«Δεν έχω πάει ποτέ μου στην Επίδαυρο», μου είπε πέρυσι μια φίλη μου, και αμέσως ανέλαβα να οργανώσω την πρώτη της κάθοδο στο αρχαίο θέατρο της Αργολίδας.
Ξεκινήσαμε εγκαίρως από την Αθήνα και πήραμε τον δρόμο για το θέατρο. Από τη στροφή της Εθνικής και μετά, η διαδρομή γέμισε σιγά-σιγά φως, θάλασσα, πράσινο. Η φίλη μου είχε ήδη ενθουσιαστεί από το τοπίο. Μοιραζόμουν την αδημονία της να βρεθεί σ΄αυτόν τον πραγματικά ξεχωριστό τόπο.
«Το ξέρεις ότι η Επίδαυρος ήταν άντρας;», τη ρώτησα καθώς πλησιάζαμε.
«Αντρας;»…
«Ναι, βέβαια. Ηταν γιος του βασιλιά Αργους και της Ευάδνης, εγγονός του Δία και της Νιόβης, και ο τρίτος κατά σειρά άρχοντας και ήρωας της περιοχής, που της έδωσε και το όνομά του. Ο Ομηρος λέει ότι πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Συμμετείχε στους Μηδικούς Πολέμους. Ηταν και σύμμαχος των Σπαρτιατών».
«Είναι η πατρίδα του Ασκληπιού, του θεού της Ιατρικής, όπου και χτίστηκε το Ασκληπιείο. Ηταν και τόπος λατρείας του Απόλλωνα. Πώς να μην αποκτήσει μυθικές διαστάσεις η Επίδαυρος;»
«Το θέατρο το έχτισε ο αρχιτέκτονας Πολύκλειτος για να διασκεδάζουν οι ασθενείς…
Διαβάστε την μικρή ιστορία της Επιδαύρου, από τη Μυρτώ Λοβέρδου, στο Bovary.gr
