Το οικουμενικό έργο των δύο αγίων και η σημερινή προσπάθεια ισοπέδωσης
Από τον Κωνσατντίνο Χολέβα*
Tο απόγευμα της Τετάρτης 9/5/2018 παρακολούθησα μία δημόσια συζήτηση, η οποία φιλοξενήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και είχε θέμα τις δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Τη διοργάνωση είχαν αναλάβει δύο επιστημονικά σωματεία, τα οποία ήθελαν να δείξουν τη δυσφορία τους για τις δύο αποφάσεις. Είδαμε, λοιπόν, πώς αντιδρούν οι «προοδευτικοί», όταν διαφωνούν με μία δικαστική απόφαση. Είχαν ορίσει πέντε ομιλητές, που τάχθηκαν κατά των αποφάσεων του ΣτΕ, και μόνον έναν που έλαβε θέση υπέρ. Τον δύσκολο ρόλο του μοναδικού υπερασπιστού των αποφάσεων ανέλαβε με επιτυχία και τεκμηριωμένες τοποθετήσεις ο νομικός σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος Θεόδωρος Παπαγεωργίου.
Αυτά που συγκράτησα από την όλη εκδήλωση ήταν η απρέπεια και η επιθετικότητα συγκεκριμένου «προοδευτικού», ο οποίος ανάγκασε τον παριστάμενο μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ να αποχωρήσει. Πάντως έπειτα από τρεις ώρες εισηγήσεων και παρεμβάσεων δεν δόθηκε καμία εξήγηση για την ουσία των Νέων Προγραμμάτων: Το πρόβλημα δεν είναι μόνον η επιλογή μεταξύ ομολογιακού (ορθοδόξου) και θρησκειολογικού περιεχομένου. Η σύγχυση προκαλείται σήμερα από την ανάμειξη της Ορθοδοξίας με άλλα 10 διαφορετικά δόγματα και θρησκεύματα μέσα στο ίδιο κεφάλαιο. Γιατί οι συντάκτες των Νέων Προγραμμάτων δεν παρέθεσαν σε ξεχωριστά κεφάλαια τα στοιχεία που αφορούν τις άλλες θρησκείες; Γιατί επέλεξαν το μίξερ θρησκειών, το οποίο διδάσκεται στα σχολεία μας και το οποίο αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία; Ουδείς λογικός άνθρωπος αρνείται την ενημέρωση των παιδιών μας σχετικά με άλλες θρησκευτικές αντιλήψεις, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με τρόπο τελείως διακριτό και όχι εις βάρος της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και παράδοσης.
Επειδή ορισμένοι εκ των ομιλητών υπογράμμισαν την ανάγκη διαλόγου και κατανοήσεως μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής καταγωγής και θρησκείας, παρατηρώ πόσο επίκαιρες είναι και σήμερα η μαρτυρία και η μορφωτική υποδομή των Θεσσαλονικέων αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Φωτιστών των Σλάβων. (Η μνήμη τους τιμάται στις 11 Μαΐου.) Οι δύο Βυζαντινοί λόγιοι και ιεραπόστολοι έζησαν τον 9ο αιώνα και απεστάλησαν από τον Πατριάρχη και τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως πρώτα στους Αραβες μουσουλμάνους της Βαγδάτης και ύστερα στους Σλάβους χριστιανούς της Μοραβίας. Το έργο τους έχει οικουμενικές διαστάσεις και οι μορφές τους κατέστησαν σεβαστές σε όλον τον σλαβικό κόσμο.
Ποια παιδεία είχαν: Την Ορθοδοξία και τα αρχαιοελληνικά κείμενα! Η ελληνορθόδοξη αγωγή τούς εμπόδισε στον διάλογο; Οχι. Σεβάσθηκαν και βοήθησαν τους άλλους λαούς. Είχαν ελληνική συνείδηση; Ναι, και ήσαν υπερήφανοι. Ο Κωνσταντίνος-Κύριλλος λέει προς τους Αραβες ότι από τους προγόνους μας (αρχαίοι Ελληνες) πήραν όλοι οι λαοί τη σοφία.
Πραγματική παιδεία διαλόγου είναι η ελληνορθόδοξη παιδεία. Πάντα επίκαιρη και οικουμενική!
*Πολιτικός επιστήμων
