Κάτι τέτοιες μικρές ανακαλύψεις με ανακουφίζουν από την ζοφερή πραγματικότητα της καταστροφής της φύση, της ανθρώπινης δυστυχίας και της εκμετάλλευσης, όλα απόρροια του διεστραμμένου ψυχισμού μας.
Πριν τρία χρόνια είχα καλλιεργήσει μερικούς ελληνικούς σπόρους από διάφορα φυτά. Μετά εγκατέλειψα την προσπάθεια γιατί ήταν πολύ δύσκολο να κάνω σωστή δουλειά και απαιτούσε πολλές ώρες.
Και το χειρότερο τις απαιτούσε στον ήλιο, την στιγμή που αρκούν πέντε λεπτά «ηλιοθεραπεία» για να φτάσω σε σημείο αυτανάφλεξης!
Σήμερα λοιπόν, μέσα στις αγριάδες, και σε ένα τελείως απότιστο κομμάτι του κήπου ανακάλυψα μία ντοματιά! Το φυτό είχε ανέβει τουλάχιστον μισό μέτρο ψηλά για να βρει λίγο ήλιο, Δυστυχώς την βρήκα με τα μοναδικά δύο τρία φυλλαράκια της κορφής της ξεραμένα. Ξερός ήταν και ο μίσχος της ντομάτας.
Σίγουρα πρόκειται για ένα πολύ γερό φυτό με «θέληση για ζωή». Προφανώς το ίδιο θα είναι και οι σπόροι της ντομάτας. Θα τους βγάλω και θα τους ξεράνω. Με λίγη τύχη θα είναι αρκετοί.
Όποιος θέλει μπορεί να μου στείλει την διεύθυνσή του. Ανάλογα με την «συμμετοχή» και τον αριθμό των σπόρων φυσικά, θα στείλω από δύο τρεις σπόρους στον καθένα για να προσπαθήσει να κάνει αναπαραγωγή όχι μόνο ντομάτας αλλά και σπόρου.
