Από τον Τηλέμαχο Χορμοβίτη
Η ταμπέλα του «εθνολαϊκιστή»και το παράδειγμα δημοκρατίας της Ελβετίας
Τα ακούσαμε, γι’ άλλη μια φορά, με αφορμή το Σκοπιανό: «H εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με συλλαλητήρια», «Δημοψήφισμα για το όνομα; Θα αστειεύεστε! Αυτά αφήστε τα στους ειδικούς που τα ξέρουν καλύτερα».
Τα ίδια επιχειρήματα δεν ακούγονται μόνο στην Ελλάδα. Ακούστηκαν και στο Brexit, ακούγονται κάθε φορά που οι επιθυμίες των λαών πάνε κόντρα στα σχέδια των ελίτ. Βλέπετε, στον ιδανικό κόσμο της σοσιαλφιλελεύθερης συναίνεσης οι πολίτες θα πρέπει να νιώθουν ευγνώμονες που μπορούν να ψηφίζουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια.
Στο ενδιάμεσο οφείλουν να το βουλώνουν και να αφήνουν τους πολιτικούς, τους «πεφωτισμένους» τεχνοκράτες και τους «ειδικούς» να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Γιατί, όπως μας λένε, όλοι εμείς, η «αμαθής πλέμπα», οι «πληβείοι», δεν έχουμε τις γνώσεις και την ωριμότητα για να αποφασίζουμε για τόσο σύνθετα ζητήματα
Ποιοι είναι, όμως, όλοι αυτοί οι… σοφοί επαΐοντες και ειδικοί, που ξέρουν το καλό μας καλύτερα και από εμάς τους ίδιους; Είναι αυτοί που το 2008 δεν πήραν χαμπάρι ότι ερχόταν η χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, είναι αυτοί που οδήγησαν σε χρεοκοπία την Ελλάδα, είναι αυτοί που μας έλεγαν ότι το Brexit θα φέρει τον οικονομικό Αρμαγεδδώνα και ότι το Ιράκ έχει χημικά όπλα.
Είναι οι «διανοούμενοι, πλην όμως ηλίθιοι», σύμφωνα με τον Nassim Nicholas Taleb, αυτή η αλαζονική ημιμαθής ελίτ, που έχει πέσει έξω σε όλες τις προβλέψεις της τα τελευταία χρόνια και που όμως έχει το θράσος να υποδεικνύει σε όλους εμάς τους υπόλοιπους τι να κάνουμε, πώς να μιλάμε, πώς να σκεφτόμαστε και ποιον να ψηφίζουμε!
Την επόμενη φορά που κάποιο παπαγαλάκι τους θα σας αποκαλέσει «λαϊκιστή» επειδή θα μιλήσετε υπέρ των συλλαλητηρίων, των δημοψηφισμάτων και της συμμετοχής του λαού στις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του, θυμίστε του την τελειότερη δημοκρατία του κόσμου, την Ελβετία.
Εκεί οι πολίτες, μέσω συνεχών δημοψηφισμάτων, αποφασίζουν σε τοπικό και ομοσπονδιακό επίπεδο για κάθε θέμα που τους αφορά, από το πιο ασήμαντο ως το πιο σημαντικό, από το αν πρέπει να κατασκευαστεί ένα τούνελ στις Αλπεις μέχρι αν πρέπει η χώρα τους να μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και παρότι, όπως μας λένε, ο λαουτζίκος δεν έχει τη… σοφία των «ειδικών», κατά έναν περίεργο τρόπο αυτή η «εθνολαϊκιστική» Ελβετία εδώ και τόσα χρόνια δεν τα καταφέρνει και άσχημα…
Πηγή: “δημοκρατία”
