Στην ημέρα της γυναίκας παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση, σε όλα τα κανάλια, ένα φεστιβάλ ανοησιών, δήθεν για κοινωνικές ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Υποτίθεται πως το «αποδείκνυαν» πέραν πάσης αμφιβολίας με διάφορα στατιστικά στοιχεία: γυναικεία επιχειρηματικότητα, αποδοχές, ηγετικές θέσεις, ανεργία· με σημαντικότερο εξ αυτών τις ετήσιες αποδοχές των γυναικών, που «αποδεικνύουν» εύγλωττα τον σεξισμό στην Ελλάδα, αφού είναι 12,50% χαμηλότερες από τους άντρες (ΑΝΤ1). Ωστόσο, εύκολα αποδεικνύεται πως όλα αυτά είναι εκ του πονηρού . . .
Παραπλανητικά στατιστικά
Τα στατιστικά που αναφέρθηκαν στα ΜΜΕ προκύπτουν από τις διαφορές μεταξύ μέσου γυναικείου και ανδρικού εισοδήματος που συνδυάζονται με το φύλο όσων δηλώνουν μια απασχόληση στην εφορία ή στον ΟΑΕΔ. Μα αυτοί οι υπολογισμοί, δεν αποκαλύπτουν καμιά αδικία, διότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους μόρφωση, θέσεις εργασίας και ώρες εργασίας. Τι θέλω να πω . . .
Μόρφωση
Οι γυναίκες δεν επιλέγουν να σπουδάσουν σε τομείς θετικής κατεύθυνσης που είναι πιο προσοδοφόρες επαγγελματικά στην πιάτσα, όπως μηχανικός — αντιθέτως, επιλέγουν τομείς θεωρητικής κατεύθυνσης, όπως φιλόλογος. Το ότι η αγορά πληρώνει περισσότερο τα μεν επαγγέλματα από τα δε, δεν έχει να κάνει με σεξισμό.
Θέσεις εργασίας
Οι γυναίκες δεν επιλέγουν επαγγέλματα υψηλής διακινδύνευσης, τα οποία πληρώνονται καλύτερα· επί παραδείγματι: σπουδάζουν μεν γιατροί, δεν επιλέγουν όμως χειρουργικές ειδικότητες που πληρώνονται περισσότερο, όπως η γυναικολογία — αντιθέτως, επιλέγουν παθολογικές ειδικότητες, όπως η παιδιατρική. Οι γυναίκες είναι κατεξοχήν κυνηγοί της ασφάλειας, διότι το μητρικό ένστικτο είναι πολύ ισχυρό.
Ώρες εργασίας
Οι γυναίκες, ακόμα και αν σπουδάσουν το ίδιο με τους άντρες και έχουν την ίδια θέση, δεν επιλέγουν θέσεις πολύωρης απασχόλησης, όπως λ.χ. πάνω σε καράβια στην ναυτιλία — αντιθέτως, προτιμούν τις θέσεις γραφείων στην ναυτιλιακή εταιρία. Ε, δεν είναι δυνατόν αυτές οι θέσεις να πληρώνονται το ίδιο.
Η ζωή αυτό που κατεξοχήν επιβραβεύει είναι το ρίσκο· μετά την εξυπνάδα· τελευταία την εργατικότητα — αυτό όμως δεν είναι σεξισμός, είναι πραγματικότητα.
Full-time μητέρες
Μια πραγματική ημέρα για την γυναίκα τα κανάλια θα ζητούσαν να νομοθετήσει το κράτος πραγματικά επιδόματα που να ενισχύουν την οικογένεια: προίκα στις γυναίκες αν παντρεύονται πριν τα 23 έτη (να την χάσουν όμως, αν χωρίσουν)· πραγματικό μισθό στις νοικοκυρές, που φροντίζουν τα παιδιά τους μέχρι την ηλικία των 5 ετών· και κλιμακούμενα επιδόματα για τα παιδιά. Ο Ζαν Πιαζέ, ο μεγαλύτερος παιδοψυχολόγος του 20ου αι., υποστηρίζει πως ο χαρακτήρας μας ολοκληρώνεται μέχρι τα πέντε χρόνια μας, σκεφθείτε πως ούτε καν το σχολείο δεν μας επηρεάζει — τόσο σημαντική είναι η παρουσία της μητέρας στα παιδιά της. Ο χαρακτήρας των παιδιών είναι το πεπρωμένο τους (παλιά λέγανε πως με κάθε σχολείο που χτίζεις, γκρεμίζεις μια φυλακή — είχαν λάθος, σήμερα έχουμε περισσότερα σχολεία από ποτέ και το white collar crime αυξάνεται εκθετικά· δεν είναι η εκπαίδευση η αιτία, αλλά οι part-time μάνες). Οι άντρες φτιάχνουν τους νόμους, αλλά οι γυναίκες διαιωνίζουν τα ήθη.
Συνελόντι ειπείν, οι γυναίκες έχουν τελείως διαφορετικές προτεραιότητες στην ζωή τους από τους άντρες. Όταν φτάσουν οι γυναίκες να σπουδάζουν τα ίδια με τους άντρες, να διακινδυνεύουν το ίδιο με τους άντρες και να εργάζονται τις ίδιες ώρες με τους άντρες, τότε θα μπορούμε να συγκρίνουμε τέτοια στατιστικά — μόνο που τότε δεν θα είναι πλέον . . . γυναίκες.
Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα είναι ό,τι πιο θαυμάσιο υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΙΑΜΠΑΡΑΣ
