Στην Ευρώπη, σήμερα, οι κοινωνίες βρίσκονται αντιμέτωπες με μεγάλες προκλήσεις και σημαντικά διλήμματα. Προκλήσεις όπως οι εθνικιστικές φωνές που πυροδοτήθηκαν από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, αλλά και ο λαϊκισμός που εκμεταλλεύεται την ανησυχία των πολιτών, όταν το μέλλον παρουσιάζεται σαν απειλή και όχι σαν προοπτική βελτίωσης της καθημερινότητας.
Η ηγεσία της Ευρώπης καλείται να απαντήσει στις προκλήσεις προσφέροντας ασφάλεια, θέσεις εργασίας, ελευθερία, ελπίδα, υπερηφάνεια και ευημερία στους πολίτες της.
Στην Ελλάδα αισθανόμαστε μια εύλογη ανησυχία για το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της χώρας μας και των υπολοίπων χωρών της ΕΕ. Ανησυχία για το άμεσο μέλλον αλλά και το απώτερο, καθώς πρέπει να σταθεροποιήσουμε πειστικά την οικονομία μας.
Όλα αυτά είναι ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά μόνο μέσα από ισχυρούς, δημοκρατικούς θεσμούς και φιλοεπενδυτικό περιβάλλον που θα δημιουργεί καλές θέσεις εργασίας. Ρυθμοί ανάπτυξης του 2% δεν θα φέρουν αποτέλεσμα. Θα πρέπει να δοθούν μάχες, εντός και εκτός συνόρων, για να αλλάξει το μίγμα πολιτικής.
Η εθνική ανάπτυξη και η σύγκλιση με την Ευρώπη περνάει μέσα από την ενίσχυση των επενδύσεων για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών διεθνώς εμπορεύσιμων. Οι ελληνικές επιχειρήσεις θεωρητικά είναι ισότιμα μέλη της Ενιαίας Αγοράς. Και όμως, συνεχίζουν να ανταγωνίζονται με τις άλλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις χωρίς να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση με τους ιστορικά ευνοϊκούς όρους που προσφέρονται εδώ και χρόνια στις τελευταίες.
Αυτό είναι ένα άδικο και σοβαρό ανταγωνιστικό μειονέκτημα που προστίθεται στην επίπτωση που έχει η αυξημένη, μη ανταποδοτική, φορολογία σε όλα τα επίπεδα και το κόστος της γραφειοκρατίας και της θεσμικής αδυναμίας της χώρας.
Επίσης, οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις είναι σχετικά μικρές, οι οποίες παντού δυσκολεύονται να προσελκύσουν μη τραπεζική χρηματοδότηση. Η υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί να βελτιωθεί χωρίς την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που να περιλαμβάνουν μέτρα όπως:
Δημιουργία ενός πραγματικού εξωδικαστικού μηχανισμού για όσους έχουν μικρές σχετικά οφειλές μόνο σε τράπεζες και το δημόσιο.
Αφαίρεση και των τελευταίων εμποδίων στο προ-πτωχευτικό και πτωχευτικό δίκαιο, που επιβραδύνουν την επικύρωση σχεδίων εξυγίανσης.
Επίλυση των σοβαρότατων φορολογικών ζητημάτων που απομένουν σχετικά με τις επιπτώσεις των διαγραφών απαιτήσεων.
Κατάργηση του Φόρου Συγκέντρωσης Κεφαλαίων στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και αναδιαρθρώσεις.
Η πρόσβαση του ιδιωτικού τομέα σε χρηματοδότηση με ανταγωνιστικούς όρους είναι απαραίτητη εφόσον επιθυμούμε μια ταχεία ανάκαμψη.
Μόνο έτσι θα προσελκύσουνε νέους επενδυτές και οι ελληνικές επιχειρήσεις θα βελτιώσουν τους ισολογισμούς τους.
του Γιάννη Καρβέλη
