«Βεβαίως, μπορείτε να μην ασχολείστε με την πολιτική, έτσι κι αλλιώς η πολιτική θα ασχοληθεί μαζί σας». Μονταλαμπέρ Σ.
Με το πέρασμα των χρόνων η λέξη «πολιτική» απέκτησε αρνητικό πρόσημο και η χρήση της λέξης αυτής, καθώς οι λαοί δυσαρεστήθηκαν από την πολιτική που άσκησε το κράτος στο οποίο ανήκουν, γίνεται με δυσφορία.
Ο πολίτης συχνά θεωρεί πως η «πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να καταπιάνονται με ότι τους αφορά!» όμως, είναι αυτή η πραγματικότητα; Η πολιτική είναι επιστήμη ή τέχνη;
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να διασαφηνίσουμε πως η ενασχόληση με την πολιτική δεν είναι μόνο των επαγγελματιών της έργο, κι ας αποτελεί το σύνολο των πράξεων για τη διακυβέρνηση των πολιτών, την επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων κι απαιτήσεων, καθώς και τον τρόπο διοίκησης της κοινωνίας.
Η οργάνωση της κοινωνίας και η λειτουργία της οφείλονται στην άσκηση της πολιτικής, που πρωταρχικό της μέλημα είναι να επιτευχθεί η ευημερία των πολιτών. Εφόσον η πολιτική που θα ακολουθήσει το κράτος οφείλει να αποβλέπει στην αυτάρκεια, την ανεξαρτησία, την ελευθερία των πολιτών του, ο χώρος στον οποίο κρίνονται οι ιδέες για το ιδανικότερο σύστημα διακυβέρνησης της πολιτείας οφείλει να αφουγκράζεται τις φωνές όσων ζουν και αναπτύσσονται στον κοινωνικό στίβο.
Με την πολιτική παράγονται, κυκλοφορούν κι αναπαράγονται οι ιδέες σε όλους τους τομείς που αφορούν τους πολίτες ενός κράτους. Αποβλέποντας στη δημόσια ζωή και τη βελτίωσή της, στην οποία δημιουργούνται οι ανθρώπινες σχέσεις, η συμμετοχή στα κοινά μοιάζει με την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, κατά τον Αριστοτέλη. Και δε μπορεί να ζήσει παρά μόνο μαζί με άλλους. Μόνο τα θηρία μπορούν να ζουν μοναχικά, και από αυτά μάλιστα όχι όλα!
Στην κοινωνία διαμορφώνονται αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων για την ορθή διακυβέρνηση της πολιτείας. Η πολιτική, ακόμα, σχετίζεται άμεσα με την εξουσία και τη δύναμη, που παραχωρεί στον πολιτικό που την εφαρμόζει. Μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας δημιουργούνται ομάδες ατόμων των ίδιων ιδεών ή συμφερόντων. Καθώς και ο ανταγωνισμός μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για να κατακτήσουν την εξουσία. Οταν ασκούν την πολιτική άνθρωποι που αποβλέπουν στο προσωπικό τους συμφέρον, αλλά και της αισχρής διακυβέρνησης τους και οι ελπίδες του λαού ενταφιάζονται!
Οταν η πολιτική αποσκοπεί στη διατήρηση της εξουσίας ή ένα κόμμα έχει κύριο σκοπό να συνεχίσει να ασκεί τη διακυβέρνηση του κράτους, τότε δεν αργεί να φανεί η διαφθορά και να κυριαρχήσει η εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων.
Στην κοινωνία διαμορφώνονται παθογένειες ως απόρροια της μικροπολιτικής και όταν οι ενασχολούμενοι με την πολιτική γίνονται επαγγελματίες, τότε τα αποτελέσματα είναι ολέθρια σε όλους τους τομείς. Η πολιτική οφείλει να είναι παραγωγική και ανθρωποκεντρική. Πρέπει να επιλύει τα προβλήματα της κοινωνίας και να μην τα δημιουργεί. Η εφαρμογή της πολιτικής πρέπει να αποβλέπει σε μακρά έργα για να επιτευχθεί η ευημερία του κοινωνικού συνόλου. Ο πολιτικός οφείλει να εμπνέει τον λαό, αλλά και να τον εκπροσωπεί με αίσθημα ευθύνης. Οποιαδήποτε ιδεολογία ή πολιτικό κόμμα πρέπει να ασκεί την πολιτική του με κύριο γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Η πολιτική είναι η κινητήριος δύναμη των πολιτών, για να πραγματοποιήσουν μια καλύτερη κοινωνία. Χρειάζεται δράση και ενασχόληση με τα τεκταινόμενα καθημερινά, όχι μόνο όταν γίνονται εκλογές!
Η επιτέλεση της πολιτικής είναι τέχνη και επιστήμη, καθώς κάθε της κίνηση έχει αντίκτυπο στον κάθε άνθρωπο. Κι όταν έστω κι ένας άνθρωπος υποφέρει, τότε η πολιτική έχει αποτύχει. Και σαν επιστήμη και σαν τέχνη…
* Ο Χαρίλαος Παπαδήμας είναι φοιτητής στο Τμήμα Διοίκησης Οικονομίας στο ΑΤΕΙ Πατρών.
