Του Γ. Αγγέλη
“Από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση έχει διαβεβαιώσει ότι θέλει πάση θυσία συμφωνία και άμεσα staff level agreement (SLA), είναι παράδοξο να περιμένει ότι θα πάρει άμεση “εγγύηση” για το QE, πριν η ίδια συμφωνήσει σε όλες τις βασικές απαιτήσεις των θεσμών…”.
Με το σχόλιο αυτό απάντησε, αρμόδιος κοινοτικός παράγοντας που εμπλέκεται τα τελευταία χρόνια στις διαδικασίες διαπραγμάτευσης για το ελληνικό πρόγραμμα, σε ερώτημα του Capital.gr για το πότε μπορεί να κλείσει η συμφωνία και να αποκρυσταλωθεί το κείμενό της στο SLA.
Όσον αφορά δε τις πληροφορίες που αφορούν σε συμφωνία Μέρκελ – Ντράγκι για την ενσωμάτωση και της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες, με γνώση του “κλίματος” που επικρατεί για το θέμα αυτό υποστηρίζουν στο Capital.gr ότι “αποκλείεται υπό τις παρούσες συνθήκες να υπάρξει δημόσια δέσμευση του Βερολίνου που να διευκολύνει την είσοδο της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ…”.
Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους όμως, η ένταξη αυτή θεωρείται πολύ σημαντική και εξαιρετικά επιθυμητή τόσο από την ΕΚΤ όσο και από τη γερμανική κυβέρνηση, για την ομαλοποίηση της κατάστασης στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά “έχει ως ανελαστική προϋπόθεση την συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στις απαιτήσεις του ΔΝΤ για την επίτευξη των στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος έτσι όπως προβλέπεται στην συμφωνία του Μαΐου του 2016…”.
Με απλά λόγια Βερολίνο (γερμανική κυβέρνηση) και Φρανκφούρτη (ΕΚΤ) περιμένουν από την Αθήνα το ναί στις απαιτήσεις των “Θεσμών” για να δρομολογήσουν στη συνέχεια τη συζήτηση για την “ενδεχόμενη” μεσομακροπρόθεσμη παρέμβαση εξασφάλισης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους όπως ζητά το ΔΝΤ.
Η “λογική” αυτή όμως σκοντάφτει -μέχρι στιγμής- στην απόφαση της κυβέρνησης να ζητά την ταυτόχρονη συμφωνία για τα μέτρα, που ζητούν οι Θεσμοί με την συγκεκριμενοποίηση της παρέμβασης για το χρέος, που ανοίγει τον δρόμο για το QE.
Η “τακτική” αυτή του κ. Τσακαλώτου, μέχρι στιγμής, αποτελεί επίσημη γραμμή για την κυβέρνηση καθώς το πλεονέκτημα της ποσοτικής χαλάρωσης αποτελεί και το βασικό πολιτικό επιχείρημα για το “ναι” των 153 βουλευτών της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη Βουλή.
Το γεγονός αυτό είναι γνωστό στους Ευρωπαίους συνομιλητές της κυβέρνησης και ειδικά στην γαλλική κυβέρνηση η οποία συμμερίζεται τις απόψεις της κυβέρνησης.
Παρ’ όλα αυτά ορισμένοι στις Βρυξέλλες επιμένουν οτι η τακτική με την οποία έχει προσεγγίσει τον στόχο της η κυβέρνηση (το γεγονός δηλαδή οτι έχει διαβεβαιώσει τους Ευρωπαίους συνομιλητές της οτι θέλει οπωσδήποτε συμφωνία) έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν οτι δεν είναι …αποτελεσματικό.
Και ότι τελικά θα υποχρεωθεί να συμφωνήσει χωρίς να έχει ταυτόχρονα στο τραπέζι εγγυήσεις για το χρέος, οι οποίες όμως έτσι κι αλλιώς θα ακολουθήσουν μετά την συμφωνία για την αξιολόγηση…
Αυτό άλλωστε ήταν το πλαίσιο της “συμφωνίας” Μέρκελ – Ντράγκι κατά την πρόσφατη συνάντησή τους όσον αφορά το ελληνικό χρέος.
Γιατί στη συνάντηση εκείνη το πλέον σημαντικό θέμα στην ατζέντα της γερμανίδας καγκελαρίου και του κεντρικού τραπεζίτη, δεν ήταν το ελληνικό χρέος αλλά το πως η Ευρωζώνη και το ευρώ θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των επικείμενων μεγάλων αλλαγών που θα δρομολογηθούν άμεσα, τόσο από την Fed (αύξηση επιτοκίων), όσο και από την αλλαγή πολιτικής από τον Τραμπ.
Πηγή: http://www.capital.gr
