Του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη από το liberal.gr
Όταν το 2007 κάηκε η Πελοπόννησος ο τότε υπουργός Τόσκας Βύρων Πολύδωρας είχε τη φαεινή να ενοχοποιήσει τον στρατηγό άνεμο. Άλλοι υπουργοί ενοχοποίησαν ξένες δυνάμεις που «ήθελαν ανατροπή του Καραμανλή». Ο τότε, ΑΝΕΛ σε ποσοστά, ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε σαν υπαίτιο την ανίκανη κυβέρνηση να σβήσει τις φωτιές. Χτες η κυβέρνηση ανακάλυψε τις ακραίες καιρικές συνθήκες που φταίνε, και ο κ. Τσίπρας σκοτεινά σχέδια. Για τους πυλώνες της ΔΕΗ, κουβέντα!
Είναι κωμικό, αν δεν ήταν τραγικό από την καταστροφή δασών, σπιτιών και ζωών, να βλέπεις πώς η αλλαγή καρέκλας μεταμορφώνει τους ίδιους ανθρώπους σε αυτό ακριβώς που ήταν όσοι αυτοί οι ίδιοι λοιδορούσαν. Που κάθονταν πριν στην ίδια καρέκλα!
Τώρα, για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν φταίει η ανοργανωσιά της διοίκησης, ούτε η έλλειψη μέσων και εξοπλισμού της Πυροσβεστικής, ούτε που οι αρμόδιοι παράγοντες δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα, ούτε που ο υπουργός Προστασίας είναι φαιδρό πρόσωπο και ανίκανος να αντιμετωπίσει τη συμφορά.
Τώρα δεν τους φταίει ότι το συντονιστικό ήταν ασυντόνιστο επί ώρες, ούτε που η πυροσβεστική έκανε 9 ώρες να ενημερώσει τους πολίτες για την κατάσταση στα μέτωπα των πυρκαγιών. Ούτε τους φταίει που επί ώρες περίμεναν το Λιμενικό για να τους σώσει οι κάτοικοι Νέου Βουτζά και Μάτι στην παραλία αποκλεισμένοι.
Ούτε τον πείραξε που δεν υπάρχει κανένα σχέδιο οργάνωσης και επέμβασης εθελοντικών ομάδων και έλεγχος των Περιφερειών αν οι δήμαρχοι προστατεύουν τις περιοχές τους από τη φωτιά, που είναι μόνιμος καλοκαιρινός επισκέπτης στη χώρα.
Μόνο έκπληξη δεν είναι οι καλοκαιρινές πυρκαγιές. Και μάλιστα τις μέρες που φυσάει δυνατός αέρας. Αντίθετα, είναι το μόνο σίγουρο. Ανεξέλεγκτες χωματερές και σκουπιδότοποι με εύφλεκτα υλικά και τζάμια, οικοπεδοφάγοι αποθρασυμένοι από τη χρόνια ατιμωρησία και τη διαρκή νομιμοποίηση αυθαιρέτων, κτηνοτρόφοι και λίγοι σαλεμένοι πυρομανείς είναι το εύφλεκτο μείγμα, μαζί με τους ασυνείδητους από τους κατοίκους που δεν συγκινούνται να καθαρίσουν τα χτήματα και τις αυλές τους από την ξεραϊλα των φυτών.
Φυσικά, ένα σωρό πυρκαγιές πιάνουν εξ αιτίας της ΔΕΗ. Την οποία αποφεύγει να δείξει οποιαδήποτε κυβέρνηση από κρατική αλληλεγγύη, μην τυχόν και αρχίσουν βροχή οι μηνύσεις και δεν της φτάνουν της ΔΕΗ τρείς προϋπολογισμοί να πληρώνει αποζημιώσεις.
Η προηγούμενη μεγάλη πυρκαγιά στον Κάλαμο, για παράδειγμα, ξεκίνησε από σπινθήρες υποσταθμού της ΔΕΗ, βεβαιωμένο γραπτά από την πυροσβεστική. Η προ ετών μεγάλη πυρκαγιά στην Πάρνηθα ξεκίνησε από σπινθήρες υποσταθμού στα Αρβανιτοχώρια με αυτόπτη μάρτυρα δημοσιογράφο κάτοικο της περιοχής.
Στο αγωνιώδες κάλεσμα κατοίκων στην επιχείρηση να προστρέξει σε άλλες περιπτώσεις γιατί μεγάλες κολώνες βγάζουν σπινθήρες καλοκαιριάτικα, η απάντηση είναι στερεότυπη: Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Πρέπει να βρέξει για να καθαριστούν οι «μονάδες»!
Όλα τα παραπάνω έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Ανυπαρξία εφαρμογής κανόνων κράτους. Ατιμωρησία. Ελαμωρετώρα. Κυβερνητική και ατομική ασυνειδησία.
Και όλα αυτά υπάρχουν εδώ και χρόνια. Γιατί η σύνθεση της χώρας είναι η ίδια και η νοοτροπία επίσης. Αλλά, έχει διαφορά να είσαι στην αντιπολίτευση, και μάλιστα στην επαναστατική, από το να είσαι στην κυβέρνηση και μάλιστα στη φιλολαϊκή. Αν είσαι στην αντιπολίτευση μπορείς να λες ανεξέλεγκτα ό,τι θέλεις, εύκολα και ανεύθυνα. Αλλά, και σαν κυβέρνηση μπορείς να λες ό,τι θέλεις εύκολα και ανεύθυνα! Στην πρώτη περίπτωση για όλα φταίει η κυβέρνηση. Στη δεύτερη φταίει ο Θεός που μας μισεί, ο Πούτιν, οι δανειστές, ο άνεμος, αλλά όχι η κυβέρνηση.
Το κωμικοτραγικό είναι όταν ο Τόσκας μιλάει με επιχειρηματολογία Πολύδωρα και ο Τζανακόπουλος με επιχειρηματολογία Ρουσσόπουλου. Και όταν ο Τσίπρας παίρνει το ύφος του Καραμανλή, θέλοντας να υπονοήσει ύποπτο δάκτυλο πίσω από τις πυρκαγιές..
Εκεί καταλαβαίνεις ότι τις φωτιές δεν τις βάζουν οι φυσικοί αυτουργοί εμπρηστές κάτοικοι και βαλτοί. Τις φωτιές τις βάζει το αιώνιο ελληνικό κράτος. Υπό οποιοδήποτε κόμμα. Με την ανοργανωσιά του, την αδιαφορία του και την ανοχή του. Προκειμένου να μη θίξει, αλλά και για να αυγατίσει τα πελατάκια του.
Τα οποία, στο τέλος, τα καίει κι όλας! Μέσα στον εύφλεκτο παράδεισο που τους εγκαθιστά με νομικά τερτίπια, ενώ στην πραγματικότητα τους έχει εγκαταστήσει σε μια εν δυνάμει κόλαση.
Κι αυτό θα συνεχίζεται, δυστυχώς, για όσο ακόμα τα τελικά θύματα θα εξακολουθούν να ανέχονται και να επιλέγουν μια τριτοκοσμική νοοτροπία για κυβερνήτη τους.
