Αυτή η ατελείωτη και βαρετή ιστορία της καταδίκης του ρωμαϊκού χαιρετισμού ως έγκλημα μου φαίνεται παράλογη και κανονικά θα έπρεπε να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε αν δεν τον είχε μετατρέψει η αριστερά σε ένα δυσκολοχώνευτο μαρτύριο. Αν ο κατηγορούμενος χαιρετισμός είναι Ρωμαϊκός, που χρονολογείται από την αυτοκρατορία του Ιουλίου Καίσαρα και των διαδόχων του, ποιος νοιάζεται αν αργότερα υιοθετήθηκε από τους φασίστες; Πάντα Ρωμαϊκός παραμένει, γιατί πρέπει να απαγορευτεί;
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα πρέπει να απαγορευτεί, ενώ η χειραψία, που είναι ανθυγιεινή, συνεχίζεται όχι μόνο να είναι στη μόδα αλλά και ακόμη να συνιστάται. Πάω σε ένα εστιατόριο κάθε μέρα. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάω στο μπάνιο για να πλύνω τα χέρια μου. Κάθομαι στο τραπέζι και κάθε ένας που μπαίνει μέσα και με αναγνωρίζει, με πλησιάζει και μου δίνει το χέρι του.
Δεν μπορώ να αρνηθώ το δικό μου. Αλλά τρελαίνομαι. Δεν θέλω να πάω στο νεροχύτη τριάντα φορές την ημέρα και έτσι αφήνω τα χέρια μου μολυσμένα. Δεν θα ήταν καλύτερο να πράττουμε όπως οι αρχαίοι της πρωτεύουσας που σήκωναν απαλά τον βραχίονά τους ως σημάδι τιμής και γλίτωναν από αυτό το μαρτύριο με όλο τον σεβασμό; Δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό κατανοητό από τους αντιφασίστες, που είναι δεσμευμένοι στον πόλεμο κατά των φανταστικών φασιστών και πεπεισμένοι ότι τα ψεύτικα σύμβολα είναι τα πρώτα σημάδια επιστροφής του Ντούτσε.
Ένα απίστευτο γεγονός συνέβη πρόσφατα. Κάποιοι μαθητές (σε Λύκειο στο Cuneo), κρίθηκαν ένοχοι που χαιρέτησαν φασιστικά για πλάκα. Τους καταδίκασαν να υποστούν δημοκρατικά μαθήματα «αποκατάστασης»: θα πρέπει να μελετήσουν τι έκανε η Αντίσταση και, αν αυτό δεν είναι αρκετό, θα υποχρεωθούν να παρευρίσκονται με μετανάστες. Ήδη, οι αλλοδαποί μετατράπηκαν σε εργαλεία τιμωρίας για μαθητές που θεωρούνταν αγενείς και αμαθείς. Πρέπει να είμαστε ανόητοι και ρατσιστές να βλέπουμε τη συμμετοχή πολιτών εκτός ΕΕ ως μορφή τιμωρίας για παιδιά που δεν συμμορφώνονται. Οι μετανάστες δεν είναι πληγές, ούτε βασανιστές, αλλά απλοί άνθρωποι των οποίων ο αριθμός στη χώρα μας πρέπει να παραμείνει υπό έλεγχο. Και αυτό είναι.
Vittorio Feltri
Ο Vittorio Feltri (γεννήθηκε στο Μπέργκαμο, στις 25 Ιουνίου 1943) είναι Ιταλός δημοσιογράφος, εκδότης, δοκιμιογράφος και σχολιαστής. Έχει εργασθεί στις εφημερίδες Corriere della Sera, ilGiornale, Panorama, Il Foglio και Il Messaggero. Το 2000, ίδρυσε την δεξιά εφημερίδα Libero. Ο Feltri πολιτικά προσδιορίζεται ως φιλελεύθερο-συντηρητικός ευρωσκεπτικιστής, αν και ο ίδιος ανέκαθεν δήλωνε ότι ήταν ανεξάρτητος. Αρχικά και για χρόνια υποστήριξε το σοσιαλιστικό PSI, στη συνέχεια το Forza Italia και το Popolo della Libertà του Μπερλουσκόνι, ενώ στις προεδρικές εκλογές του 2015 ήταν υποψήφιος της Λίγκας του Βορρά και των Αδελφών της Ιταλίας. Είναι φιλομοναρχικός, άθεος, υπέρ της ευθανασίας και του «γάμου» των ομοφυλόφιλων. Κατά καιρούς, έχει «ανάψει φωτιές» με τις δηλώσεις του.
