Δεν χρειάζονται υπεράσπιση ούτε ο Πολάκης ούτε ο Κραουνάκης. Διαφωνώ σε πολλά μαζί τους. Στις φασιστικής εμπνεύσεως επιχειρήσεις εξόντωσης όμως οφείλουμε όλοι και όλες να ορθώσουμε τείχος. Αδιαπραγμάτευτα
Το σύστημα και τα παρασυστήματα της Δεξιάς που συνδέεονται μέσα από ρυπαρούς αγωγούς με τον υπόνομο της Ακροδεξιάς, αν κάτι ξέρουν να κάνουν καλά, αυτό είναι η δολοφονία χαρακτήρων. Με μελετημένο τρόπο και καλά συντονισμένες κινήσεις οδηγούν στην ηθική, πολιτική και προσωπική εξόντωση όσων θεωρούν ότι είναι απέναντι.
Η περίπτωση Πολάκη είναι ενδεικτική. Σίγουρα το ύφος και ο τρόπος που παρεμβαίνει ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας υπερβαίνει πολλές φορές τα εσκαμμένα. Ο τρόπος όμως με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο Πολάκης ξεφεύγει κατά πολύ από τη δημοσιογραφική κριτική. Άραγε, πόσοι από όσους πυροβολούν καθημερινά τον Πολάκη για το κάπνισμα, για το ύφος, για τις μαντινάδες και τα post στο Facebook έχουν γράψει έστω μια αράδα, έχουν πει έστω δυο κουβέντες για τις τομές που έχουν γίνει στην Υγεία; Για την ενημέρωση των πολιτών για τα δικαιώματά τους; Για την πρόσβαση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας;
Ας μην ρωτήσουμε πού ήταν όλοι οι “ευαίσθητοι” για την Υγεία όλα τα προηγούμενα χρόνια που το δημόσιο σύστημα λεηλατήθηκε και που χιλιάδες άνθρωποι αποκλείστηκαν από την πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία. Ρητορικό το ερώτημα. Είναι πολλά τα λεφτά της διαφημιστικής δαπάνης.
Τώρα περνάμε σε άλλο επίπεδο.
Στην πυρά και ο Κραουνάκης. Τόλμησε να πει καλή κουβέντα για τον… μουστακοφόρο βελζεβούλ. Τον δέχτηκε και στο μαγαζί που τραγουδάει. Κρεμάστε τον! Έτσι αποφάσισε το σύστημα. “Ο τροβαδούρος του Πολάκη”, “Ο αθυρόστομος Κραουνάκης μαζί με τον τραμπούκο Πολάκη” διαβάσαμε σε “έγκριτα και αντικειμενικά” μέσα, φτάνοντας έως τον πρωτοσέλιδο σεξιστικό οχετό της γνωστής φασιστικής φυλλάδας, που για κάποιο λόγο της επιτρέπεται ακόμα να κρεμιέται στα περίπτερα.
Δεν μας κάνει όμως εντύπωση. Η σεμνότυφη και συντηρητική αντίληψη δεν αντέχει την πηγαία λαϊκή σάτιρα, που πολλές φορές είναι και αθυρόστομη. Και φυσικά δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε το μεγαλείο της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Σταμάτη Κραουνάκη. Ενός από τους τελευταίους μεγάλους δημιουργούς, με τόσο έντονη ταυτότητα και βαθιά ψυχή στη μουσική του. Είναι άλλοι κόσμοι, πώς να το κάνουμε.
Όσο γι’ αυτούς που πιάστηκαν από μια χιουμοριστική ραδιοφωνική ατάκα, προφανώς δεν έχουν ακούσει ποτέ την εκπομπή του Κραουνάκη στον ρ/σ Στο Κόκκινο. Μια εκπομπή που συχνά – πυκνά… ενοχλεί και από τα αριστερά. Κι αυτό κάτι δείχνει.
Δεν χρειάζονται υπεράσπιση ούτε ο Πολάκης ούτε ο Κραουνάκης. Διαφωνώ σε πολλά μαζί τους. Στις φασιστικής εμπνεύσεως επιχειρήσεις εξόντωσης όμως οφείλουμε όλοι και όλες να ορθώσουμε τείχος. Αδιαπραγμάτευτα. Κι αν το ‘χουνε βάλει σύστημα να πάμε πριν την ώρα μας παιδιά στα κυπαρίσσια, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
