Σε μια κανονική χώρα, μια νέα γυναίκα θα προτιμούσε να είναι καθαρίστρια σε ιδιωτική εταιρεία κι όχι στο δημόσιο. Γιατί εκεί μάλλον θα πληρωνόταν καλύτερα και θα είχε καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η αλήθεια είναι πως σε μια κανονική χώρα λογικά δεν θα υπήρχαν καθαρίστριες δημόσιοι υπάλληλοι.
Ομως στην Ελλάδα είναι αλλιώς. Στον ιδιωτικό τομέα σε πληρώνουν χειρότερα, σου κλέβουν τα ένσημα, σου δίνουν κάποια λεφτά μαύρα και μερικές φορές δεν σου τα τα δίνουν κι όλα, κάνεις υπερωρίες και δεν πληρώνεσαι. Στην Ελλάδα κανείς δεν ελέγχει τον εργοδότη, κανείς δεν τον τιμωρεί, κανείς δεν τον υποχρεώνει στην αυστηρή τήρηση τον κανονισμών. Κι αν κάποια γυναίκα αποφασίσει να διαμαρτυρηθεί, μπορεί να καταλήξει καμμένη από οξύ στο πρόσωπο.
Γι’ αυτό θέλει να πάει στο Δημόσιο. Και γι’ αυτό υπάρχει τόση ζήτηση που αναγκάζει το δημόσιο να βάζει παράλογα προαπαιτούμενα για τη θέση, όπως γραμματικές γνώσεις.
Και γι’ αυτό μια άτυχη γυναίκα που δεν έχει τελειώσει καν δημοτικό, μπήκε στον πειρασμό να πλαστογραφήσει απολυτήριο δημοτικού για να πάρει τη δουλειά.
Κι όταν την πιάσανε, ένα δικαστήριο τη δίκασε αντί για πλαστογραφία, και ίσως απάτη, ως καταχραστή του δημοσίου χρήματος. Στην ίδια κατηγορία με αυτούς που, ως ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, χτίζουν πισίνες και σπίτια,υπερτιμολογώντας δημόσια έργα και προμήθειες, κλέβοντας τα λεφτά των φορολογουμένων. Κι ας πέρασε τη ζωή της αυτή πάνω στις χλωρίνες και στις σφουγγαρίστρες.
Και η κοινωνία διχάστηκε από την ποινή της. Και οι δικαστές και οι δικηγόροι και όλοι. Κάποιοι είδαν ένα θηλυκό Γιάννη Αγιάννη που έκλεψε ένα καρβέλι από την πείνα. Κάποιοι πάλι είδαν έναν αδίστακτο απατεώνα που έκλεβε όχι μόνο τα λεφτά του δημοσίου, αλλά και τα λεφτά μιας άλλης γυναίκας που είχε απολυτήριο αλλά δεν πήρε τη δουλειά επειδή την πήρε η… απατεώνισσα.
Γιατί έτσι διχάζεται η ελληνική κοινωνία: Ασπρο ή μαύρο! Δεν υπάρχει κοινός τόπος, δεν υπάρχει κοινή λογική! Δεν υπάρχει αυτονόητο και μέση οδός!!
ΥΓ. Μια άλλη νέα γυναίκα (αυτή είχε απολυτήριο δημοτικού -και πτυχίο πανεπιστημίου, λέει, είχε) πριν λίγα χρόνια διορίστηκε ως καθαρίστρια σε δήμο, χατιρικά, χωρίς αξιολόγηση, για να πληρώνεται από το δήμο αλλά να κάνει άλλη δουλειά για το κόμμα που υποστήριξε τον δήμαρχο.
Δεν καθάρισε ούτε μια μέρα! Δεν έπιασε ούτε ένα σφουγγαρόπανο στα χέρια της. Κανεις δεν τη θεώρησε καταχραστή του δημοσίου ή απατεώνισσα! Εγινε από καθαρίστρια, διευθύντρια του γραφείου του ΠΘ και μετά υπουργός! Ολα καλά!
Ολη η πολιτική, κοινωνική, δικαστική πραγματικότητα της χώρας, μέσα από την ιστορία μιας καθαρίστριας ή δύο.
Είναι προφανές πως αυτή η χώρα δεν μπορεί, δεν θέλει και δεν πρόκειται να σωθεί.
* Ο Γιώργος Σακελλίων είναι γιατρός αναισθησιολόγος στο Colchester University hospital.
