Πληθαίνουν οι αναλύσεις σε δυτικά μέσα που δημοσιοποιούν πλέον την πραγματική εικόνα πραγμάτων στον κόσμο και τον αναντικατάστατο ρόλο της Ρωσίας, σαφές δείγμα ότι βαθμηδόν επανέρχεται ο πολιτικός ρεαλισμός.
Με τη φράση, «ο Άσαντ κέρδισε, η Ουάσιγκτον ηττήθηκε», ο αμερικανός αναλυτής, Ντουκ Μπάντοου, ολοκλήρωσε την εβδομαδιαία περιοδεία του στη Συρία. Επιστρέφοντας πίσω, έγραψε τις εντυπώσεις του στο εκδοτικό, National Interest, πιστοποιώντας αυτό που είναι γνωστό εδώ και μήνες σε κάθε αναλυτή-διεθνολόγο, που κινείται έξω από τη λογική της αγγλοσαξωνικής θεώρησης των πραγμάτων.
Ο Μπάντοου παραδέχεται δημόσια ότι οι ΗΠΑ στη Συρία ακολούθησαν την πολιτική απομακρύνσης του Άσαντ από την εξουσία και έκαναν λάθος. Διότι, όπως διαπίστωσε «ιδίοις όμμασι», ο Σύρος ηγέτης έχει πολλούς υποστηρικτές και αν η Ουάσιγκτον πετύχαινε να τον εξοστρακίσει, «μπορεί να ερχόταν στην εξουσία άλλος ακόμα χειρότερος από τον Άσαντ…!». Οι ΗΠΑ, κατά τον αναλυτή, ήθελαν να επιβάλλουν στη Συρία δημοκρατικό και φιλελεύθερο καθεστώς αλλά, εξηγεί, καμμία από τις δυνάμεις που στηρίζουν εκεί, τις επονομαζόμενες «μετριοπαθείς», όπως π.χ. η Τζεμπχάντ Αλ Νούσρα (!), δεν μπόρεσε να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα!!!
Δηλαδή, τι αναγνωρίζει ανοικτά ο αμερικανός αναλυτής; Ότι με εκείνους που πριν λίγα χρόνια δημοσίευαν βίντεο αποκεφαλισμών αθώων ανθρώπων, η Ουάσιγκτον επεχείρησε να «εκδημοκρατίσει» τη Συρία! Και απέτυχε… Προκαλεί ανατριχίλα η σκέψη τι θα γινόταν αν…πετύχαιναν; Ας είναι…
Αντε του πιστώνουμε (του αρθρογράφου) τουλάχιστον την παραδοχή ότι ο εμφύλιος πόλεμος «αποτέλεσε μια ανείπωτη τραγωδία και οι ΗΠΑ δεν έχουν δικαίωμα να καταλαμβάνουν τμήματα ξένων χωρών και να προωθούν τη διάλυση τους».
Εξ άλλου, ο αμερικανός αναλυτής διαπιστώνει πως η ηγεσία της χώρας του δεν κατάφερε να επιβάλει στη Ρωσία και το Ιράν να αποχωρήσουν από τη Συρία με την οποία και οι δυο έχουν πολύ στενές σχέσεις.
Η επιδίωξη οικοδόμησης δημοκρατικής κοινωνίας με βίαιο τρόπο δεν είναι ρεαλιστική πολιτική, όπως έδειξε το Ιράκ, εκτιμά ο Μπάντοου, η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να βάλει ένα τέλος στη συμφορά της Εγγύς Ανατολής. Ο Άσαντ κέρδισε, η Ουάσιγκτον ηττήθηκε, καταλήγει.
Το ξαναλέω, τίποτα το καινούργιο δεν αναφέρεται στην ανάλυση. Ωστόσο, είναι σημαντική εκ των πραγμάτων, διότι το συγκεκριμένο εκδοτικό δεν ασκεί «λαϊκή» αναλυτική δημοσιογραφία. Διαμορφώνει άποψη για τις πολιτικές ελίτ των ΗΠΑ και όχι μόνο.
Ανάλογα «ανοίγματα» αναφορικά με την πραγματική κατάσταση μέσα στη Ρωσία, που ως πρόσφατα την αποκαλούσαν «φτωχό, απέραντο βενζινάδικο», κάνουν και οι Βρετανοί αναλυτές που κινούνται στο χώρο των ενεργειακών πόρων.
Έρχονται τώρα να παραδεχτούν πως η πτώση στη διεθνή τιμή του πετρελαίου το 2014, που θα έφερνε τη διάλυση της ρωσικής οικονομίας, όχι μόνο δεν ταρακούνησε το «αποδυναμωμένο βενζινάδικο» αλλά οδήγησε στο γεγονός ότι η Ρωσία σήμερα «βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες που καθορίζουν την τιμή του πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά»!
Οι βρετανοί αναλυτές, με την ευκολία που τους διακρίνει στην αλλαγή θέσεων στις αναλύσεις τους, έρχονται τώρα να μας διαβεβαιώσουν πως η Ρωσία βρίσκεται πλέον σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση: οι τιμές ανεβαίνουν συνεχώς και υπό αυτές τις συνθήκες η Μόσχα επι σειρά ετών μπορεί να αυξάνει την εξόρυξη πετρελαίου σταθερά κατά 3% το χρόνο. Η αποδυνάμωση του εθνικού νομίσματος ενισχύει ακόμα περισσότερο τις εξαγωγές και φέρνει στη χώρα τεράστια συναλλαγματική εισροή.
Οι «χαρτογιακάδες» του Λονδίνου μόλις τώρα «ανακάλυψαν» πως ένας ακόμα παράγοντας ισχύος της Ρωσίας είναι τα ατελείωτα ενεργειακά αποθέματα που της δίνουν τη δυνατότητα να βελτιώνει τις τεχνολογίες εξόρυξης και μεταφοράς με ταυτόχρονη μείωση των δαπανών άντλησης…
Εν τέλει, οι περισπούδαστοι αναλυτές της κυριολεκτικά και πολιτικά γηραιάς Αλβιώνος αναγκάζονται με «πόνο ψυχής» να πιστώσουν στη Μόσχα την επιτυχή παρέμβαση στη Συρία που «ανέβασε κατακόρυφα την επίδραση των Ρώσων στη Μέση Ανατολή»! Και μάλιστα η επιτυχία αυτή, κατά τους Εγγλέζους αναλυτές, γίνεται πιο εκκωφαντική στο φόντο της «υποτονικής σχιζοφρένειας» της δυτικής συμμαχίας υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, η οποία για αρκετά χρόνια δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό, ενώ η ρωσική αεροπορία έφερε «εντυπωσιακά και ολοφάνερα αποτελέσματα».
Καταγράφοντας όλα αυτά στις «βαθυστόχαστες» αναλύσεις τους, οι Βρετανοί οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία μετατράπηκε σε έναν καθολικό παίκτη που έχει δυνατότητα να τα βρίσκει με όλους στη Μέση Ανατολή, ιδίως με το Ιράν με το οποίο δεν μπορεί να τα βρει η Ουάσιγκτον.
Δεν θεωρώ ότι σε άλλους, επίσης στρατηγικής σημασίας, τομείς οι αναλυτές δεν διακρίνουν τη ρωσική άνοδο και υπεροχή… Όπως π.χ. στον τομέα των σιτηρών που φέτος η Μόσχα είχε ρεκόρ σοδειάς και εξαγωγών, ή τα τεράστια αποθέματα πόσιμου νερού που διαθέτει κλπ κλπ.
Τα βλέπουν αλλά τα αφήνουν να βγαίνουν προς τα έξω με… ποσόστωση! Γιατί; Διότι όσο πιο γρήγορα γίνουν κτήμα της κοινής γνώμης τόσο πιο γρήγορη θα είναι, στα μάτια του κόσμου, η αποκαθήλωση της δυτικής μονοκρατορίας.
Μέχρι να γίνει αυτό οι δυτικές κοινωνίες θα συνεχίζουν να τρέφονται από το προπαγανδιστικό οπλοστάσιο (που επίσης έφτασε στα όρια του), με το προσφιλές τα τελευταία χρόνια αντιρωσικό χορτάρι.
