Σαν βγούμε από αυτή τη φυλακή των Μνημονίων, τι θα μας περιμένει; Η καθεστηκυία τάξη των πολιτικών επαναλαμβάνει συνεχώς μία λέξη: ανάπτυξη. Εννοια ασαφής και βολική συνάμα, αφού πίσω της μπορούν να κρυφτούν, όμοια με τα σκουπίδια που τα σπρώχνουν κάτω από το χαλάκι, σκληρές, επώδυνες και ανατρεπτικές αλήθειες.
Αυτό το αντιλαμβάνεσαι διαβάζοντας ένα ερμηνευτικό λεξικό, στο οποίο οι ερμηνείες της λέξης «ανάπτυξη» ξεκινούν από την περιγραφή της προόδου και καταλήγουν στην επιθετικότητα των μεταστατικών όγκων. Δεν θα ήταν υπερβολή αν υποστήριζε κανείς ότι η ερμηνεία της λέξης είναι εντελώς διαφορετική για τους πολιτικούς από εκείνη των απλών καθημερινών ανθρώπων που αγωνίζονται καθημερινά για το μεροκάματο, ακόμα και αν αυτό αφορά ένα κομμάτι «βρόμικο ψωμί».
Για τους πολιτικούς, η ανάπτυξη είναι ένα στατιστικό επινόημα, που περιγράφει την αξία της παραγωγής και τη μεταβολή της. Ακόμα όμως και ως επινόημα, είναι ψεύτικο και κίβδηλο, αφού δεν απεικονίζει την πραγματικότητα και ενίοτε τη διαστρεβλώνει. Εμμέσως και οι ίδιοι οι πολιτικοί το παραδέχονται, αφού κατά καιρούς αναθεωρούν, αφαιρούν, προσθέτουν και αλλάζουν το μείγμα, αλλά και τον αλγόριθμο της… ανάπτυξης.
Στη δική μας περίπτωση, η χρήση της λέξης λειτουργεί -και- ως «λογοκριτής», αφού ουσιαστικά αποτρέπει τους μαστιζόμενους από την κρίση Ελληνες να θέτουν ορισμένα καίρια ερωτήματα όπως: «Ποιον αφορά η ανάπτυξη;», «Πώς θα κατανεμηθεί το κέρδος από την ανάπτυξη;», «Τι ποσοστό του μερίσματος αφορά τους εργαζόμενους και πόσο μέρισμα θα εισπράξουν οι ολιγάρχες;».
Πριν από λίγες εβδομάδες, η Oxfram της Γαλλίας έδωσε την απάντηση για λογαριασμό των Γάλλων. Σύμφωνα με μελέτη της για την κατανομή των κερδών από την ανάπτυξη των μεγαλύτερων γαλλικών εταιρειών που συνθέτουν τον χρηματιστηριακό δείκτη CAC40, πάνω από τα δύο τρίτα (67,4%) των κερδών των εταιρειών αυτών από το 2009 μέχρι σήμερα διατέθηκαν στους μετόχους.
Τα υπόλοιπα μοιράστηκαν μεταξύ των εργαζόμενων και των επενδύσεων. Οι μεγάλοι χαμένοι αυτής της άνισης κατανομής είναι οι εργαζόμενοι, καθώς οι αυξήσεις στους μισθούς, αλλά και οι επενδύσεις που θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας περιορίζονται συνεχώς ως ποσοστό των κερδών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αν οι εταιρείες του CAC40 είχαν διατηρήσει τα μερίσματα που διένειμαν για τη χρήση του 2016 στο ίδιο επίπεδο των μερισμάτων του 2009, τότε οι εργαζόμενοι των εταιρειών του σε ολόκληρο το κόσμο θα είχαν δει το εισόδημά τους να αυξάνεται κατά 2.000 ευρώ ετησίως.
Για την Ελλάδα, τα πράγματα -ακόμα και μετά την έξοδο από τα Μνημόνια- είναι ακόμα χειρότερα, αφού οι δικαιούχοι του «μερίσματος της ανάπτυξης», τα τελευταία χρόνια, έχουν μειωθεί δραματικά. Σε αυτά τα εννιά χρόνια, εκατομμύρια Ελληνες έχουν αποκλειστεί από την οικονομία και έχουν διαγραφεί από τις λίστες των… δικαιούχων του μερίσματος.
Για τα εκατομμύρια των «αποκλεισμένων» που έχουν εξοστρακιστεί από την ανάπτυξη, κανείς πολιτικός δεν λέει λέξη. Είναι οι «χανσενικοί της ανάπτυξης», που, όμοια με τους αποκλεισμένους της Σπιναλόγκας, έχουν εξοβελιστεί στο οικονομικό περιθώριο χωρίς καμία ελπίδα και χωρίς προοπτική να επανέλθουν.
Μιλάμε για τα εκατομμύρια του «Τειρεσία» που έχουν χαρακτηριστεί ως «κακοπληρωτές» και έχουν αποκλειστεί από κάθε μορφής επίσημη χρηματοδότηση. Μιλάμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες που βρίσκονται στις λίστες των οφειλετών του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων και οι οποίοι χωρίς φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα δεν μπορούν να κάνουν καμία επίσημη οικονομική συναλλαγή. Μιλάμε για τα εκατομμύρια με κατασχεμένους τραπεζικούς λογαριασμούς. Μιλάμε για τις εκατοντάδες οφειλέτες των επιχειρήσεων τηλεπικοινωνιών, ρεύματος, νερού… που, όταν ενοποιηθούν οι λίστες, δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά όπως το φως, το νερό και…το τηλέφωνο.
Στ’ αλήθεια, γιατί κανείς δεν μιλά για αυτούς; Γιατί κανείς δεν λέει ότι εκατομμύρια Ελληνες είτε έχουμε Μνημόνια είτε βγούμε από αυτά έχουν καταδικαστεί σε ισόβιο οικονομικό εξοστρακισμό, αφού δεν θα μπορούν να παίρνουν χρηματοδότηση για να στήσουν μία επιχείρηση, δεν θα τους δίδονται τα πιστοποιητικά για να κάνουν δουλειές, δεν θα τους ανοίγονται τραπεζικοί λογαριασμοί, δεν θα μπορούν να ηλεκτροδοτήσουν τη δουλειά τους, να αποκτήσουν τηλέφωνο, ακόμα και νερό;
Στ’ αλήθεια, γιατί κανείς δεν ζητά να δημοσιοποιηθούν οι αριθμοί των ανθρώπων που έχουν περιληφθεί στις λίστες του αποκλεισμού και κανείς δεν αναφέρεται στην -σχεδόν ισόβια- καταδίκη αυτών των ανθρώπων; Γιατί κανείς δεν εξαγγέλλει πολιτικές επανένταξης αυτών των ανθρώπων στην οικονομία;
Προφανώς, επειδή συνειδητοποιούν ότι οποιαδήποτε αναφορά στους «χανσενικούς της ανάπτυξης» θα γίνει αφορμή για να αντιληφθούν οι υπόλοιποι την αλήθεια: Η έξοδος και το μέρισμα που θα διανεμηθεί είναι… για λίγους. Για τους υπόλοιπους, το μόνο που έχουν να κερδίσουν είναι… επίδομα αποκλεισμού.
* δημοσιογράφος συγγραφέας
Πηγή: https://www.efsyn.gr
