Επεσε στα χέρια μας το πρόγραμμα υποψηφίου δημάρχου και διαβάσαμε μεγάλο μέρος του με προσοχή. Ομολογούμε ότι εντυπωσιαστήκαμε από τα όσα προβλέπει. Εκτιμούμε ότι το 1/ 10 αυτών, αν υλοποιούνταν, η Πάτρα θα έφτανε τη Βαρκελώνη, που θεωρείται πρότυπο ως μεσογειακή πόλη.
Πιθανολογούμε βάσιμα ότι, ακόμη κι αν ο συγκεκριμένος υποψήφιος εκλεγεί δήμαρχος, τα περισσότερα απ’ αυτά τα ωραία και θαυμαστά που θέλει να κάνει θα παραμείνουν κενά περιεχομένου, ανέφικτες ασκήσεις επί χάρτου, για λόγους που υπερβαίνουν τη θέλησή του.
Δεν αρκεί να θες, θα πρέπει και να μπορείς να κάνεις το όραμα σου πράξη. Σε μια χώρα που δεν έχει συνέλθει ακόμη από μια μακροχρόνια οικονομική κρίση και η τοπική αυτοδιοίκηση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κεντρική εξουσία, τα περιθώρια να γίνει η Πάτρα θεαματικά καλύτερη είναι ελάχιστα. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να την κάνουμε καλύτερη, να της δώσουμε έναν σαφή προσανατολισμό με μια αναπτυξιακή ταυτότητα για το μέλλον. Κάθε άλλο.
Συνηθίζεται τα προγράμματα υποψηφίων δημάρχων να έχουν έναν βερμπαλιστικό χαρακτήρα, να εμπεριέχουν και πράγματα που ακούγονται (και είναι) υπερβολικά, ωστόσο περνούν ως επί το πλείστον απαρατήρητα από την πλειονότητα του εκλογικού σώματος.
Κακά τα ψέματα, λίγοι είναι αυτοί που ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές, βάσει προγραμματικών θέσεων.
Στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας μπαίνουν ως επί το πλείστον οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και στις κάλπες συγκρούονται ιδεολογίες και αντιλήψεις.
Υπό το πρίσμα αυτό, και τα κριτήρια της ψήφου για την πλειονότητα του εκλογικού σώματος είναι πολιτικά, συχνά και προσωπικά.
Δεν ψηφίζουμε μόνο τον υποψήφιο που συμπλέει πολιτικά μαζί μας. Ψηφίζουμε και τον στενό συγγενή μας, τον φίλο μας, τον «κολλητό» μας, ανεξαρτήτως εάν έχει ενταχθεί σε ένα ψηφοδέλτιο, που σε αντίθετη περίπτωση δεν θα το επιλέγαμε.
Τίποτα δεν δείχνει ότι θα συμβεί κάτι διαφορετικό τώρα. Θα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη εάν βλέπαμε τους υποψηφίους να συγκρούονται, έχοντας ως αφετηρία τα προγράμματά τους και επιχειρώντας να πείσουν τους δημότες για το ποιος έχει το καλύτερο και το πλέον ρεαλιστικό, εννοείται και κοστολογημένο, για τη μελλοντική πορεία της πόλης. Ωστόσο, αυτό δεν είναι και πολύ πιθανό.
Η αποκόμιση από τους υποψηφίους των μέγιστων δυνατών εντυπώσεων, αν και θεμιτή, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Αλλά αναμένουμε ότι θα είναι και σ’ αυτές τις δημοτικές εκλογές η οδός που θα ακολουθήσουν για να πετύχουν το επιθυμητό, για τους ίδιους, αποτέλεσμα.
