Αν ληφθεί μαζί με χημειοθεραπεία, έχει εξαιρετικά αποτελέσματα
Μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης έχουν οι ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα όταν μαζί με την καθιερωμένη χημειοθεραπεία λάβουν και ανοσοθεραπεία, υποστηρίζει νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «New England Journal of Medicine». Μια μελέτη που, σύμφωνα με τους ειδικούς, αναμένεται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι ογκολόγοι αντιμετώπιζαν ως σήμερα τη νόσο, αφού υποδεικνύει την ανάγκη της άμεσης έναρξης της ανοσοθεραπείας μετά τη διάγνωση.
Η ανοσοθεραπεία, που εκπαιδεύει το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς να καταπολεμά τα καρκινικά κύτταρα αφήνοντας ανέπαφα τα υγιή, έχει φέρει τα τελευταία χρόνια επανάσταση στη μάχη κατά του καρκίνου. «Η μελέτη μας απέδειξε ότι η χημειοθεραπεία από μόνη της δεν μπορεί να αποτελεί πλέον την καθιερωμένη φροντίδα στον καρκίνο του πνεύμονα» σημείωσε η δρ Leena Gandhi, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης και διευθύντρια του προγράμματος ογκολογίας θώρακος του Perlmutter Cancer Center του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
«Φροντίζω ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα εδώ και 25 χρόνια, αλλά δεν έχω ξαναδεί μια επανάσταση σαν αυτή που βιώνουμε με την ανοσοθεραπεία» τόνισε ο δρ Roy Herbst, επικεφαλής ογκολογίας στο Yale Cancer Center. «Πλέον, αν ένας γιατρός θέλει να εξασφαλίσει μακροχρόνια επιβίωση για τον ασθενή του, θα πρέπει να του χορηγήσει ανοσοθεραπεία το συντομότερο δυνατό» πρόσθεσε.
Μειονεκτήματα
Στα μειονεκτήματα της ανοσοθεραπείας περιλαμβάνονται το μεγάλο κόστος, το γεγονός ότι μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες σε κάποιους ασθενείς και το ότι ωφελεί λιγότερο από το 50% των ασθενών.
Οταν, ωστόσο, ο ασθενής ανταποκριθεί, τα αποτελέσματά της είναι εντυπωσιακά. Γι’ αυτό και η επιστημονική κοινότητα αναζητεί πλέον τρόπους για να την κάνει να «λειτουργήσει» σε περισσότερους ασθενείς.
Στη μελέτη της Gandhi έλαβαν μέρος 616 ασθενείς με προχωρημένο, μη-πλακώδη Μη Μικροκυτταρικό Καρκίνο Πνεύμονα (ΜΜΚΠ) από 16 χώρες, εκ των οποίων τα 2/3 έλαβαν το ανοσοθεραπευτικό φάρμακο pembrolizumab, σε συνδυασμό με πεμετρεξίδη και καρβοπλατίνη ή σισπλατίνη και το 1/3 σκέτη χημειοθεραπεία χωρίς ανοσοθεραπεία.
Οι ασθενείς που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία έζησαν λίγους μήνες ή το πολύ έναν χρόνο, ενώ όσοι έλαβαν τον συνδυασμό έζησαν πολύ περισσότερο – τόσο που εντυπωσίασαν ακόμη και τους ερευνητές.
