Εκατοντάδες κρούσματα το 2018 στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν αναφερθεί περιστατικά και στην Ευρώπη.
Ενα πρωί του περασμένου φθινοπώρου, ο 4χρονος Joey Wilcox από τη Βιρτζίνια ξύπνησε με την αριστερή πλευρά του προσώπου να έχει «στραβώσει». Τρεις μέρες αργότερα, βρισκοταν στην εντατική, μη μπορώντας να κινήσει τα χέρια και τα πόδια του και με τους γιατρούς να μην ξέρουν τι του συμβαίνει!
Ο Joey είναι από τα 228 παιδιά που «χτυπήθηκαν» από τη μυστηριώδη παραλυτική ασθένεια μέσα στο 2018, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ίδιος επέζησε αλλά ακόμη ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης, ενώ άλλα παιδιά έχασαν τη ζωή τους.
Η ασθένεια είναι μια οξεία μυελίτιδα, παρουσιάζει έντονες εξάρσεις κάθε δεύτερη χρονιά, με εκατοντάδες κρούσματα κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και έχουν καταγραφεί περιστατικά στον Καναδά, τη Γαλλία, τη Βρετανία και τη Νορβηγία.
Το 90% των ασθενών είναι παιδιά 4 έως 6 χρόνων, ενώ ο μεγαλύτερος ασθενής που έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής είναι 32 ετών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μικροί ασθενείς περνούν μια ίωση με πυρετό και συμπτώματα κρυολογήματος, και ύστερα από λίγες μέρες παραλύουν!
Η παράλυση μπορεί να είναι από ήπια – για παράδειγμα σε κάποια δάχτυλα του χεριού – μέχρι πολύ σοβαρή, με τα παιδιά να χρειάζονται μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Η θεραπεία είναι συμπτωματική, με συνδυασμό φαρμάκων, όπως αντιβιοτικά και στεροειδή. Στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτούνται μήνες αποκατάστασης και φυσικοθεραπείας, αλλά τα περισσότερα παιδιά αναμένεται να αντιμετωπίζουν έστω και μικρές κινητικές δυσκολίες πιθανώς για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Η νόσος προκαλεί βλάβες στο νωτιαίο μυελό και θυμίζει στους επιστήμονες την πολιομυελίτιδα – που είχε προκαλέσει φοβερές και θανατηφόρες επιδημίες τους δύο προηγούμενους αιώνες. Μέχρι στιγμής, δεν έχει σταθεί δυνατό να εξακριβωθεί η αιτία της.
Οι υποψίες στρέφονται σε έναν συγκεκριμένο εντεροϊό, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε πριν από 55 χρόνια και πιθανολογείται πως έχει μεταλλαχθεί.
Πρόκειται για τον εντεροϊό D68Μ, ο οποίος έχει ανιχνευθεί σε 4 παιδία με οξεία μυελίτιδα. Ωστόσο, τα επιδημιολογικά στοιχεία δεν θεωρούνται ακόμη επαρκή για να θεωρηθεί ο συγκεκριμένος ιός αιτία της νόσου.
Πιθανολογείται ότι ο ιός ανιχνεύεται δύσκολα γι’ αυτό και απαιτούνται τεστ μεγαλύτερης ευαισθησίας προκειμένου να πιστοποιηθεί η σύνδεση του D68 με την οξεία μυελίτιδα.
Πηγή: Time
