Συνέντευξη στην ΚΡΙΣΤΥ ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗ
Γράφει για την ελληνική ιστορία με τρόπο ελκυστικό και εύληπτο, επιμένοντας στην τεκμηρίωση των στοιχείων της και επιχειρώντας να οξύνει την κρίση του αναγνώστη. Η Αθηνά Κακούρη θα βρεθεί στη γενέτειρα την ερχόμενη εβδομάδα για δύο λόγους: Για να μιλήσει την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου στο αμφιθέατρο του Αρχαιολογικού Μουσείου για το «1821 σήμερα» και για την παρουσίαση της τριλογίας των έργων της «Ξιφίρ Φαλέρ» (εκδόσεις της Εστάς), «Τα δύο Βήτα» και «Ουλάνοι στην Λάρισα» (εκδ. Καπόν), την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στην «Πρωτοπορία». Εν αναμονή των εκδηλώσεων, μιλήσαμε μαζί της, και, όπως πάντα, τα είπε έξω από τα δόντια.
Με το βιβλίο σας «Ουλάνοι στην Λάρισα», το οποίο αναφέρεται στη διετία 1915-1917, ολοκληρώνεται η τριλογία που ξεκίνησε με το μυθιστόρημά σας «Ξιφίρ Φαλέρ» και συνεχίστηκε με τα «Δύο Βήτα». Ηταν κάτι που είχατε κατά νου εξαρχής, ή η συνέχεια επιβλήθηκε στην πορεία;
Αρχικά είχα σχεδιάσει μια τριλογία μυθιστορημάτων, με πρώτη τη «Θέκλη» δηλαδή τους Βαλκανικούς Πολέμους. Ακολούθησε το «Ξιφίρ Φαλέρ» που μοιάζει για κωμωδία αλλά δεν είναι μόνον κωμωδία. Περίμενα να αρχίσει ζωηρή συζήτηση διότι έβγαζα πάλι στο φως πολλά, που είχαν μείνει κουκουλωμένα επί δεκαετίες. Αλλά τίποτα! Ακρα του τάφου σιωπή από τους ιστορικούς μας! Θύμωσα. Μέχρι πότε θα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Αντί λοιπόν, για τρίτο μυθιστόρημα έγραψα «Τα Δύο Βήτα», όπου αναζητώ ματαίως τεκμηρίωση της βενιζελικής κατηγορίας ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν «γερμανόφιλος» και «καταπατητής του Συντάγματος». Και αμέσως έπειτα το «Ουλάνοι στην Λάρισσα» όπου εξετάζω από πολλές διαφορετικές απόψεις το τι σκαρώθηκε εις βάρος αυτής της δύστυχης χώρας μας μεταξύ 1915 και 1917.
Ολο το βιβλίο σας διατρέχει το ερώτημα τι επεδίωκαν οι Αγγλογάλλοι, τι ήθελαν να πάρουν από την Ελλάδα που θα τους το έδινε ο Βενιζέλος, αλλά όχι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, και αν τελικά το πήραν. Για να επιχειρήσετε να απαντήσετε, απαιτήθηκε έρευνα. Κάποια από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία που ανακαλύψατε;
Θα έλεγα πως το εντυπωσιακότερο είναι η συστηματική προσπάθεια των ειδικών ιστορικών μας να κουκουλώνουν. Μετά από εκατό χρόνια κουκούλωμα και πάλι κουκούλωμα! Τι τους συμβαίνει; Παράδειγμα: Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος έκαμε προς την Αντάντ επτά προτάσεις να βγει παρά το πλευρό τους στον πόλεμο, με κυβερνήσεις βενιζελικές και μη, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια. Τι σόι γερμανόφιλος ήταν, να προτείνει κάθε λίγο και λιγάκι τη συμμαχία τους στην Αντάντ; Αυτές δεν τις αναφέρει όμως κανείς πουθενά, ή τις αναφέρει σαν να ήταν από τη φύση τους απαράδεκτες, και ήταν δικαιολογημένη η Αντάντ που είτε απαντούσε «ευχαριστούμε, αλλά προς το παρόν μένετε ουδέτεροι» είτε δεν απαντούσε καθόλου. Αλλο κουκούλωμα: Η διαφορά μεταξύ του βασιλιά και του Βενιζέλου ήταν μία και μόνη: Ο βασιλιάς ήταν πρόθυμος να συμπαραταχθεί προς την Αντάντ, αλλά ήθελε πρώτα συμφωνίες και εγγυήσεις. Ο Βενιζέλος ήθελε να βγούμε χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους της Αντάντ, σίγουρος ότι η Αγγλογάλλοι θα μας αντάμειβαν εκ των υστέρων πλουσιοπάροχα.
Αυτή ήταν μια παγκόσμια πρωτοτυπία -καμία άλλη χώρα δεν χειρίστηκε έτσι τις υποθέσεις της ποτέ. Μας φαίνεται σήμερα λογική αυτή η τακτική; «Γερμανοφιλία και «αυταρχικότητα» του Κωνσταντίνου είναι σκέτες μπαρούφες. Αν δεν τις βγάλουμε από τη μέση, δεν θα μπορέσουμε να δούμε το καίριο ερώτημα: Γιατί ήθελαν οι Γάλλοι (κυρίως) να αποσταθεροποιήσουν την Ελλάδα; Τι ήθελαν να πάρουν από την Ελλάδα που θα τους το έδινε ο Βενιζέλος, αλλά όχι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος; Τελικά το πήραν ή όχι;
Για να απαντηθεί η ερώτηση που διατρέχει το βιβλίο μου, χρειάζεται ερευνητική δουλειά και πνεύμα ελεύθερο. Και διάλογος! Διάλογος!
Επισημαίνετε τη σημασία που έχει η διατήρηση της μνήμης, εξ ου και η προσπάθειά σας, μέσω του βιβλίου σας, να παρακινήσετε τη σκέψη, μέσω της συνειδητοποίησης των παθημάτων του παρελθόντος, ώστε να χτίσουμε ως Ελληνες μια πιο στέρεα κρίση. Είναι η άγνοια και η ημιμάθεια ο λόγος της επανάληψης των λαθών μας, ή μήπως η αδιαφορία;
Είναι, νομίζω, δυστυχώς, η χειραγώγηση της ιστορικής έρευνας από την πολιτική. Μια ολέθρια χρήση της ιστορίας που την καταντά προπαγάνδα. Στη δεκαετία του 1960, είχαμε μερικές πολύ καλές μελέτες. Δυστυχώς, το πράγμα σταμάτησε εκεί, ενώ στο μεταξύ έξω άνοιγαν σωρηδόν ξένα αρχεία και γράφονταν εκπληκτικά βιβλία, ιδίως όσο πλησίαζε η συμπλήρωση των 100 χρόνων από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδώ κολλήσαμε σε ιδεοληψίες.
Ούτε καν το 1912 που είναι μια τεράστια επέτειος για τον ελληνισμό, δεν το γιορτάσαμε όπως έπρεπε.
Αλλά ιστορική έρευνα που δεν είναι ανοιχτή στον αντίλογο, που δεν ακολουθεί τη λογική εκεί όπου εκείνη οδηγεί, αλλά κόβει και ράβει τα τεκμήρια οδηγημένη από προσωπολατρείες και σκοπιμότητες της στιγμής, δεν είναι Ιστορία. Είναι σοβιετική εγκυκλοπαίδεια.
«Να υπερασπιζόμαστε την ελευθερία μας»
Με τη λέξη «ουλάνοι» προσδιορίζετε όλα τα κατασκευασμένα επεισόδια από την Αντάντ. Πιστεύετε ότι οι σημερινοί καιροί αποτελούν πρόσφορο έδαφος για πλαστές ειδήσεις;
Ω, βεβαίως! Και αυτό είναι ένα μεγάλο πλήγμα για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Τον καιρό που βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία, και βλέπαμε στις τηλεοράσεις μας εκείνα τα αξέχαστα, βρέθηκα στο Λονδίνο, και στο BBC δεν είχε ούτε μία λέξη, ούτε μία εικόνα, τίποτα απολύτως! Τίποτα. Η συστηματική απόκρυψη μιας ειδήσεως είναι κι αυτή «Ουλάνος», δηλαδή μια βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας.
Εχετε αφιερώσει τους «Ουλάνους» στη μνήμη του Μιχαήλ Σακελλαρίου, συνεργάτη της «Πελοποννήσου», του οποίου το θυμωμένο άρθρο παραθέτετε στο βιβλίο σας. Πείτε μας.
Ο Μιχαήλ Σακελλαρίου, σημαντικότατος διανοούμενος της εποχής του, στο άρθρο του «Αντί ολίγων πλίνθων» καταδικάζει τους πολιτικούς άνδρες που για να μην τους βομβαρδίσουν τα σπιτάκια τους οι Γαλλο-αγγλοι, τους παρέδωσαν την τιμημένη Ελλάδα και τον βασιλιά της. Το άρθρο το δημοσίευσε η «Πελοπόννησος», μολονότι γνώριζε πως θα ακολουθήσουν βαριά αντίποινα.
Ενδιαφέρον υστερόγραφο: Ως παλληκαρίσιο αποχαιρετιστήριο, οι αδελφοί Βασιλειάδη, ιδιοκτήτες της εφημερίδας και άλλοι σημαντικοί συντάκτες, μόλις μπήκε το φύλλο στο πιεστήριο, πήγαν στα Ψηλαλώνια και -πριν τους εξαποστείλει μέσω των Γάλλων ο Βενιζέλος σε διάφορες εξορίες- έστρωσαν ένα αποχαιρετιστήριον συμπόσιον!
Ποια η άποψή σας για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Και για την απόφαση του υπουργού Παιδείας περί κατάργησης των Λατινικών από την Γ’ Λυκείου;
Θα απαντήσω και στα δύο αυτά μαζί. Οταν μια κυβέρνηση ακολουθεί δικές της σκοπιμότητες, αδιαφορώντας για τη βούληση της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, η ευθύνη των ελεύθερα σκεπτομένων Ελλήνων γίνεται βαρύτερη. Πρέπει να διαμαρτύρονται με όλες τους τις δυνάμεις, οτιδήποτε κι αν τους κοστίζει.
Μια δημοκρατία δεν αποτελείται από μία μόνο εξουσία, αυτή του κόμματος που τυχαίνει να κυβερνά. Τα Συντάγματα όλα προβλέπουν και έναν Ρυθμιστή του πολιτεύματος και την ελεύθερη λειτουργία της αντιπολιτεύσεως και ανεξάρτητη Δικαστική Αρχή και Εκτελεστική Εξουσία ανεξάρτητη από τη Νομοθετική. Αυτά θα τα είχαμε εμπεδώσει και διορθώσει από πολλές δεκαετίες αν είχαμε δει καθαρά το τι συνέβη εδώ, κατά την περίοδο του λεγόμενου «Διχασμού». Αλλά τα λάθη του παρελθόντος δεν απαλλάσσουν εμάς σήμερα από τις ευθύνες μας.
Είμαστε, βέβαια, υπήκοοι, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να υπάρξει κράτος, αλλά είμαστε πρώτα και πάνω απ’ όλα τα άλλα ελεύθεροι πολίτες και αυτήν την ελευθερία μας οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε με όλες τις δυνάμεις μας και διαρκώς -ποτέ να μην παραδώσουμε αντί ολίγων πλίνθων τη Μακεδονία ή την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Πηγή: http://www.pelop.gr
