27 χρόνια κάθειρξης έχει συμπληρώσει -σύμφωνα με όλους τους υπολογισμούς που προκύπτουν από τις διατάξεις του νόμου- ο Σάββας Ξηρός με αναπηρία 80% βάσει αληθινών πιστοποιητικών, υποβάλλοντας νέο αίτημα για την αποφυλάκισή του. Το αίτημα συζητήθηκε στο Συμβούλιο Εφετών Πειραιά στις 13 Μαρτίου και αναμένεται από μέρα σε μέρα η απόφαση.
Οι ένοχοι ανθρωποκτονιών δικάζονται στα δικαστήρια, τα οποία και αποφασίζουν το εύρος των ποινών.
Από εκεί και πέρα, σε ένα κράτος δικαίου οι ίδιοι νόμοι οφείλουν να ισχύουν για όλους τους καταδικασμένους ανεξάρτητα από το αν τα θύματά τους ήταν ήόχι επώνυμα, από το αν ήταν ή όχι ειδεχθείς οι δολοφονίες και από τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των συγγενών θυμάτων.
Κριτήριο για τα όποια ευεργετικά μέτρα συνεχίζει φυσικά να είναι και η πειθαρχική συμπεριφορά του κρατούμενου.
Στο τελευταίο αίτημα που υπέβαλε ο Σ. Ξηρός διά της συνηγόρου του αναφέρει ότι στο προηγούμενο απορριπτικό βούλευμα είχε υπολογιστεί με λάθος τρόπο το διάστημα (πραγματικό και ευεργετικό) που έχει παραμείνει στις φυλακές από το 2002, όταν και συνελήφθη τραυματισμένος βαριά από τη βόμβα που έσκασε στα χέρια του.
Με αναλυτικό τρόπο προσθέτει όλες τις ημέρες κράτησής του και όλους τους ευεργετικούς υπολογισμούς ποινής που προβλέπει ο Σωφρονιστικός Κώδικας και σημειώνει:
«Επομένως, ακόμα και με την ανεπιεική και νομικά αβάσιμη άποψη αναφορικά με την αναλογική εφαρμογή του 105 παρ. 4 που υιοθέτησε το Συμβούλιο Εφετών (σ.σ. τουλάχιστον 25 έτη ποινής) πληρούται στο απόλυτο η τυπική προϋπόθεση της συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου των 25 ετών που θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την υφ’ όρον απόλυσή μου».
Ο Σ. Ξηρός απαριθμεί επίσης τις διαδοχικές ιατρικές γνωματεύσεις (έκθεση ιατροδικαστή Φίλιππου Κουτσαύτη, γνωμάτευση ιατρού νευρολόγου της Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρατουμένων, ιατρική γνωμάτευση του προϊσταμένου της Χειρουργικής Κλινικής του ΝΚΚ, γνωμάτευση της ιατρού-ειδικής παθολόγου Δ.Κ., ιατροδικαστική γνωμοδότηση των ιατροδικαστών Νικολάου Καρακούκη και Χριστίνας Τσάκωνα, γνωμάτευση του γενικού χειρουργού Γεωργίου Γρηγοριάδη κ.ά.) σύμφωνα με τις οποίες οι μόνιμες βλάβες και τα έλκη στα πόδια του αφαιρούν όχι μόνο τη δυνατότητα να βάλει ηλεκτρονική επιτήρηση αλλά και να πάρει την κατάλληλη αγωγή για τη σκλήρυνση κατά πλάκας από την οποία έχει διαγνωστεί ότι πάσχει.
Οι ειδικοί επισημαίνουν και τους υπαρκτούς κινδύνους ακρωτηριασμού. Το ίδιο ισχύει και για τα άνω άκρα του (στο δεξί του χέρι έχει μετά τον ακρωτηριασμό μόνο αντίχειρα και δείκτη, ενώ το αριστερό «πάσχει από νευρομυϊκή αδυναμία λόγω της απομυελωνιτικής νόσου που στη Νευρολογική Κλινική του Θριάσιου Νοσοκομείου χαρακτηρίστηκε ως σκλήρυνση κατά πλάκας».
Εδώ όμως, όπως αναφέρει στο αίτημά του ο Σ. Ξηρός, ενώ πληροί όλες τις προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 110Α ΠΚ, η προηγούμενη αίτησή του για υφ’ όρον απόλυση απορρίφθηκε όταν το Συμβούλιο με μια καινοφανή προσέγγιση που «συνιστά ουσιαστικά μία ανεπίτρεπτη απόπειρα περαιτέρω διάπλασης δικαίου contra legem» εξαίρεσε την περίπτωση Ξηρού από τη ρυθμιστική εμβέλεια του άρθρου 110Α ΠΚ, στην οποία νομίμως υπάγεται.
