ΕΧΕΙ σχεδόν γούστο ότι από όλους τους ιμπεριαλισμούς του καιρού μας, στρατιωτικούς, οικονομικούς, νομισματικούς, τεχνολογικούς, πολιτιστικούς, αλλά και όλες τις κρατικές εκδοχές τους, που πλέον εξαπλώνονται από Αμερική μέχρι Απω Ανατολή, από Ειρηνικό μέχρι Καύκασο, Αγκυρα και Βερολίνο, η δημοτική αρχή της Πάτρας έχει δυσανεξία μόνο με τον αμερικάνικο. Σαν τον παλιό καλό καιρό του ’70 και του ’80.
ΟΧΙ απλώς δεν προχωρήσαμε περισσότερο, αλλά διαφημίζουμε με μεγάλη χαρά τη στασιμότητα και τον οπισθοδρομισμό μας. Με πελώρια πανό και με πύρινες δηλώσεις, οι οποίες βέβαια εκφέρονται όταν οι πρέσβεις έχουν αναχωρήσει για την πρεσβευτική τους κατοικία. Κάνουμε πόλεμο, δηλαδή, εκ του ασφαλούς και για τοπική κατανάλωση. Σκοπός είναι να συντηρούμε τα δίκτυα των υποστηρικτών μας, αναπαράγοντας συνθήματα που έχουν ως πρωταγωνιστή τον παλιό, αναγνωρίσιμο κακό λύκο.
ΑΠΟ τη μια η αριστερά της αυταπάτης, από την άλλη η αριστερά των μύθων. Και στη μέση η πραγματικότητα, η ανάγκη για εξωστρέφεια, για ανοιχτούς ορίζοντες, για βελτίωση της θέσης της πόλης μέσα από εκμετάλλευση ευκαιριών και πλεονεκτημάτων.
ΚΑΠΟΙΟΣ άλλος δήμαρχος, στην πόλη μας ή αλλού, θα είχε ως μέριμνα πώς θα μπορούσε να αξιοποιήσει τον συγκεκριμένο ποδηλατικό γύρο, ένα γεγονός με μεγάλη συμβολική αλλά και αθλητική σημασία, που μπορεί να προσλάβει διεθνή εμβέλεια. Η δική μας δημοτική αρχή είχε έγνοια πώς θα δηλώσει ότι θεωρεί ανεπιθύμητο τον πρέσβη στην πόλη, επινοώντας μια σειρά από αιτίες από τα μαλλιά.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ τι μπορεί να είπε η πρεσβεία για όλα αυτά και πόση σημασία τους έδωσε, η όλη εικόνα της μικρονοϊκότητας, της εμπάθειας, της προκατάληψης και εν τέλει της υποκρισίας, έκανε αλγεινή εντύπωση στον καλόπιστο κόσμο.
ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ μάλιστα τους επικριτές της η δημοτική αρχή ότι αντέδρασαν ενορχηστρωμένα. Και δεν βρίσκει καθαρό μυαλό να εικάσει ότι όταν οι άλλοι βάλλουν εναντίον σου, μήπως έχεις, απλά, εσύ το λάθος
