Το πιο άρτια από-δομημένο πολίτευμα της α-σύγχρονης ιστορίας στηρίζεται στην ιδεατή φιλοσοφία της δημοκρατίας και την αυταπάτη της κοινής λήψης αποφάσεων. Όποιος νομίζει ότι δημοκρατεί την σήμερον, συνεχίζει να κινείται στην λούπα της αγνωμοσύνης. Εσχάτως, τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα και σε απόλυτη αντιστοιχία με τους αόμματους υποστηρικτές της πολιτικής διαστρέβλωσης.
Η καταστροφολογία έγινε καθημερινή γραφικότητα και σαν παράσιτο κατατρώει τους ξενιστές της, σε σημείο που αν λύνονταν όλα τα εθνικά ζητήματα, θα χανόταν το ενδιαφέρον. Πάνω στην οκνηρή λογική της δημαρχίας καταστρώθηκε η μεγαλύτερη συνομωσία της ιστορίας.
Ο ανεστραμμένος κώνος της Κόλασης πατάει στους στίχους του Δάντη και βρίσκει αναντίρρητα τον κατοπτρισμό του στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Σαν υποζύγιο οργώνει και τιτλοφορεί του κύκλους που οδηγούν στο Καθαρτήριο. Το κατόρθωμα του συνωστισμού και της συγκομιδής οδηγεί στην αναγκαία κράτηση θέσεων για την επική αιωνιότητα.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης βρίσκει τους εκφραστές του στο λαϊκό συναπάντημα του καταστροφικού πολιτικού τοπίου. Χίλιοι και ένας τρόποι να καταστρέψετε ένα κράτος, χίλιοι και ένας τρόποι για να καθηλωθεί κανείς από το θέαμα. Ο εθισμός στους απαγωγείς, ο εθισμός στους καταστροφολόγους, δημιουργεί μια πνευματική πόλωση στο όπιο της αεργίας. Quitacetconsentit, χωρίς δευτερολογίες και σκεπτικισμό.
Όσο κοντοζυγώνουν οι εκλογές και ξαφνικά η λύσσα πέφτει σαν επιδημία στο ευρύ κοινό – γιατί αν δεν νιώσει ο ψηφοφόρος ότι επιλέγει εκείνος τον απαγωγέα του δε γίνεται δουλειά – όλο και εμφανίζονται περισπούδαστοι ανίδεοι που θα αρπάξουν ένα κομμάτι από το μερίδιο τους. Βέβαια, η λογική επιτάσσει να κυβερνά κάποιος που δεν έχει ούτε ένα ένσημο, απολύτως φυσιολογικό να κυβερνούν τα αφεντικά και να τραβάν κουπί οι δούλοι, πρακτική που δεν αλλάζει σταθερές, χιλιετίες τώρα.
Είναι τρομακτικό το πόσο εγκλωβισμένο στις θηριωδίες είναι το φιλοθεάμων κοινό, το να αποτελεί κανείς τροφή για τέρατα και παράλληλα να ζητωκραυγάζει για αυτό, είναι απορίας άξιον.
Πατριδοκαπηλία και διαδοχή στη δυναστική δημοκρατία, που σηκώνει υπερανάλυση και αναθεώρηση, καθώς κάπου χάθηκε η δομή και αποσπάστηκε από την πορεία της κοινής προόδου.
Είναι αστείο να παρατηρεί κανείς πώς συμπεριφέρεται το υποκείμενο στον μικρόκοσμό του, να επιδεικνύει την κούφια ανωτερότητά του και να κομπάζει για κατορθώματα άλλων. Είναι επικίνδυνο το γεγονός, ότι το σύνολο του έξω κόσμου γνωρίζει μόνο μερικά νησιά και μια κατεστραμμένη οικονομία. Η εμφύλια διαμάχη ξεκίνησε παράλληλα με την δημοκρατία και την κοινή λήψη αποφάσεων, διαπέρασε τον χρόνο, υπερίσχυσε και σήμερα δυναστεύει.
Οι σεσημασμένες αναθεωρήσεις του Συντάγματος, η παροχή επιδομάτων και αποποινικοποίηση πραγμάτων που υπόκεινται στις ιδεολογίες της δεκάρας, είναι μονόδρομος στην πολιτική της ψηφοθηρίας. Όλα αυτά τυφλώνουν και κουφαίνουν μπροστά στις προσβολές ιερών και οσίων της χώρας. Μάλλον οι δέκτες ρυθμίστηκαν ξανά στην παθολογική αδιαφορία.
Στην εποχή του σκοταδισμού και της εξευτελιστικά αρνητικής αναδιάρθρωσης της προόδου, ο λαός απορεί και ανεβάζει την πιο τραγική παράσταση του αντί-θεατρικού θιάσου.
Κάθε ανθρώπινο πάρεργο ετοιμάζεται να σκαρφαλώσει στο αρματαγωγό του πολιτικού παροξυσμού και να βγάλει το λιθαράκι του από τον ετοιμόρροπο πύργο του ακροβατικού κράτους. Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει και συνεπώς η διοίκηση περνάει από ανίκανο σε ανίκανο. Σημεία και τέρατα-υποψήφιοι ξεφυτρώνουν σαν τους ασφοδέλους στον πολιτικό κήπο.
Οι αποφάσεις σε διεθνές επίπεδο, όπως έγινε φανερό συμπεριλαμβάνουν τη χώρα σε μια πολυεπίπεδη τριβή με τον ίδιο της τον εαυτό. Διαδικαστική η απαλλοτρίωση της Μακεδονίας, πέρασε σε ξένα χέρια, και το έργο τείνει να συνεχιστεί σε πολλά ακόμη στάδια. Φυσικά οι εγχώριοι διακινητές συνέβαλαν τα μέγιστα στην πραγματοποίηση του προγράμματος, οι εκπρόσωποι του λαού για να μην παρεξηγηθούμε.
Ο οικουμενισμός άρχισε εδώ και χρόνια να πλήττει και να απομυζάει, ο λαός κουρδισμένος εξακολουθεί να ζητωκραυγάζει στα θεάματα και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο πατητήρι των εθνών. Σύντομα δε θα υπάρχει έθνος για να διαφυλαχτεί, ούτε σύνορο απαραβίαστο. Κοντεύει ο καιρός της ολοκληρωτικής και απρόσκοπτης δημοκρατικής υποδούλωσης.
Εμμανουήλ Πηλιτσίδης
– Πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Α.Π.Θ.
– Συγγραφέας του βιβλίου «Και εγένετο πτώσις» (εκδ. Ρώμη)
– Αναγνώστης του Macroskopio
