Κοπεγχάγη, 2001: Το «φοβερό παιδί» των μαθη­ματικών Αργύρης Στρουλιάρης γνωρίζει τον ιδιο­φυή συνάδελφο του Νικόλα Παπαπέτρου. Τους ενώνει ένα επί δεκαετίες άλυτο πρόβλημα της Θε­ωρίας Ομάδων: ο γρίφος της ενισχυμένης εικασίας των Κόνγουεϊ-Νόρτον.

Κάιρο, Φεβρουάριος 2016:0 Καθηγητής Στρου­λιάρης, σ’ ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, ανακοινώνει την απόδειξή του. Το θεώρημά του φέρνει επανάστα­ση στα μαθηματικά. Το Σύμπαν, στα μάτια των επι­στημόνων, είναι πλέον εντελώς διαφορετικό. Ο Αρ­γύρης Στρουλιάρης γίνεται διάσημος. Η πατρότητα της απόδειξης είναι όλη δική του – ή μήπως όχι;

Θεσσαλονίκη, 22 Σεπτεμβρίου 2016: Η δολο­φονία του Στρουλιάρη στο σπίτι του, στην Καλαμα­ριά, σοκάρει το Πανελλήνιο και ανάβει φωτιές στο μυαλό του αστυνόμου Λόντσα.

Κέιμπριτζ, 25 Σεπτεμβρίου 2016:0 Ιταλόίάπω- νας μαθηματικός Κέιγκο Τανιμούρο, συνεργάτης των δύο φίλων μαθηματικών, ξεψυχά σε ένα αυτο­κινητιστικό δυστύχημα αδιευκρίνιστων αιτίων.

Θεσσαλονίκη, 5 Οκτωβρίου 2016:0 Καθηγη­τής Παπαπέτρου τινάζει τα μυαλά του στον αέρα· δίπλα στο περίστροφο βρίσκεται ένα τσαλακωμένο χαρτί μ’ ένα παράξενο γεωμετρικό σχήμα.

Ο αστυνόμος Γιάννης Λόντσας κατέβασε την τε­λευταία γουλιά, λοξοκοίταξε την εκκεντρική μπαρ­γούμαν του Vero, βγήκε στο ψιλόβροχο και πήρε το δρόμο για την Αστυνομική Διεύθυνση, στον Βαρδάρη. Το ουίσκι αργοκυλούσε γλυκά στο αίμα του – εκλιπαρούσε, η λύση στον μυστηριώδη φόνο να κρύβεται πίσω από την απόδειξη μιας εικασίας.

Μια πιθανότητα που δεν έπρεπε να αποκλείσει. Και το πιο τραγικό: ο συλλογισμός του δολοφόνου έκα­νε να αναδυθεί από μέσα του ένα μυστικό που χρό­νια πάλευε να θάψει στα τρίσβαθα της ψυχής του. Έντρομος συνειδητοποίησε τη λογική που τον έκα­νε να σκοτώσει τη γυναίκα του.

Το φθινοπωρινό μεσημέρι της Θεσσαλονίκης πα­ραχώρησε τη θέση του σ’ ένα κρύο λονδρέζικο πρωινό, στα μέσα του 17ου αιώνα. Ο νεαρός Νεύτωνας αναζητά εκδότη για τη «Μέ­θοδο των Ροών» του σε μια πόλη που προσπαθεί να ξεπεράσει τη μεγάλη πυρκαγιά και να αναγεν­νηθεί από τις στάχτες της. Στην άλλη πλευρά της Μάγχης, στο κέντρο της ευρωπαϊκής διανόησης, ο διπλωμάτης Λάιμπνιτς, απεσταλμένος ενός Γερμα­νού βαρόνου, προσπαθεί να πείσει τον Γάλλο βα­σιλιά να μην επιτεθεί στην Ολλανδία ενώ παράλ­ληλα δίνει διέξοδο στο μαθηματικό πάθος του με τη συγγραφή του «Απειροστικού Λογισμού» του. Λίγα χρόνια αργότερα οι δυο γίγαντες της διανόη­σης, καθένας ξεχωριστά, δηλώνουν ότι κατέχουν την πατρότητα του Λογισμού, μια μαθηματική ιδέα που έμελλε να αλλάξει τα πάντα στις επιστήμες.

«Πάντα με συνέπαιρναν οι υποθέσεις φόνου με ασυνήθιστα κίνητρα, ωστόσο δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα αναλάμβανα να εξιχνιάσω ένα έγκλημα που έμοιαζε με παιχνίδι, στις οδηγίες του οποίου υπήρχε η πιο διάσημη διανοητική τιτανο­μαχία όλων των εποχών. Η πατρότητα της απόδει­ξης ανήκει πάντα σε έναν – ό,τι ακριβώς συμβαίνει και στον αθλητισμό: ο πρώτος είναι πρώτος, ο δεύ­τερος τίποτε. Έπρεπε να ντυθώ τα ρούχα τους — να σκεφτώ όπως σκέφτονταν».

 

Ο Ανδρέας Λύκος γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1975. Σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέ­χεια πραγματοποίησε μετα­πτυχιακές σπουδές στη Στα­τιστική στο Οικονομικό Πα­νεπιστήμιο Αθηνών και στο ΚβίΙιοΙίεΙ« ΙΙηίνεπίίεΗ: άί ίειινθη του Βελγίου. Από τον Σεπτέμβριο του 2004 εργάζεται στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στα ερευνητικά του ενδιαφέ­ροντα εμπίπτουν η ανάδειξη της συνάφειας των μαθημα­τικών με τις τέχνες, καθώς και διδακτικές προτάσεις που συσχετίζουν τα μαθημα­τικά με την ιστορία τους. Σχετικές του εργασίες έχουν παρουσιαστεί σε συνέδρια και ημερίδες.

Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Αναμνήσεις Συμμε­τρίας κυκλοφορεί από τις εκ­δόσεις Γαβριηλίδης.