Νέα αναβολή λοιπόν στην προαναγγελθείσα συμφωνία με τους Ψευτομακεδόνες, καθώς στην πράξη διαψεύστηκε το κατά κόρον λεγόμενο ότι αν η διαπραγμάτευση έφευγε από το επίπεδο Υπουργών των Εξωτερικών και έφτανε πια σε επίπεδο Τσίπρα-Ζάεφ, αυτό θα σήμαινε ότι η τελική συμφωνία θα ήταν σχεδόν βέβαιη. Έκπληξη και η νέα αυτή καθυστέρηση; Όχι και τόσο.
Γνωρίζουμε βέβαια πολύ καλά ποιες είναι οι προσωπικές απόψεις του ξεφτιλισμένου αλήτη που παριστάνει τον ημέτερο πρωθυπουργό και ποιος ακριβώς είναι ο…πατριωτισμός τόσο του ίδιου όσο και όλης της σιχαμένης και κομπλεξικής μισελληνικής συμμορίας του – τόσο καλά ώστε να μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ευχαρίστως θα παρέδιδαν γη και ύδωρ στους σφετεριστές, εκχωρώντας και το όνομα «Μακεδονία» (σκέτο και χωρίς καν προσδιοριστικά) και οτιδήποτε άλλο θα ήθελαν οι προκλητικοί πλαστογράφοι γείτονες.
Τι λοιπόν συγκρατεί αυτά τα αδίστακτα καθάρματα (ενώ π.χ. βλέπουμε ότι τίποτε απολύτως δεν τα συγκρατεί στο να περνούν απανωτά μέσα στο κιναιδοβούλιο όλα τα νεοταξίτικα νομοσχέδια θεσμοθέτησης της κάθε ανωμαλίας);
Είναι σαφές πως αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυναμική και τη λαοπλημμύρα των δύο συλλαλητηρίων. Όσο κι αν αρνούνται πεισματικά να το ομολογήσουν, εκείνος ο πανικός τους δεν μπορεί να ξεχάστηκε. Και όσο και αν το παίζουν υπεράνω μέσα στη φασιστικά προκλητική τους οίηση, είναι αδύνατο να μην περνάει από το μυαλό τους τι μπορεί να συμβεί, αν τολμήσουν να κατεβάσουν στη Βουλή κάποια συμφωνία εσχάτης προδοσίας. Άλλωστε, και να ήθελε να το ξεχάσει ο σπιθαμιαίος αλήτης που υποδύεται τον πρωθυπουργό, η νέα προχτεσινή ξεκάθαρη προειδοποίηση των Παμμακεδονικών του το υπενθύμισε.
Ενδεικτικά όλα αυτά του πόση αξία μπορεί να έχει η λαϊκή αντίδραση (ακόμη και η ειρηνική, αρκεί να είναι μαζική, αποφασιστική και αρκούντως…απειλητική). Ας μην νομίζουν πάντως τα ανθρωποκνώδαλα της εξουσίας ότι με τερτίπια, καθυστερήσεις, κατενάτσιο και μπακαλίστικη κοπτοραπτική θα φέρουν έστω και πιο…light συμφωνία στο ελληνέζικο κυνοβούλιο.
Ευτυχώς ή δυστυχώς για κάποιους, όρος «ολίγον εσχάτη προδοσία» δεν υφίσταται ούτε σημασιολογικά, αλλά ούτε και νομικά. Καλό είναι λοιπόν να θυμούνται ότι τίποτε που να θυμίζει τη λέξη Μακεδονία (ούτε στα αγγλικά, ούτε στα ψευτομακεδονέζικα, ούτε στα…σουαχίλι) δεν θα γίνει αποδεκτό από κανένα μας. Αν το τολμήσουν, ας αρχίσουν να σχηματοποιούν λίγο πιο ολοκληρωμένα τη σκέψη που αποκλείεται να μην περνάει ενίοτε από τον άθλιο εθνομηδενιστικό εγκέφαλό τους.
Ότι δηλαδή η επόμενη μεγάλη λαοσύναξη που θα γίνει στο Σύνταγμα, θα είναι πρωτοφανώς κοσμοϊστορική. Και τη φορά αυτή δεν θα γίνει με ντουντούκες και συνθήματα, αλλά με πέτρες, όπλα και καδρόνια.
Και αυτό φυσικά δεν είναι απειλή. Είναι υπόσχεση…
Νεκτάριος Δαπέργολας
