Η βόμβα στον ΣΚΑΪ ήταν μια χρυσή ευκαιρία
Η βόμβα στον ΣΚΑΪ ήταν μια χρυσή ευκαιρία για τα κυβερνητικά στελέχη να αποδείξουν ότι η σχέση τους με την τρομοκρατία είναι εχθρική. Ήταν μια χρυσή ευκαιρία να αποστομώσουν αυτούς που απορούν για την άνεση με την οποία κινούνται οι τραμπούκοι τα τελευταία χρόνια και που παραξενεύονται που πλέον η τρομοκρατία ασχολείται αποκλειστικά με κόμματα της αντιπολίτευσης, ΜΜΕ αντιπαθή στην κυβέρνηση και «ενοχλητικούς» δικαστές. Ήταν χρυσή ευκαιρία να δείξουν πως, ό,τι κι αν έχει ειπωθεί, εκείνοι είναι έτοιμοι να σταθούν στο πλάι των αντιπάλων τους και να στείλουν το μήνυμα πως απέναντι στις επιθέσεις στην ελευθερία του λόγου και τη Δημοκρατία όλοι είμαστε ενωμένοι.
Ο τρόπος να τα κάνουν όλα αυτά ήταν την επόμενη κιόλας ώρα από την έκρηξη να διακόψουν το εμπάργκο στο ΣΚΑΪ και με την παρουσία τους στις εκπομπές του να έδειχναν στους βομβιστές πως το μόνο που κατάφεραν ήταν να τους ένωσουν όλους εναντίον τους. Ήταν μια χρυσή ευκαιρία που όμως απαιτούσε μια κυβέρνηση που να θέλει να στείλει ένα τέτοιο μήνυμα και να θέλει να σταθεί απέναντι στους τρομοκράτες. Και όπως φαίνεται, η κυβέρνηση του Αλέκση δεν είναι μια τέτοια κυβέρνηση.
Όπως φαίνεται, η απέχθεια των κυβερνητικών στελεχών για τη Δημοκρατία και το μίσος για τους πολιτικούς τους αντιπάλους είναι τέτοια που ούτε να υποκριθούν δεν μπορούν.
Ακόμα κι εγώ που δεν έχω ψευδαισθήσεις για τη σχέση της κυβέρνησης με τη Δημοκρατία, ακόμα κι εγώ που καταλαβαίνω πως είναι αδύνατο να θαυμάζεις Μάο, Κάστρο, Τσάβες και Μαδούρο και να είσαι δημοκράτης, πίστεψα πως αυτήν την ευκαιρία θα την εκμεταλλεύονταν τα κυβερνητικά στελέχη και -έστω και υποκριτικά- θα προπαθούσαν να αποδείξουν την αγάπη τους για τη Δημοκρατία, το μίσος τους για τους εχθρούς της και πως όσοι τους συνδέουν με πράγματα με τα οποία καμία δημοκρατική κυβέρνηση δεν πρέπει να συνδέεται, λένε βλακείες. Πίστευα πως η έκρηξη θα σήμαινε και το τέλος του εμπάργκο.
Όπως φαίνεται, όμως, η απέχθεια των κυβερνητικών στελεχών για τη Δημοκρατία και το μίσος για τους πολιτικούς τους αντιπάλους είναι τέτοια που ούτε να υποκριθούν δεν μπορούν. Ο Αλέκσης και η χαρούμενη παρέα του, αυτοί που με πάθος στάθηκαν πλάι-πλάι με τους χρυσαυγίτες στις πλατείες της αγανάκτησης και του ΟΧΙ, ούτε με το ζόρι δεν μπορούν να σταθούν απέναντι στην τρομοκρατία. Ούτε προσποιούμενοι δεν μπορούν να δώσουν έναν μήνυμα μιας Δημοκρατίας που, ανεξαρτήτως διαφορών, ενώνεται απέναντι στον (τελικά όχι και τόσο) κοινό αντιδημοκράτη έχθρο.
Φίλες, φίλοι και η υπόλοιποι, η Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο πολίτευμα των στελεχών της κυβέρνησης του Αλέκση, αλλά κανείς ήλπιζε πως, όπως εδώ και δεκαετίες κάνει το ΚΚΕ, θα κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και θα αρχίσουν να σέβονται και να τηρούν τους κανόνες της. Εκείνοι, με την απροθυμία τους να εμφανιστούν στο ΣΚΑΙ, επιβεβαίωσαν πως η καθόλου θερμή σχέση τους με τη Δημοκρατία έχει πια γίνει οριστικό διαζύγιο. Ένα διαζύγιο του οποίου τη διατροφή οι κυβερνητικοί έχουν σκοπό να μας βάλουν να την πληρώσουμε όλοι. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη.
Υ.Γ. Και στην εκπομπή και στα σόσιαλ τα μίντια παίρνω μηνύματα ανθρώπων που απορούν με τη στάση κυβερνητικών βουλευτών και δημοσιογράφων της ΕΡΤ που για πολλά χρόνια δούλεψαν στον ΣΚΑΪ και την Καθημερινή και τώρα είτε σφυρίζουν αδιάφορα είτε διαδίδουν βολικές μπούρδες για προβοκάτσιες. Η απορία τους είναι δικαιολογημένη μόνο επειδή δεν τους ξέρουν.
