Εάν δεν αυξηθεί το ΑΕΠ, κάτι που είναι αδύνατον όσο δεν διενεργούνται κρατικές επενδύσεις, ενώ οι ιδιωτικές είναι απίθανες με το ακαθάριστο δημόσιο χρέος στο 200% και με το κόκκινο ιδιωτικό στη στρατόσφαιρα, μέλλον γα τους Έλληνες δεν υπάρχει.
Άποψη
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όσο η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη στον κύκλο του διαβόλου, ο οποίος φαίνεται στην εικόνα και ξεκίνησε από τότε που βυθίστηκε στην ύφεση (2008) χωρίς να στηριχθεί για να την ξεπεράσει, ο λογαριασμός δεν βγαίνει – ενώ δεν λύνεται κανένα της πρόβλημα, όπως αυτό των συντάξεων.
Εν προκειμένω, είναι ανόητο να αναφερόμαστε στην ύπαρξη ενός Κράτους Δικαίου και στην υποχρεωτική εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, όταν η Ελλάδα έχει πάψει πλέον να είναι Κράτος – μετατρεπόμενη σε περιοχή υπό καθεστώς αποικίας, στην οποία έχουν ασφαλώς καταργηθεί το Σύνταγμα και οι νόμοι, έχοντας αντικατασταθεί από τα μνημόνια και από τις δανειακές συμβάσεις.
Όσο δε η οικονομία μας συνεχίζει να καταρρέει, τόσο θα γινόμαστε έρμαιο δυσμενών γεωπολιτικών και λοιπών εξελίξεων – χωρίς καμία πραγματική δυνατότητα να αμυνθούμε απέναντι σε ότι μας επιβάλλεται και σε όποιον διεκδικεί δικά μας εδάφη, τον πολιτισμό και την ιστορία μας.
Έτσι τα παιδιά μας, διακρίνοντας πριν από εμάς ότι έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους, θα συνεχίσουν να εγκαταλείπουν τη χώρα, με τον πληθυσμό της να αντικαθίσταται σταδιακά από φθηνούς ξένους μετανάστες – οι οποίοι θα είναι σε θέση να επιβιώσουν κάτω από τις άθλιες συνθήκες που διαμορφώνονται.
Δυστυχώς όμως, κανένας δεν φαίνεται να καταλαβαίνει τι ακριβώς θα συμβεί, αφού ακόμη και στην άκρη του γκρεμού συνεχίζουμε να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
Στα πλαίσια αυτά, πιστεύοντας πως μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως εάν δεν ενωθούμε όλοι μαζί, εάν δεν αλλάξουμε ριζικά αντιλήψεις, καθώς επίσης εάν δεν αγωνισθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, εκπονώντας πριν από κάθε τι άλλο ένα σχέδιο που θα μας δείχνει τον τρόπο να σταματήσουμε το παραπάνω σπιράλ του διαβόλου (κάτι που δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο), θα χαθούμε ως Έθνος – ενώ θα είναι πάρα πολύ αργά, όταν ξεσπάσει η επόμενη παγκόσμια κρίση.
