Το μήνυμα του Οζίλ
Ξέρω ότι με ήθελε εκτός ομάδας μετά την φωτογραφία μου με τον Ερντογάν, όμως ο Γιόαχιμ Λεβ και ο Όλιβερ Μπίρχοφ με στήριξαν. Στα μάτια του Γκρίντελ και των οπαδών του είμαι Γερμανός όταν κερδίζουμε, αλλά ένας μετανάστης όταν χάνουμε. Κι αυτό παρότι πληρώνω φόρους στην Γερμανία, παρότι κάνω χορηγίες σε γερμανικά σχολεία, παρότι κέρδισα το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2014. Παρόλα αυτά δεν είμαι αποδεκτός από την γερμανική κοινωνία. Μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι… διαφορετικός.
Παρέλαβα το Bambi Award το 2010 ως παράδειγμα επιτυχημένης ενσωμάτωσης στην γερμανική κοινωνία, το βραβείο Silver Laureal Leaf το 2014 από την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας και ανακηρύχθηκα σε ποδοσφαιρικό πρέσβη της Γερμανίας το 2015. Αλλά ξεκάθαρα… δεν είμαι Γερμανός; Υπάρχουν άραγε κριτήρια για να είναι κανείς πλήρης Γερμανός, τα οποία δεν πλοιρώ; Οι φίλοι μου ο Μίροσλαβ Κλόζε και ο Λούκας Ποντόλσκι δεν έχουν ποτέ αναφερθεί ως Γερμανο-Πολωνοί, πως γίνεται εγώ να είμαι Τουρκο-Γερμανός; Είναι επειδή μιλάμε για την Τουρκία; Επειδή είμαι Μουσουλμάνος; Νομίζω ότι εδώ υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα. Όταν με αναφέρουν ως Τουρκο-Γερμανό είναι σαν να διαχωρίζουν ανθρώπους που έχουν οικογένεια με μέλη που ανήκουν σε πάνω από μία χώρα. Εγώ μεγάλωσα και εκπαιδεύτηκα στην Γερμανία, γιατί ο κόσμος δεν αποδέχεται ότι είμαι Γερμανός;
Η αντιμετώπιση που είχα από την γερμανική ομοσπονδία και πολλούς άλλους με κάνουν να μην επιθυμώ πια να φοράω τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας. Νιώθω ανεπιθύμητος και νομίζω ότι όσα πέτυχα με αυτήν από το 2009 έχουν ξεχαστεί. Άνθρωποι με βαθιά ρατσιστικά ιδεώδη δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να εργάζονται για την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία στον κόσμο, που έχει πολλούς παίκτες με καταγωγή από δύο χώρες. Συμπεριφορές όπως οι δικές τους απλά δεν αντιπροσωπεύουν τους παίκτες που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να εκπροσωπούν.
Η απόφαση για την αποχώρησή του από την Εθνική Γερμανίας
Με πολύ βαριά καρδιά και μετά από μεγάλη σκέψη έπειτα από τα πρόσφατα γεγονότα, ανακοινώνω ότι δεν θα συνεχίσω να παίζω με την Εθνική Γερμανίας όσο έχω αυτό το αίσθημα του ρατσισμού και της έλλειψης σεβασμού. Φορούσα την φανέλα της Εθνικής Γερμανίας με τόση τιμή και ενθουσιασμό, αλλά πλέον δεν το κάνω πια. Αυτή η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη, διότι πάντα έδινα τα πάντα για τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές μου και τους καλούς ανθρώπους στην Γερμανία.
Αλλά όταν υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής ομοσπονδίας μου συμπεριφέρονται όπως έκαναν, δείχνοντας ασέβεια προς τις τουρκικές μου ρίζες και εκμεταλλευόμενοι εγωιστικά την κατάσταση με τοποθέτησαν μέσα στην πολιτική τους ατζέντα, τότε δεν πάει άλλο. Αυτός είναι ο λόγος που παίζω ποδόσφαιρο και δεν θα καθίσω πίσω αραχτός δίχως να κάνω τίποτα για αυτό. Ο ρατσισμός δεν πρέπει ποτέ να γίνεται αποδεκτός
