Οι επιτυχίες του Στέφανου Τσιτσιπά στην μακρινή Αυστραλία έχουν προκαλέσει μεγάλη ικανοποίηση στην τενιστική κοινότητα της Πάτρας. Η ανοδική πορεία του Ελληνα αθλητή δεν είναι άγνωστη σε εκείνους που παρακολουθούν το αγωνιστικό τένις (τουλάχιστον την τελευταία πενταετία), καθώς ο Στέφανος συμμετείχε σε εθνικά τουρνουά πριν ξεκινήσει την συμμετοχή του σε αγώνες του εξωτερικού.
Γύρω στο 2015, ο 17χρονος τότε Στ. Τσιτσιπάς πρόσφερε δείγματα του ταλέντου του. Με αφετηρία τα χωμάτινα γήπεδα της Ανω Γλυφάδας αναρριχήθηκε στις πρώτες θέσεις της εθνικής κατάταξης της ηλικίας του, αλλά και της κατηγορίας των ανδρών. Το επώνυμο «Τσιτσιπάς» παρέμεινε όμως στις μικρότερες κατηγορίες μέχρι πρότινος μέσω του Πέτρου, αδελφού του Στέφανου, ο οποίος επίσης είναι από τους καλούς αθλητές του τένις στην Ελλάδα και έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνείς αγώνες.
Οι πατρινοί φίλοι του αθλήματος εξακολούθησαν να παρακολουθούν την προσπάθεια του Στέφανου για την καθιέρωση σε ένα από τα ανταγωνιστικά και απαιτητικά αθλήματα. Κυρίως στα χρόνια που με τη συνοδεία του πατέρα του και μια βαλίτσα στο χέρι ταξίδευε από τη μία γωνιά του πλανήτη στην άλλη, προκειμένου να κερδίσει τουρνουά και παράλληλα τους πόντους που θα τον έφερναν στην κορφή των τζούνιορ παγκόσμια. Και τα κατάφερε πριν κλείσει τα 18!
Για τους σημερινούς 16άρηδες και 17άρηδες που ασχολούνται με το αγωνιστικό τένις, ο Στ. Τσιτσιπάς αποτελεί ίνδαλμα την τελευταία τριετία, καθώς με τις επιτυχίες του έχει ξεπεράσει τα στενά ελληνικά όρια και αποδεικνύει ότι με σκληρή δουλειά μέσα στο γήπεδο και προσήλωση στον στόχο μπορεί να τα καταφέρει ακόμα και ένας αθλητής του τένις από την Ελλάδα.
Το καλοκαίρι του 2018, η κίνησή του να προσφέρει χρήματα για πρώην συναθλητή του, θύμα της πυρκαγιάς στο Μάτι, προκάλεσε συγκίνηση και έδειξε ότι το ξανθό παιδί που είχε βρει πλέον τον δρόμο προς τα υψηλά πατώματα του παγκόσμιου τένις δεν ξεχνά τους ανθρώπους με τους οποίους έζησε τα πρώτα βήματα της αθλητικής καριέρας του.
Θέλουμε νέους «Τσιτσιπάδες»
Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι με τον ρυθμό που έχουν πάρει οι επιτυχίες του Στέφανου Τσιτσιπά τον τελευταίο χρόνο σύντομα θα αυξηθεί ο αριθμός των γηπέδων τένις και εκείνων που θα πιάσουν ρακέτα στα χέρια τους.
Είναι όμως έτοιμη η ελληνική αντισφαίριση για να υποδεχθεί αυτό το κύμα ενδιαφέροντος του κοινού; Φοβάμαι πως όχι. Πάσχει σε αρκετά επίπεδα (παραγόντων, αθλητικών χώρων, νοοτροπίας κ.ά.), τα οποία αφήνω -εκτός από ένα- στην άκρη.
Εκατοντάδες αθλήτριες και αθλητές νεαρής ηλικίας αγωνίζονται σε εθνικές και διεθνείς διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια, όταν το τένις δεν γνώριζε τις σημερινές τιμές και δόξες. Εχουν ιδρώσει φανέλες, έχουν δώσει μάχες με τραυματισμούς, έχουν καταβάλει μεγάλα ποσά (με αποκλειστικούς χορηγούς τις οικογένειές τους), έχουν υποβληθεί σε προσωπικές στερήσεις όπως μια βόλτα με φίλους λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων, έχουν δώσει προσωπικές ψυχολογικές μάχες μέσα στα γήπεδα, έχουν θυσιάσει εκπαιδευτικές ώρες, έχουν…
Μια ολόκληρη κοινότητα παιδιών και νέων αντιμετωπίζει μάλλον με μειδίαμα το ξαφνικό ενδιαφέρον για το άθλημά τους. Στην πλειοψηφία τους, το βασικό κίνητρο είναι η απόλαυση του παιχνιδιού. Το τένις είναι ο δικός τους αθλητικός κόσμος.
Υπάρχουν όμως και αρκετά παιδιά ανά την Ελλάδα με βλέψεις πρωταθλητισμού. Παιδιά που είναι υποχρεωμένα να «κρέμονται» από τις σχολικές απουσίες για να λάβουν μέρος σε προγραμματισμένα τουρνουά χωρίς τον κίνδυνο να μείνουν στην ίδια τάξη, να χάνουν δεκάδες ώρες μελέτης για να ανταποκριθούν στις αθλητικές υποχρεώσεις τους κ.ο.κ. Στην περίπτωσή τους οι πιθανότητες αποτυχίας είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες από τις πιθανότητες επιτυχίας. Πόσοι από αυτούς μπορούν να γίνουν Τσιτσιπάς και πόσες να γίνουν Σάκκαρη; Στατιστικά είναι ελάχιστος ο αριθμός τους. Κανείς, όμως, δεν δικαιούται να τους στερεί το δικαίωμα στο όνειρο.
Συνηθισμένοι να μιμούμαστε ξένα εκπαιδευτικά πρότυπα θα μπορούσαμε να μιμηθούμε μοντέλα που να εξασφαλίζουν σε αυτά τα παιδιά την παρακολούθηση των μαθημάτων τους, εξακολουθώντας να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο και να εκπροσωπούν ανταγωνιστικά την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Στο παρελθόν υπήρχε δομή στην Ελλάδα που να κινείται σε αυτό το πλαίσιο (αν όχι να το υπηρετεί αυθεντικά). Ηταν τα αθλητικά σχολεία, τα οποία καταργήθηκαν για λόγους που δεν θα αναλύσουμε σε αυτό το σημείωμα. Ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι μαθήτριες/μαθητές όλων των αθλημάτων που αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο. Οι επιτυχίες του Στ. Τσιτσιπά στο τένις, της εθνικής ποδοσφαίρου το 2004 και του μπάσκετ δείχνουν ένα δρόμο που καλείται να διαβεί η ελληνική Πολιτεία για να διορθώσει μια στρεβλή κατάσταση. Ο Στέφανος της έδειξε τον δρόμο παραθέτοντας στο Ινσταγκραμ λόγια που αποδίδονται στον Σωκράτη, μετά τη νίκη επί του Ρότζερ Φέντερερ: «Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει» («Η μόρφωση, όπως ακριβώς μία εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά»).
ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ
