Το 1970 ο 23χρονος Αμερικανός φοιτητής Μπίλι Χέιζ συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης για λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Ο Χέιζ συνήθιζε να αγοράζει δύο κιλά χασίς σε χαμηλές τιμές από την Τουρκία και κατόπιν να τα μεταπουλά στην Αμερική σε πιο υψηλές τιμές. Καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση.
Οι Αμερικανοί ζήτησαν πολλές φορές την έκδοση του, αλλά οι Τούρκοι την αρνήθηκαν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο πριν αποφυλακιστεί, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αγκυρας επανεξέτασε την υπόθεσή του και μετέτρεψε την ποινή του σε 30 χρόνια. Εκτοτε, η μόνη επιλογή του Χέιζ ήταν να δραπετεύσει, εάν δεν ήθελε να περάσει όλη του τη ζωή φυλακισμένος.
Οι απάνθρωπες συνθήκες της κράτησης του στις τουρκικές φυλακές και η μυθιστορηματική απόδραση του στην Ελλάδα, αποτέλεσαν την υπόθεση μιας εξαιρετικής ταινίας του Αλαν Πάρκερ.
Το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» συγκλόνισε τη διεθνή κοινή γνώμη και αποτέλεσε ένα ισχυρό ράπισμα για την Τουρκία, όπου απαγορεύτηκε η προβολή της.
Οι δύο Ελληνες στρατιωτικοί, οι οποίοι κρατούνται επί μήνες στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, σε αντίθεση με τον Χέιζ, δεν έχουν πέσει θύματα κακοποίησης. Ομως, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της πολύχρονης φυλάκισής τους.
Και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις για την άμεση απελευθέρωσή τους, τουλάχιστον για όσους τις είχαν, διαλύθηκαν μετά από το ξεκαθάρισμα της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ότι μόνο αν η Ελλάδα εκδώσει σ’ αυτήν τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που κατηγορούνται για συμμετοχή στο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν, οι δικοί μας θα έχουν μια… δίκαιη δίκη!
Επιπλέον, κατέρρευσαν και οι όποιες ελπίδες είχαν καλλιεργηθεί τελευταία ότι ο Τούρκος πρόεδρος ενδεχομένως να άλλαζε στάση μετά από την επικράτησή του στις εκλογές της γειτονικής χώρας, όταν στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Ελληνα πρωθυπουργό άφησε να εννοηθεί ότι εμμένει στην προαναφερόμενη ανταλλαγή, η οποία ήταν εξ αρχής απολύτως προβλέψιμη.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο η ελληνική πλευρά ήταν προετοιμασμένη γι’ αυτό το ενδεχόμενο, έχοντας ένα «plan b» ώστε να πιέσει την Τουρκία για την απελευθέρωση τους, μακριά από διαβήματα, αιτήματα και εκκλήσεις, που όχι μόνο δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, αλλά ρίχνουν συχνά και νερό στον μύλο της τουρκικής προπαγάνδας.
Υπενθυμίζεται ότι κάθε φορά που οι δικηγόροι των Ελλήνων στρατιωτικών καταθέτουν αίτημα για την αποφυλάκιση τους, που στη συνέχεια απορρίπτεται, οι Τούρκοι τους δείχνουν μεταφερόμενους στα δικαστήρια με τις χειροπέδες στα χέρια.
Εικόνα που είδαμε και τις προάλλες και δεν «τσακίζει» μόνο τις οικογένειες τους, αλλά συνιστά και ένα πλήγμα για το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων και κατ’ επέκταση για τη χώρα.
Ομως, αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται ανεκτό, όταν μάλιστα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, ακόμη και «ανορθόδοξοι», για να επέλθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα.
Ο νοών, νοείτω.
Πηγή
