ΤΟ ΞΥΛΟ άρχισε να πέφτει στην Πάτρα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θεώρησαν ότι η πλειοψηφία στο Εργατικό Κέντρο αναπαρήγαγε εαυτόν με καταχρηστικές μεθόδους και με συνδικαλιστική τεχνογνωσία, που στηριζόταν στην άντληση εξουσιοδότησης από άκυρους πυρήνες.
Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ αντέδρασε, οχυρωμένη πίσω από τη νομιμότητα την οποία επικαλείτο. Οι δύο πλευρές βρέθηκαν κάμποσες φορές σε αίθουσες και προθαλάμους δικαστηρίων, όταν δεν πιάνονταν στα χέρια ή όταν δεν κατήγγελλαν οι μεν τους δε με σκληρότατους τρόπους στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο, σε ρύμες και οδούς.
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, η σύρραξη άλλαξε πεδία μάχης παντού όπου έχει σύνοδο- συνέλευση η ΓΣΕΕ. Τελευταία διεύθυνση, Ρόδος. Συμπλοκή και τραυματίες, καταγγέλλει η μια πλευρά, στημένη συνέλευση, προστατευμένη από σεκιούριτι, και θεατρινισμούς, καταγγέλλει η άλλη.
ΚΑΙ ΣΤΗ μέση βρίσκεται το εργατικό κίνημα. Αποτελεί κίνημα; Οσοι θέλουν το πάνω χέρι, το κάνουν για το συμφέρον των εργαζομένων ή για τον πολιτικό έλεγχο που ποτίζει κομματικές αυλές ή προσφέρει προσωπικούς ρόλους;
ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ερώτημα, ωστόσο, είναι ποια περιθώρια έχει αφήσει η κρίση και η ανατίναξη του παλιού εργασιακού καθεστώτος για συνδικαλιστική δράση, που να υπηρετεί τους εργαζόμενους αλλά και δεν θα καθιστά μη βιώσιμη την επαγγελματική και επιχειρηματική πρωτοβουλία.
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ που κυρίως συνέβη τα τελευταία χρόνια ήταν να βρεθεί στο κενό ο ίδιος ο εργατικός συνδικαλισμός, εκτός βέβαια από τη μορφή του που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για κομματικούς σκοπούς και για ευκαιριακές απεργίες της μιας ημέρας και πορείες αβλαβείς, με προσχηματικά συνθήματα.
ΠΕΦΤΕΙ ξύλο. Και ποιον αφορά; Παράγεται θέαμα και θέμα για ειδησεογραφική κατανάλωση. Στην ουσία, δεν υπάρχει τίποτε άλλο από έναν αιμοβόρο διαγκωνισμό για την επιβολή στην κεντροαριστερά και τις λαϊκές τάξεις, με ορίζοντα τις κεντρικές εκλογές.
ΚΑΙ ΓΙΑ τους εργαζόμενους, όχι και πολλά που να αφορούν τη θέση τους και να τη βελτιώνουν. Εργατοπατερισμός, χωρίς να υπάρχουν τέκνα.
