Είναι γνωστό σε όλους ότι η φετινή χρονιά, επισήμως, είναι αφιερωμένη στον ποιητή μας Κωστή Παλαμά.
Καλή ευκαιρία να θυμηθούμε και λίγα από… τα «προσωπικά του δεδομένα»!
Είναι επίσης γνωστό, ότι ο Παλαμάς είχε φιλικές σχέσεις με την οικογένεια Αννινου.
Ο ίδιος, το 1936, σε ερώτηση που του έγινε από τον Δημ. Λουκάτο: «Πήγατε ποτέ Κεφαλονιά; – Ναι, πήγα, ήμουν όμως μικρός. Μαθητής Γυμνασίου θα ήταν το 1876. Έμεινα ως 16 χρονών. Είχα φίλο εκεί τον Επαμεινώνδα Αννινο. Εμεινα ολόκληρο το καλοκαίρι. Μα δεν θυμάμαι λεπτομέρειες».
Φαίνεται πως εκεί γνώρισε ο έφηβος Παλαμάς την Ισαβέλλα με τις περίσσιες αρετές και γοητεύτηκε.
Τη γνώρισε και στον Νίκο Καμπά. Ετσι εξηγείται ο παιγνιώδης ποιητικός διαγωνισμός μεταξύ των δύο φύλων. Το πρώτο χρονολογικά ποίημα του Παλαμά είναι λυρικό και γράφτηκε με αφορμή-έμπνευση την Ισαβέλλα. Ενα δεύτερο όμως, το μεγάλο, γράφτηκε, για να ανακοινωθεί ο έρωτάς του προς αυτήν. Και είναι εξομολογητικό. Η ημερομηνία του είναι: «Αθήνα, 10 Οκτωβρίου» Δεν αναγράφει έτος, αλλά μάλλον χρονικά είναι το δεύτερο, γιατί το τρίτο είναι στις 31 Δεκεμβρίου 1877, όπου εκεί φαίνεται ότι η Ισαβέλλα δεν απέρριψε την εξομολόγησή του. Γι’αυτό έχει και τίτλο «Τη καλή Ισαβέλλα» και ο Παλαμάς τη ραντίζει με χρυσά χαρίσματα και άλλα στολίδια του ποιητικού λόγου..
Πρέπει ακόμα να αναφέρουμε για όσους δεν το γνωρίζουν, πως ο Παλαμάς υπήρξε ιδιαίτερα ερωτικός άνθρωπος. Η σύζυγός του Μαρία Βόλβη Παλαμά, που ήταν παρούσα κάποτε σε μια συνέντευξή του, τον πείραξε λέγοντάς του: «ξεχνάς να πεις πως ήσουν ερωτευμένος με όλα τα κορίτσια του Μεσολογγιού». Και ο Παλαμάς με ειλικρίνεια, αμέσως της απάντησε: «Ερωτευμένος; Ναι, πάντα ήμουν ερωτευμένος».
Το 1876, 31 Δεκεμβρίου, έγραψε το δύο στροφών ποίημα στην Ισαβέλλα, το οποίο ακολουθεί:
Ισην έχεις προς αγγέλους της ψυχής την καλλονήν
Σωφροσύνην δε και χάριν απροσποίητον κι αγνήν.
Ανθη φύονται και ρόδα εις τα θύματά σου κόρη
Βλέμμα εν σου δε φιλτάτη στέλλει τον θνητόν στα όρη.
Ευλογημένη πάντοτε η μήτηρ που σ’εγέννα
Λαμπρόν δ’έστω το μέλλον σου και μειδιών σε σένα.
Λόγοι πικροί ουδέποτε τα ώτα σου να πλήξουν
Αγνά δε και ευδαίμονα τα έτη σου να λήξουν.
_________
Ιδέες εις έναν ίασμον τη συμπαθή μορφή σου
Σύ και εκείνος αδελφήν δυάδα παριστάτε
Αυτούς το μύρον το γλυκό στολίζει την ψυχήν σου
Βαθέως εν τη όψει σου η χάρις του πλανάται.
Είθ’εις ίασμου άρωμα να ρέη η ζωή σου,
Λατρευομένη, πάναγνος, μυρόεσσα, ακμαία
Λαμπάν ψυχήν να ενδυθούν οι πόθοι της ψυχής σου,
Άγιος νύμφης στέφανος να στέψει σε, ω νέα…
Δεν είναι περίεργο ή λάθος και καλώς υποστηρίζεται ότι με στίχους του Παλαμά συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε και να διεκδικούμε το μέλλον.
Είναι από τους μεγάλους δημιουργούς, που κέρδισαν την αφθαρσία του χρόνου. Κατέχουν εξέχουσα θέση στις συνειδήσεις όλων των ανθρώπων και των περιστάσεων. Γι’αυτό τιμώνται από τους μεταγενέστερους.
*Ο Δήμος Νικολόπουλος είναι εκπαιδευτικός – συγγραφέας
