Η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ μας εγκάλεσε –«εσείς που ουρλιάζετε νυχθημερόν με ευκαιρία να πλήξετε την κυβέρνηση»… Και έπειτα μας αμφισβήτησε: «Εχετε άραγε βιώσει την οδυνηρή, βίαιη, απροσδόκητη απώλεια;» Διακρίνω την αγωνία (της) για την απώλεια. Για κάποια επαγγελματικά στρωμένα τραπέζια..
Είναι η τραγικότερη τραγωδία. Θα καταγραφεί ως η πιο βουβή που έζησε ο οχλαγωγικός, μεσογειακός λαός μας. Ολες οι φωνές, μέσα μας κρατημένες. Αυτή η άγρια συνειδητοποίηση ότι ο καθένας… Μόνος. Ποιος να σε ακούσει; Προσέξατε τις αντιδράσεις; Ακόμα και εκείνο το κορίτσι μπροστά στον Πάνο Καμένο… Στην αρχή κάτι να υπερασπιστεί, έφυγε κι ένα δάκρυ όλο παράπονο, μα, σύντομα μετά, γύρισε τα δάκρυα μέσα της, κατέβασε τα χέρια. Αστο! Τι να χαραμίσει; Ποιος να την καταλάβει;
Η αντιπολίτευση επίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου, δεν λειτούργησε με ανούσιες κραυγές, δεν θέλησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός πολιτικά. Σε όλες τις φωτογραφίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, νομίζεις, ότι πέραν, του να έχει ιδίαν αντίληψη και να συμπαρίσταται (σε χώρα που ο Πρωθυπουργός χρειάστηκε επτά μέρες για να παραστεί), συνειδητοποιεί εν τοις πράγμασι, ότι θα παραλάβει «τίποτα». Πώς θα γίνει κράτος, το σκηνικό κράτους; Από πού να αρχίσεις; Τόση στωικότητα και υπομονή που έδειξαν οι πολίτες στα παιχνίδια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, άραγε θα τα χαρίσουν για το καλό μιας επόμενης μέρας;
Ακόμα και ο δακτυλοδεικτούμενος από την κυβέρνηση ΣΚΑΙ, σκέψου να μην ήταν ο ΣΚΑΙ… Πόσους νεκρούς θα μετρούσε και πότε, η αυτοψία των κάθε «Κουρουμπλή» στο έδαφος της κρατικής μας ενημέρωσης; Ανταποκρίσεις, όχι «στολισμένες» με ήχους θρίλερ, όχι ανταποκριτές δραματικοί «ηθοποιοί». Λες και βρήκαμε μέτρο σε άμετρες μέρες. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά… Η βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία, σε ανάρτηση της γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Αναρωτιέμαι ειλικρινά, εσείς που ουρλιάζετε νυχθημερόν – βλέποντας στην εθνική μας τραγωδία, την ευκαιρία να πλήξετε την κυβέρνηση…. Οχι ουρλιαχτά και κραυγές ιερής αγανάκτησης. Δεν καταλαβαίνετε ότι ασχημονείτε; Σιωπή!». Και κλείνει: «Οπως δεν αποδράσαμε ποτέ από τις ευθύνες μας, δεν θα το κάνουμε ούτε και τώρα. Και όπως είπε ο Πρωθυπουργός της χώρας “Εδώ είμαστε και δεν έχουμε σκοπό να δραπετεύσουμε”».
Ας μελετήσουμε το βιογραφικό της κυρίας Αννέτας Καββαδία, όπως μας συστήνεται η ίδια. Γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα και κατάγεται από την Κέρκυρα. Δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑ με έντονη συνδικαλιστική δράση. Πολιτική συντάκτρια της ΕΡΤ, συμβασιούχος επί 20ετίας. Ημερομηνία σταθμός στην επαγγελματική της πορεία, η 13η Ιουνίου 2013 -ημέρα του «μαύρου» της ΕΡΤ (τότε με τους νεκρούς της ΕΡΤ). Βουλευτής στη Β’ περιφέρεια της Αθήνας με τον ΣΥΡΙΖΑ από Ιανουάριο του 2015. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά.
Συμβασιούχος επί 20ετίας. Φαντάσου με πόσα «αφεντικά», με πόσες «σειρές», πρέπει να κατορθώσεις δικτύωση. Τι ελιγμοί! Βετεράνος! Βέβαια στο βιογραφικό της θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει και τη μνημειώδη συνομιλία της με τον Αδωνι Γεωργιάδη, όταν κατά την κατάθεσή του στη Βουλή για 23 προσλήψεις στο ΚΕΕΛΠΝΟ και έχοντας απέναντί του, ως «ανακρίτρια», την περήφανη Αννέτα Καββαδία, δήλωσε εξαγριωμένος: «Πήγατε στο γραφείο Τύπου του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και δώσατε το βιογραφικό σας. Από το γραφείο του Υπεύθυνου κ. Ανδριανού έφυγε φαξ προς τον Πρόεδρο της ΕΡΤ και διοριστήκατε το 2004. Εδώ έχω το φαξ, που μου κάνετε την ανήξερη. Δεν σας παίρνει να ρωτάτε με ύφος, για μετακλητούς υπαλλήλους».
Και εκείνη, προφανώς θεωρώντας ότι τον αποστόμωνε, είπε: «Δεν διορίστηκα. Ημουν συμβασιούχος» (ακόμα μια φορά θα έπρεπε να τονίσει). «Τότε η ΝΔ δεν ήταν παράρτημα του ΛΑΟΣ», κατέληξε η Αννέτα. Μετέχουσα σε κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αριστερά με ακροδεξιά.
Γιατί καταπιάστηκα σήμερα με αυτά;
Σας έγραψα την αρχή της κοινοποίησης της ΣΥΡΙΖΑ βουλευτίνας: «Εσείς που ουρλιάζετε νυχθημερόν με ευκαιρία να πλήξετε την κυβέρνηση» – σας έγραψα και το τέλος της: «Και όπως είπε ο Πρωθυπουργός της χώρας #tsipras, εδώ είμαστε και δεν έχουμε σκοπό να δραπετεύσουμε».
Σας άφησα μια πρόταση ενδιάμεση για το τέλος: «Εχετε άραγε βιώσει την οδυνηρή, βίαιη, απροσδόκητη απώλεια;» ρωτάει. Δεδομένου, ότι δεν φαντάζομαι παρά ελάχιστους ενήλικες που να μην έχουν βιώσει απώλεια… Προσωπικά το έζησα στα 14 μου… Μπορώ να διαβάσω, μια άλλη αγωνία πίσω από τις λέξεις της. Για «απώλειες» παντός είδους. Ακόμα και επαγγελματικά στρωμένα τραπέζια, για παράδειγμα… Κι άντε να αρχίζεις από την αρχή!
Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι παίζεται το παιχνίδι αυτή τη στιγμή, αγαπητοί πατριώτες. Δεν υπάρχουν πια πολίτες που δεν έχουν αντιληφθεί όλες τις πράξεις του δράματός μας ενώ κλείνει οριστικά η κουρτίνα του διδακτικού μας θεατρικού, από τον Εμφύλιο ως το τέλος της Μεταπολίτευσης. Δεν υπάρχει νοήμων που να μην διακρίνει τα χιλιάδες δράματα πίσω από το δράμα. Αλλά είναι αρκετοί, που ανθίστανται και θα ανθίστανται λυσσαλέα στην αλήθεια, γιατί… Αντε να αρχίζεις από την αρχή αγώνα, για την επόμενη «σύμβαση». Ετσι έμαθαν, έτσι τους έμαθαν, έτσι πράττουν.
Η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να κτίσει από τα θεμέλια. Αξιοπιστία, αξιοκρατία. Οι διαβρωμένοι πολίτες πρέπει να μη βρουν δίοδο. Μακάρι να χαρίσουμε γόνιμο έδαφος στους διαχρονικά αξιοπρεπείς, υπερήφανους, έντιμους, ρεαλιστές, εργατικούς, αγωνιστές. Υπάρχουν πολλοί. Αυτοί που δεν φωνάζουν αλλά μέσα τους βράζουν.
ΥΓ1. Εννοείται ότι στη θέση του ονόματος της Αννέτας Καββαδία μπορείτε να βάλετε ένα σωρό ονόματα. Του Καρανίκα έχει καταντήσει βαρετό.
ΥΓ 2 Αντέγραψα την κοινοποίησή της, γιατί είναι το moto που χρησιμοποιούν ξαφνικά όλοι τους. Δήθεν κόπτονται για «ησυχία ως σεβασμό στους νεκρούς». Αυτούς που υπέκρυπταν.
Ρέα Βιτάλη
Πηγή: Protagon.gr
