Του Σάκη Μουμτζή
Σε ένα σημαντικό κομμάτι των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας είναι διάχυτος ο φόβος, σήμερα, πως ο Α. Τσίπρας και η παρέα του κάτι θα μηχανευθούν, κάπως θα ραδιουργήσουν και θα κάνουν τελικά τις εκλογές ντέρμπι.
Αυτή η ανασφάλεια έχει τις ιστορικές της ρίζες στις εκλογικές ήττες που υπέστη η Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ στην τριακονταετία 1981-2011. Μερικές δε από αυτές, με προεξάρχουσα την ήττα στις εκλογές του 2000, χαράχτηκαν βαθιά στο υποσυνείδητο του Νεοδημοκράτη. Μάλιστα, η ανιστόρητη ταύτιση που γίνεται από κάποιους του Α. Τσίπρα με τον Α. Παπανδρέου επιτείνει αυτήν την κατάσταση.
Όμως, ο Α. Τσίπρας ως πολιτικό μέγεθος ουδεμία σχέση έχει με τον Α.Παπανδρέου και η μνημονιακή Ελλάδα ουδεμία σχέση έχει με την προμνημονιακή. Τότε υπήρχαν πολλά λεφτά που διαμόρφωναν τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Αυτήν την ηττοπάθεια, που υπάρχει σε ένα κομμάτι των ψηφοφόρων της Κεντροδεξιάς, την καλλιεργούν και οι αρθρογράφοι της αφανούς συνιστώσας που διαρκώς αναφέρονται στους πανούργους σχεδιασμούς του Τσίπρα. Να ξεκαθαρίσω κάτι. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μηχανευτεί τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Μπορεί να ραδιουργήσει κατά τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Ένα δεν μπορεί να κάνει. Να ξανασυσπειρώσει τον κόσμο του.
Όσα επικοινωνιακά τεχνάσματα και να σκαρφιστεί, όσες φιέστες και να διοργανώσει, έχει χάσει την επαφή με την κοινωνική του βάση, γιατί την πρόδωσε. Ο Α. Τσίπρας αντιμετωπίζεται, πλέον, ως ψεύτης.
Και καμιά πολιτική, κανένα τέχνασμα, καμιά σκευωρία δεν μπορούν να δημιουργήσουν νέα δεδομένα αν δεν τα στηρίζει μια συμπαγής, καλά οργανωμένη μάζα πολιτών. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολιτικές συγκεντρώσεις στις οποίες αυτοί που είναι έξω και αποδοκιμάζουν, είναι περισσότεροι από αυτούς που είναι μέσα για να ακούσουν τους ομιλητές.
Ο Α. Παπανδρέου στις χειρότερες και πιο δύσκολες ημέρες του, το 1989, έκανε πολιτικές συγκεντρώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του. Υπήρχαν πιστοί. Σημασία δεν έχει αν ένα κόμμα διαθέτει χρήματα για να μισθώνει πούλμαν. Πρέπει να διαθέτει και κόσμο που θα τα γεμίσει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα. Είναι τρεις και ο κούκος.
Παντού κυκλοφορούν με την συνοδεία των ΜΑΤ, το δε Μέγαρο Μαξίμου είναι ένα απόρθητο φρούριο με κλούβες και κρανοφόρους. Στην Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός πριν από λίγες ημέρες, δύο φορές, δεν τόλμησε να μπει μέσα στην πόλη, το δε Σεπτέμβριο του ετοιμάζουν «θερμή» υποδοχή.
Η Νέα Δημοκρατία εισέρχεται στην τελική ευθεία των εκλογών, πάνω απ΄όλα, ενωμένη, με δημοσκοπική διαφορά ασφαλείας που της προσδίδει και τον αέρα της νίκης. Σήμερα ουδείς αμφιβάλλει για τον νικητή των εκλογών. Συζητούμε το εύρος της νίκης του. Και σήμερα ουδείς αμφιβάλλει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί, απλώς συζητούμε το μέγεθος της ήττας του.
Συνεπώς, τραυματικά βιώματα που έρχονται από το παρελθόν και δεν αντιστοιχίζονται με την σημερινή πραγματικότητα, δεν επιτρέπεται να διαμορφώνουν συμπεριφορές πολιτικής ανασφάλειας. Ας εμπεδώσουμε όλοι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κόσμο για να τον στηρίξει.
Με αυτό το δεδομένο μπαίνουμε στην τελική ευθεία των εκλογών. Όλα τα άλλα είναι «παρηγοριά στον άρρωστο».
