Αυτή τη φορά το απάνθρωπο «παιχνίδι» του ποιος θα υποχωρήσει πρώτος παρατράβηξε. Σχεδόν είκοσι μέρες έχουν περάσει από τις 22 Δεκέμβρη, όταν το πλοίο Sea-Watch 3 της ανθρωπιστικής οργάνωσης Sea Watch διέσωσε 32 πρόσφυγες και μετανάστες ανοιχτά της Λιβύης, ανάμεσά τους τέσσερις γυναίκες, τέσσερις ασυνόδευτους ανήλικους και τρία παιδιά, ηλικίας 1, 6 και 7 ετών.
Μια βδομάδα αργότερα, στις 29 του περασμένου μήνα, άλλοι 17 περισυνελέγησαν από το διασωστικό πλοίο Sea-Eye της ομώνυμης οργάνωσης. Οι συνθήκες εγκλωβισμού στα δύο πλοία, η έλλειψη βασικών προμηθειών και συνακόλουθα η σωματική και ψυχική υγεία των θαλασσοδαρμένων χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα, καθώς οι 49 διασωθέντες -πολλοί με συμπτώματα ναυτίας- και τα πληρώματα των δύο γερμανικών ΜΚΟ παραμένουν καθηλωμένοι αρόδο, σε βασανιστικά μικρή απόσταση από τη Μάλτα, που εξακολουθεί να αρνείται άκαρδα να τους δώσει άδεια ελλιμενισμού για να μη δημιουργήσει «προηγούμενο», αποδεχόμενη μόνο να τους επιτρέψει να εισέλθουν στα χωρικά της ύδατα για να προστατευτούν από την τρικυμία.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε επανέλαβε χθες πως η χώρα του προτίθεται να αναλάβει τους γονείς και τα παιδιά, διαφοροποιούμενος ξανά από τον ακροδεξιό υπουργό Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι που επιμένει ότι τα ιταλικά λιμάνια είναι και θα είναι κλειστά για όλους τους «λαθρομετανάστες» και τις MKO που σώζουν ζωές στη Μεσόγειο.
Από την άλλη, ο ξενόφοβος υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Χορστ Ζεεχόφερ ανήγγειλε πως το Βερολίνο είναι διατεθειμένο να δεχτεί τους 49, υπό τον όρο ότι η Ε.Ε. θα καταλήξει σε μακροπρόθεσμη λύση για την κατανομή στα κράτη-μέλη όσων διασώζονται στη Μεσόγειο.
Στο μεσοδιάστημα συνεχίζονταν οι εντατικές διπλωματικές προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μεσολαβήσει ώστε να καταστεί δυνατή η αποβίβαση των διασωθέντων στη στεριά το ταχύτερο. Σύμφωνα με ευρωπαϊκή πηγή που επικαλείτο το AFP, Γαλλία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία και η -προεδρεύουσα το τρέχον εξάμηνο στην Ε.Ε.- Ρουμανία δήλωσαν επίσης διατεθειμένες να υποδεχτούν ορισμένους εξ αυτών.
Πονηρός ελιγμός
Η Μάλτα ωστόσο δείχνει να… παίζει τα ρέστα της σ’ αυτή την «ντροπιαστική παρτίδα πόκερ» στις πλάτες ανθρώπων που έχουν ήδη περάσει τα πάνδεινα στη Λιβύη, όπως χαρακτήρισε τη διαμάχη o διευθυντής τής Sea-Eye, Γκόρντον Ισλερ.
Με έναν πονηρό ελιγμό (που θυμίζει τη γνωστή παροιμία «τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντ’ έξι»), η κυβέρνηση του Τζόζεφ Μουσκάτ εμφανίστηκε χθες να απαιτεί μια ευρωπαϊκή «ολιστική λύση», πιέζοντας εκβιαστικά άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να δεχτούν να μοιραστούν μεταξύ τους 249 πρόσφυγες και μετανάστες, στους οποίους είχε επιτρέψει να αποβιβαστούν το τελευταίο διάστημα, ως προϋπόθεση για να δώσει τελικά το πράσινο φως να βγουν στην ξηρά οι 49 διασωθέντες.
Οπως ανέφερε στο AFP υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος, οι πόροι στο μικρό νησί των 450.000 κατοίκων βρίσκονται σε οριακό σημείο λόγω υπερπλήρωσης στα κέντρα κράτησης μεταναστών…
Η προαναφερθείσα ευρωπαϊκή πηγή δήλωσε πως κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν μεν προσφερθεί να αναλάβουν περισσότερους από τους 49 διασωθέντες, όχι όμως το σύνολο των σχεδόν 300 που αξιώνει πλέον η Μάλτα.
«Χρειάζεται να πεθάνουν άνθρωποι προτού βρεθεί μια λύση;» διερωτήθηκαν δικαίως εκπρόσωποι των δύο ΜΚΟ σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο.
«Είναι η 18η μέρα που παραμένουμε όμηροι στη θάλασσα από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η κατάσταση είναι τεταμένη, τουλάχιστον όμως όλοι άρχισαν να τρώνε ξανά» ανέφεραν, μετά την απεργία πείνας που ξεκίνησαν μέσα στην απελπισία τους οι παγιδευμένοι.
Καταβάλλονται δε προσπάθειες να κρατηθούν μακριά από τα καταστρώματα μην τυχόν και βουτήξουν στη θάλασσα για να κολυμπήσουν μέχρι τις ακτές της Μάλτας, όπως συνέβη με έναν άντρα την Κυριακή.
Εθελοντές ανεφοδίασαν τα δύο πλοία με ζωτικές προμήθειες, καθώς οι ελλείψεις είχαν αναγκάσει τα πληρώματα να τους μοιράζουν καθορισμένες μερίδες νερού και φαγητού.
