ΕΝΑ ΑΠΟ τα ενδιαφέροντα στοιχεία της υπόθεσης με την πρόταση του υπουργού Παιδείας για τον ακαδημαϊκό χάρτη της Δυτικής Ελλάδας είναι η- με λίγες εξαιρέσεις- σιγή των πολιτικών φορέων της περιοχής. Συνηθίζουν να αντιδρούν με μεγάλη ένταση σε αποφάσεις που μας αφορούν. Δεν το κάνουν- με εξαιρέσεις, είπαμε- στην προκειμένη περίπτωση. Γιατί;
ΥΠΑΡΧΕΙ σαφής αμηχανία. Αντιλαμβάνονται, προφανώς, τις επιδιώξεις του υπουργού και της Κυβέρνησης. Αλλά η κατάσταση είναι εξαιρετικά περίπλοκη για να πάρει κανείς το θέμα επάνω του και να βγει στο ξέφωτο.
ΚΑΠΟΙΕΣ αποφάσεις ευνοούν μια πόλη, αλλά αδικούν την άλλη. Σε άλλες, υπάρχει σύμφωνη γνώμη των Χι πανεπιστημιακών, αλλά η οργίλη αντίθετη φωνή των Ψι, του ίδιου κλάδου, των ίδιων ή ξεχωριστών ιδρυμάτων. Παραλλήλως, κανείς δεν φαίνεται να θέλει να ρισκάρει αντιθέσεις, υπό τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για εναντίωση στην ίδρυση Νομικής Σχολής στην Πάτρα.
ΥΠΑΡΧΕΙ, επίσης, και μια αντικειμενική δυσκολία στην αξιολόγηση ακαδημαϊκών σχεδίων από μη ακαδημαϊκούς. Πολύ περισσότερο, όταν πρόκειται για μετακινήσεις από μέρος σε μέρος και για ιδρύσεις νέων σχολών και τμημάτων με καινοφανή ονομασία και αντικείμενο. Ενας λόγος παραπάνω να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές.
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, αποδεικνύεται ότι η πόλη και η περιοχή «δεν ξέρει» τα ακαδημαϊκά της ιδρύματα. Δεν έχει άποψη για τον εκπαιδευτικό της χάρτη, δεν συνδέεται άμεσα με τη ζωή του Πανεπιστημίου της. Είναι ένας κόσμος από τον οποίο μάς χωρίζουν παραπάνω από έξι χιλιόμετρα. Λόγω αντιλήψεως, συντηρητισμού και στενότητας οριζόντων. Με κάποιες εξαιρέσεις, που δεν αρκούν για να επηρεάσουν τον κανόνα.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαία χαμηλοί κάποιοι δείκτες στην περιοχή μας.
