Από τον
Δημήτρη Κ. Σέργιο*
Νομίζω ότι όσο περισσότερο ο δυτικός πολιτισμός αποβαίνει αβέβαιος για την ταυτότητά του θα απονέμει όλο και νεότερα (αφάνταστα…) «δικαιώματα» σε άτομα ή ομάδες που τα διεκδικούν με υψωμένη τη γροθιά στον αέρα, μέχρι η δικαιωματική λογική να φθάσει να καταστεί αυθαίρετο σύστημα αξιώσεων. Σύστημα, δηλαδή, που δεν θα νιώθει πια ανάγκη κοινωνικής -φιλοσοφικής, θρησκευτικής, συνταγματικής, νομοθετικής- επιβεβαίωσης για να λειτουργήσει. Καθένας στο κοντινό μέλλον φοβάμαι ότι θα ασκεί «δικαιώματα» επιλεγόμενα από τον… ίδιο, δεν αστειολογώ! Ακόμη και αυτός ο ορισμός της έννοιας του Δικαίου τρέμω ότι δεν θα έχει πια επιστημονικό χαρακτήρα σαν αυτόν που έχουν σήμερα οι Κλάδοι του Δικαίου που διδάσκονται στις Νομικές Σχολές. Καθένας θα σηκώνει μια «δικαιωματική» σημαία του γούστου του. Θα κραυγάζει «το αποφάσισα, το κέφι μου θα κάνω, θα πιω κι ένα ποτήρι παραπάνω!». Θα φέρω κάποια παραδείγματα…
Διάβασα ότι Γερμανίδα φεμινίστρια αποφάσισε να ξεκινήσει καμπάνια διεκδικώντας «δικαίωμα» να συνάψει, ει δυνατόν εδώ και τώρα, «σύμφωνο συμβίωσης» με το ρομπότ που έχει στο σπίτι για τις δουλειές! Αν, τώρα, σας παρακαλώ, ενδώσει κάποια στιγμή η πολιτισμική λογική της ευρω-κρατούσης Γερμανίας στην αξίωση αυτή, γιατί άραγε να μην αξιώσουν κάποιοι άλλοι να τους αναγνωριστεί ότι «έχουν δικαίωμα» να παντρεύονται τον… σκύλο ή τη γάτα τους; Στο κάτω κάτω ο σκύλος και η γάτα έχουν επιπλέον (διεγνωσμένως!) αισθήματα! Τι δηλαδή; Να παντρεύεται κανείς το ρομπότ του, αλλά όχι τη… γατούλα του; Να δείτε τι είδους και εκτάσεως διάλογοι «διαφωτισμένων» νοημόνων θα ανοίξουν σε λίγο για τέτοια θέματα στη Δύση! Αλλωστε, συστηματικές συζητήσεις δυτικών νοημόνων έχουν ήδη ανοίξει επί… «εφαπτομένων» θεμάτων:Σε Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία ορισμένοι ζητούν -μάλιστα, με καταθέσεις νομοθετικών προτάσεων!- να πάψει να θεωρείται ανήλικος όποιος έχει συμπληρώσει (…καθήστε, αν είστε όρθιοι!) το δωδέκατο έτος της ζωής του! Διότι, βέβαια, στον δυτικό κόσμο του «διαφωτισμού», ενώ κάποιοι νομοθέτες δεν σταμάτησαν ακόμη να κυνηγάνε την παιδεραστία, κάποιοι άλλοι θέλουν να την απενοχοποιήσουν, αρκεί τα θύματα να μη θεωρούνται ανήλικα! Ετσι, αύριο μεθαύριο θα δείτε παιδάκια δώδεκα μεν χρόνων παρά μία ημέρα να θεωρούνται ανήλικα, δώδεκα όμως χρόνων συν μία ημέρα να θεωρούνται ενήλικοι με πλήρη (τάχα μου…) γνώση, και με ενσυνείδητη αποδοχή και θέληση της παράσυρσής τους από τους παιδεραστές… Σας αρκούν, άραγε, αυτά ή θέλετε και… άλλα;
Προσέξτε όμως: Οταν δεν υπάρχει κοινωνική και ηγετική συνείδηση δεσμευμένη από τη συστηματική διδασκαλία του Δικαίου (που είναι ιδίως θρησκευτική, και, ως γνωστόν, τη θρησκευτική -εν προκειμένω τη χριστιανική- αποδέσμευση την έχει κάνει σκοπό της η «διαπεφωτισμένη» Ευρώπη…), τελικά δεν θα προβάλλουν τις αυτόβουλες «δικαιωματικές» αξιώσεις αποκλειστικώς μεμονωμένα άτομα. Το πράγμα θα προχωρήσει στη συγκρότηση και ειδικών ομάδων που θα τις προβάλλουν. Ρωτήστε τους σημερινούς αυτόδικους των… «Πυρήνων». Ρωτήστε τους αστυνομοφάγους των Εξα(χ)ρείων και των πανεπιστημίων… Ρωτήστε τούς αυτόδικους των φυλακών, οι οποίοι κάνανε μαύρο στο ξύλο έναν από τους δύο έτερους «δικαιωματιστές», δηλαδή τους φονιάδες της Ρόδου, με αιτιολογία ότι… «η Πολιτεία δεν θα τους τιμωρήσει αρκετά…»! Μύλος!
*Δικηγόρος Α.Π. – Συγγραφέας
