Ζητούμενο των ερωτηθέντων της έρευνας η ανταποδοτικότητα των φόρων – Πιο ένθερμοι Πορτογάλοι και Έλληνες για μεγαλύτερη φορολόγηση πλουσίων προς ενίσχυση των φτωχών
Ελλάδα και Πορτογαλία είναι οι δύο χώρες όπου οι πολίτες ζητούν με συντριπτικά ποσοστά μεγαλύτερη φορολόγηση των πλουσίων για στήριξη των φτωχότερου πληθυσμού, με τους Έλληνες να ανησυχούν πρωτίστως για «διαβίωση – υγεία – απασχόληση», αλλά και να εμφανίζονται προβληματισμένοι για το επίπεδο βασικών από τις προσφερόμενες δημόσιες υπηρεσίες.
Στοιχεία έρευνας του ΟΟΣΑ μεταξύ 22.000 ατόμων σε 21 χώρες για τους κοινωνικούς και οικονομικούς κινδύνους δείχνουν ότι στο ερώτημα αν θα πρέπει οι κυβερνήσεις να φορολογούν περισσότερο τους πλούσιους (παρά την απουσία συγκεκριμένου ορισμού για το ποιοι είναι οι πλούσιοι) από όσο σήμερα προκειμένου να στηρίξουν τους φτωχούς, το ποσοστό σε Πορτογαλία και Ελλάδα φτάνει σχεδόν το 80%, έναντι μέσου όρου 68%.
Δυσαρέσκεια εκδηλώνεται στις 21 χώρες για τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας που θεωρούνται ανεπαρκείς. Μόλις 20% κατά μέσο όρο δηλώνει πως θα μπορούσε εύκολα να έχει πρόσβαση σε δημόσιες παροχές εάν χρειαστεί. Μεγάλη ανησυχία εκφράζεται για πρόσβαση σε καλής ποιότητας, προσιτή, μακροπρόθεσμη φροντίδα ηλικιωμένων, σε στέγαση και υπηρεσίες Υγείας, ενώ οι πολίτες θεωρούν πως δεν παίρνουν ό,τι τους αναλογεί με βάση τους φόρους που πληρώνουν.
Καθημερινά έξοδα
Στην Ελλάδα, σχεδόν οι μισοί δηλώνουν πρόθυμοι για περισσότερους φόρους προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε βελτιωμένες δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και καλύτερες συντάξεις. Από τις κορυφαίες ανησυχίες των Ελλήνων πολιτών είναι τα καθημερινά τους έξοδα. Το 70,5% των Ελλήνων θεωρεί τη δυσκολία κάλυψης των δαπανών του ως έναν από τους τρεις μεγαλύτερους βραχυπρόθεσμους (για τα επόμενα ένα – δύο χρόνια) κινδύνους, με μέσο όρο ΟΟΣΑ 47,3%. Οι δύο άλλοι μεγαλύτεροι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι που αισθάνονται είναι ασθένεια ή αναπηρία (46,1%, έναντι 54% κατά μέσο όρο στις 21 χώρες) και απώλεια της εργασίας (42,4%, έναντι 35,5%). Ακολουθεί ο κίνδυνος από βία ή έγκλημα (33%, έναντι 34%). Πολύ χαμηλότερα είναι τα ποσοστά για κίνδυνο ανεπαρκούς κατοικίας (20,3%, έναντι 27,5%), πρόσβασης σε φροντίδα ή εκπαίδευση παιδιών (28,2%, έναντι 15,8%) και πρόσβασης σε μακροπρόθεσμη περίθαλψη (20,3%, έναντι 26,3%).
Οι Έλληνες δεν θεωρούν αποτελεσματική την κοινωνική προστασία, με μόνο 6% να θεωρούν πως θα μπορούσαν εύκολα να έχουν πρόσβαση σε δημόσιες παροχές αν τις χρειαστούν. Μμόνο ένα τέταρτο ή και λιγότερο των Ελλήνων θα συμφωνούσε πως έχει πρόσβαση σε καλής ποιότητας και οικονομικά προσιτές δημόσιες υπηρεσίες Υγείας ή σε καλής ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες στέγασης, ενώ μόλις 8% θεωρεί πως έχει πρόσβαση σε καλής ποιότητας υπηρεσίες απασχόλησης.
Στο ερώτημα εάν η κυβέρνηση θα πρέπει να φορολογήσει τους πλούσιους περισσότερο απ’ ό,τι τώρα προκειμένου να στηρίξει τους φτωχούς, τουλάχιστον το 75% των Ελλήνων απαντά θετικά.
