ΣΤΙΣ διπλανές στήλες διαβάζουμε για την περίπτωση ενός πολυσυζητημένου ανθρώπου, που οι προσωπικές του επιλογές, για τις οποίες έφερε ακέραια την ευθύνη, την οποία πάντως με παρρησία ανέλαβε, τον οδήγησαν για χρόνια στο κελί της φυλακής.
ΓΙΑ ένα διάστημα, μάλλον μικρό, μεσουράνησε στα πρωτοσέλιδα. Βίωσε περιπετειωδώς, αλλά και με αρκετή ευμάρεια, όταν οι συνθήκες του επέτρεπαν να το απολαύσει. Αλλά στο τέλος της διαδρομής αυτής, τον περίμενε ο τοίχος του σωφρονιστηρίου.
ΣΗΜΕΡΑ, μετανιωμένος και αλλαγμένος, δείχνει αποφασισμένος να ακολουθήσει την οδό της νομιμότητας και να βρει μια θέση στον ήλιο, ζώντας την ταπεινή ζωή, που ίσως κάποτε περιφρονούσε. Του ευχόμαστε ολόψυχα να τα καταφέρει. Χαιρόμαστε, παραλλήλως, που το ελληνικό δικαστικό σύστημα του προσφέρει δυνατότητες με ευελιξία, ανθρωπισμό, συγκατάβαση. Εξέτισε ποινές δύο δεκαετιών. Ας του δώσουμε τις ευκαιρίες του στη νομιμότητα, στην αγκαλιά της κοινωνίας, στη δημιουργία, την απόλαυση νόμιμων κόπων και δικαιωμάτων.
ΔΕΝ ξεχνάμε ότι η δικαιοσύνη, θεία και ανθρώπινη, μερικώς έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, μερικώς αποσκοπεί στην ηθική ικανοποίηση του κοινωνικού συνόλου και της αποκατάστασης μιας ισορροπίας, μερικώς όμως αποσκοπεί στον σωφρονισμό.
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ μας δέχεται ότι κάθε άνθρωπος είναι δυνατόν να επιστρέψει στην περιοχή της νομιμότητας. Πρέπει να του δίνουμε τα περιθώρια. Πρέπει να σεβόμαστε τη δυνατότητα και την πιθανότητα αυτή, πολλώ δε μάλλον όταν συμπίπτει με τη βούληση του παρανομήσαντος. Και, κυρίως αυτό, οφείλουμε σεβασμό στην κρίση των εντεταλμένων αρχών στις περιπτώσεις αυτές και να μην τις υποκαθιστούμε απαιτώντας να μετατρέψουμε το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» σε ανώτερο κριτή από τη δικαστική εξουσία.
ΣΥΜΦΩΝΟΙ. Κάποιοι σωφρονιζόμενοι αποδεικνύονται ανεπίδεκτοι. Αλλά η δικαιοσύνη δεν αποφαίνεται προληπτικά σε βάρος της ελπίδας. Ο ανθρωπισμός παίρνει και τα ρίσκα του. Πάνω στα ρίσκα αυτά χτίστηκε η ελεύθερη συνθήκη της ατομικής και της κοινής ζωής μας.
Πηγή: http://mobile.pelop.gr
