Οι αθλητικές διακρίσεις των τελευταίων ημερών ίσως και να είναι μια ασύνειδη (και γι´αυτό ισχυρή) αντίδραση τμήματος των διαρκώς αγωνιζομένων και πειθαρχημένων Ελλήνων στο ενδεχόμενο της πιθανής, πιθανότατης εξαφάνισης του έθνους μας από τα κατάστιχα των ζώντων συλλογικών οντοτήτων.
Οι αθλητές, αυτοί που κατορθώνουν να ξεπερνούν κάθε τόσο τα όρια του σώματός τους συνέλαβαν στον αέρα την απειλή και έκαναν αυτό που γνωρίζουν να κάνουν με μια δόση έξτρα φανατισμού και εντονότερης στοχοπροσήλωσης. Περιττό να αναφερθούν ξανά τα θερμά ευχαριστώ και οι εύφημες μνείες. Τις άκουσαν πολλάκις και τα ακούσματα, αν δεν είναι πυθαγορείου επιπέδου, δεν προσφέρουν κάτι άξιο λόγου και σκέψης.
Πολλοί από τους οικείους τους, ωστόσο, διατύπωσαν δικαιολογημένα παράπονα για την
παγερή αδιαφορία του κράτους την άχαρη αλλά τόσο χρήσιμη περίοδο του σιωπηλού πόνου και κάματου της προετοιμασίας. Ως αναμενόμενο, ενημερωθήκαμε ότι οι χρυσοί και μόνοι χορηγοί των μέχρι σήμερα άσημων πρωταθλητών ήταν οι γονείς τους.
Πάλι καλά να λένε… Οι Έλληνες, εν τω συνόλω, όχι μόνο δεν βρίσκουν το κράτος δίπλα τους στις δραστηριότητές τους αλλά απέναντί τους. Ο εργαζόμενος είναι ο χρυσός χορηγός του εαυτού του, της οικογένειάς του, αλλά και των χρυσοκάνθαρων εκλεκτών του πολιτικού κόσμου που δεν ξέρουν να κάνουν ούτε μια σοβαρή δουλειά πλην του γλειψίματος των εντολέων τους και της χυδαίας απόπειρας εξωραϊσμού των πεπραγμένων τους στα μάτια του λαού.
Ούτε ο φοιτητής βοηθείται από το κράτος για να μην χάνει μαθήματα από τα επιθετικά ρεμάλια που καταλαμβάνουν σχολές και κραυγάζουν φληναφήματα δικαιωματικού τύπου την ώρα που ανοίγουν τα κεφάλια των αντιφρονούντων.
Ούτε ο απόμαχος της ζωής αισθάνεται οτιδήποτε πλην περιφρόνησης να εκπορεύεται από το κράτος που κόβει συντάξεις και μηδενίζει κοινωικές κατακτήσεις που χρονολογούνται από την διακυβέρνηση της 4ης Αυγούστου.
Κι ο επιχειρηματίας έχει να το λέει για τον πόλεμο που δέχεται από το κράτος… Οι εκλεγμένοι και μη υποτελείς των ξένων που νομοθετούν και υπουργεύουν κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να κλείσουν όλες οι μονάδες πα4αγωγής πλούτου στην Ελλάδα.
Τα χρυσά μετάλλια των απλών ανθρώπων στους τομείς της οικονομίας, στην επιστήμη, στην καθημερινότητα τα κλέβει η παράγκα του κομματισμού, της αναξιοκρατίας, της υποτέλειας, της αφόρητης γελοιότητας της Μεταπολίτευσης.
Οι αθλητές είναι τυχεροί. Το κράτος δεν ασχολείται μαζί τους παρά μόνο για να φωτογραφηθούν όσοι το λεηλατούν δίπλα στους πρωτευσαντες αθλητές.