσια ήταν αιώνιος νόμος και η θέση των εργατών στους σιδηροδρόμους ήταν “θεμέλιο “της δημοκρατίας . Αλλά και η Διπλωματία ήταν ηθικολογουσα.
Ολ’αυτα ήταν για δεκαετίες “ιερά” και συνεπώς απείραχτα. Η ίδια δε η άσκηση εξουσίας ήταν η ενσάρκωση της ηδονής σ’ολα τα επίπεδα . Όταν ο Φρανσουα Ολάντ μιλούσε με τους δημοσιογραφους ανάμεσα σ’αστεια κι “ευφυείς ” εξυπνάδες , ισχυριζόταν ότι αντιπροσώπευε την Γαλλία.
Αυτή η κατάσταση δείχνει ν’αλλαζει με την ως τώρα πορεία του Μακρον . Στην εκπαίδευση άλλαξαν οι νόμοι και οι κλασσικες γλώσσες ( Ελληνικά και Λατινικά ) επανήλθαν δυναμικά . Οι μαθητές στο σχολείο πρέπει εκ νέου να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν σωστά γαλλικά με την ορθη ,που για αιώνες υπήρχε, γραμματική , πρέπει να μάθουν αριθμητική και τ’αριστεια να επιβραβεύονται . Στην εξωτερική πολιτική Η διπλωματία ειναι λιγότερο ηθικολογα και ιδεολογιζουσα. Στην οικονομία οι φόροι μπορούν να μειωθούν και γενικώς η οικονομία να μην είναι αναπότρεπτα ελλειματική .
Η εξουσία επι Μακρον περνά από το στάδιο της “ηδονής” σ’αυτο των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων . Ο Γάλλος προεδρος θαθελε να επαναφέρει το λειτουργικό κι αξιοπρεπές της εξουσίας , ως κυβερνητική πραγματικότητα. Κι όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα γεγονότα η κατάσταση τον ευνοεί . Η Γαλλία είναι εκ νέου στην μόδα . Ένας άνεμος εμπιστοσύνης επιστρέφει . Το επιχειρηματικό και καινοτομικό πνεύμα ενισχύεται. Κάτι το καινούργιο κι ενθουσιωδες αναδύεται από την οικονομία της χώρας . Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο Μακρον δεν βολεύεται μ’αυτο το κλίμα . Δεν κλείνεται στον ναρκισσισμό παρότι συμπεριφέρεται ” μοναρχικά”.Δεν φαίνεται ( τουλάχιστον προς το παρόν στα λόγια ) να ξεχνά τον “παληο” κόσμο .
Δεν ξεχνά την μεσαία τάξη που τόσα υπέφερε με την κρίση και συνεχίζει να υφίσταται ακόμα τις συνέπειες της. Δεν ξεχνά την ανασφάλεια που υπάρχει στην χώρα ( επιστροφή φυσικής βίας και πολιτιστικής ) . Δεν ξεχνά την ανεξέλεγκτη μετανάστευση ( βάζει τις βάσεις για τον έλεγχο της με μια σειρά συχνά σκληρά νομοθετήματα ). Δεν ξεχνά την τρομοκρατία ( μια σειρά από νέα μέτρα ενισχύουν περισσότερο την εσωτερική ασφάλεια). Όλες αυτές τις πραγματικές ανησυχίες ο Γάλλος προεδρος δείχνει να θέλει να τος βάλει σε τάξη .
Έχει μπροστά του την πιο μεγάλη ευκαιρία για εδραίωση των αρχών της Δημοκρατιας , για οικονομική μεταρρύθμιση της χώρας σε συνδυασμό με την Γαλλική ιστορία και παράδοση , για επαναφορά του κρατικού κύρους αλλά και για την θεμελίωση της γεωγραφίας σε σχέση με τον πολιτισμό . Δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει σ’αυτην την πορεία . Του το ευχόμαστε σαν ευρωπαίοι πολιτες πουχουμε ανάγκη μια ισχυρη Γαλλία στην οικονομία , την Παιδεία , την άμυνα και τον πολιτισμό .
Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητής φιλοσοφίας της τέχνης , ποιητής , εικαστικός.
