Η ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ

Μετάφραση: Τζένη Κωνσταντίνου

Υπεύθυνος σειράς-Πρόλογος: Δημήτρης Στεφανάκης

Σειρά: Ξένη κλασική λογοτεχνία / Μεγάλες αφηγήσεις

(ISBN: 978-618-03-1421-2, Eξώφυλλο: Μαλακό,

Σχήμα: 14×20,5, Σελίδες: 232, Τιμή: 11,00€)

Χρόνος έκδοσης: Μάιος 2018

Τίτλος πρωτοτύπου: La Vieille Fille

Λίγα λόγια για τη σειρά Μεγάλες αφηγήσεις

Στη σειρά Μεγάλες αφηγήσεις εντάσσονται έργα-ορόσηµα της παγκόσµιας πεζογραφίας· έργα συγγραφέων που έσπασαν το φράγµα του χρόνου και αξίζει να διαβάζονται από όλους ως µέρος µιας συναρπαστικής επικαιρότητας που µας αφορά.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

«Μεγαλοποιούµε τόσο τα δεινά µας όσο και την ευτυχία µας. ∆εν είµαστε ποτέ τόσο δυστυχισμένοι ή ευτυχισμένοι όσο πιστεύουμε».

Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850)

Στις αρχές του 19ου αιώνα, στην κλειστή επαρχιακή κοινωνία της Αλενσόν, τρεις άντρες διεκδικούν το χέρι της πλούσιας γεροντοκόρης Ροζ Κορµόν: ο ξεπεσµένος ιππότης Ντε Βαλουά, ο ανερχόµενος αστός Ντι Μπουσκιέ και ο νεαρός διανοούµενος Ατανάζ Γκρανσόν.

Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ µάς προσφέρει µια εξαίρετη ψυχογραφία, γραµµένη µε ύφος γλαφυρό και ταυτόχρονα ειρωνικό, μεταφέροντας την εικόνα της γαλλικής επαρχίας στις αρχές της Βιοµηχανικής Επανάστασης. Η υπόθεση εξελίσσεται από κωµωδία σταδιακά σε δράµα και, πίσω από την πλήξη της επαρχίας, την ασήµαντη πραγµατικότητα, τις µονοµαχίες της προίκας και της κρεβατοκάμαρας, προβάλλει µια ιστορική ιδεολογική µάχη ανάµεσα στον µοναρχισµό και τον φιλελευθερισµό, ανάµεσα στο παλιό και το καινούργιο, αλλά και µια βαθιά συγκινητική ιστορία για την ανθρώπινη μοναξιά και την ωµότητα του κόσµου.

Ο Μπαλζάκ µε δίδαξε περισσότερα απ’ ό,τι όλοι οι επαγγελµατίες ιστορικοί, οικονοµολόγοι και στατιστικολόγοι µαζί.

Φρίντριχ Ένγκελς

Ο 19ος αιώνας, όπως τον γνωρίζουµε, είναι ως επί το πλείστον επινόηση του Μπαλζάκ.

Όσκαρ Ουάιλντ

Οι χαρακτήρες και οι λέξεις ξεπηδάνε απ’ το χαρτί σαν να φυλακίστηκαν εκεί µόλις χτες.

Boston Globe

«Η δεσποινίς Κορµόν δεν είναι µια συνηθισµένη ηρωίδα – και ποια ηρωίδα του Μπαλζάκ είναι άλλωστε συνηθισµένη; Οι µεταµορφώσεις της από επεισόδιο σε επεισόδιο αναδεικνύουν µια απρόβλεπτη γυναίκα που από την αµηχανία της θέσης της µεταπηδά συχνά σε µια τολµηρή, σχεδόν γοητευτική πρωταγωνίστρια. Κατά µια έννοια ο δημιουργός της την οδηγεί σε µια όψιµη ενηλικίωση όσο εκείνη βρίσκεται σε αναζήτηση συζύγου. Οι τρεις µνηστήρες της δεσποινίδας Κορµόν εκθέτουν τις προσωπικές αγωνίες και τα όνειρά τους µέσα από το παιχνίδι της διεκδίκησης. Όλοι µοιάζουν παγιδευµένοι σε έναν ιστό υστεροβουλίας και υπολογισµών από αυτούς που µόνο ο Μπαλζάκ ήξερε να υφαίνει τόσο αριστοτεχνικά. Στη Γεροντοκόρη, όπως και στα επόµενα έργα του, ο Μπαλζάκ αναποδογυρίζει τις τσέπες της ανθρώπινης ψυχής ερευνώντας αδιανόητες µέχρι τότε πτυχές της. Με το κράµα καλού και κακού που χρησιµοποιεί αλλά και µε τη σκηνοθετική του µαεστρία, κινηµατογραφεί σε αµέτρητα επεισόδια τη µικρή και µεγάλη Ιστορία της ανθρωπότητας».

Από τον πρόλογο του Δηµήτρη Στεφανάκη

O Honoré de Balzac (Ονορέ ντε Μπαλζάκ) γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Ενθουσιώδης αναγνώστης και ανεξάρτητο πνεύμα από μικρός, σπούδασε στη Σορβόννη και, ύστερα από παρότρυνση του πατέρα του, ασχολήθηκε στην αρχή με τα νομικά. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε το αντικείμενο των σπουδών του προκειμένου να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και άρχισε να γράφει στην αρχή χωρίς επιτυχία. Στην προσπάθειά του να βγάλει χρήματα, δοκίμασε την τύχη του στις επιχειρήσεις, ως τυπογράφος και ως ιδιοκτήτης χυτηρίου, με τραγικά αποτελέσματα αφού χρεοκόπησε. Το 1833 συνέλαβε την ιδέα για το γιγαντιαίο εγχείρημά του, στο οποίο θα δώσει τον τίτλο Ανθρώπινη κωμωδία, ένα πανόραμα της γαλλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Το magnum opus του περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο του έργου του – περίπου εκατό μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Ανθρώπινη κωμωδία εμφανίζονται 2.000 χαρακτήρες. Μεταξύ άλλων εξέδωσε τα: Η εξαδέλφη Μπέττη, Μπάρμπα-Γκοριό, Ευγενία Γκράντε, Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, Ο εξάδελφος Πονς. Θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος και τα έργα του επηρέασαν συγγραφείς όπως οι Προυστ, Ζολά, Ντίκενς, Φλωμπέρ, Χένρι Τζέιμς, Κέρουακ, καθώς και φιλοσόφους όπως ο Ένγκελς. Πέθανε στις 18 Αυγούστου του 1850 στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 51 ετών. Ο Βίκτωρ Ουγκώ δήλωσε στον επικήδειο: «Το έθνος θρηνεί για τον χαμό μιας ιδιοφυΐας».